Κουλούρης: Sky is the limit

Πολύ εύκολο να γράφεται, πολύ δύσκολο να γίνει από το 99% των ποδοσφαιριστών, καθημερινό συνήθειο για τον Ευθύμη Κουλούρη που βάλθηκε να μας παρουσιάσει πριν καν συστηθεί στο φίλαθλο κοινό. Και φυσικά προσόν που πληρώνεται πανάκριβα...

Για καλή του τύχη ο ΠΑΟΚ δε χρειάστηκε να βάλει βαθιά το χέρι στην τσέπη. Ο Θοδωρής Ελευθεριάδης τον είδε μόνο σε ένα παιχνίδι του ΠΑΟΚ με την ΕΠΣ Πέλλας σε ηλικία 11 χρόνων (αγωνίστηκε σαν αμυντικό χαφ) και έσπευσε να τον ζητήσει από τον Αετό Σκύδρας όπου άνηκε. Το κόστος της μεταγραφής; Λίγες φόρμες...

Τότε ήταν που άρχιζε το μεγάλο ταξίδι. Δεν ήταν, όμως, καθόλου εύκολο. Στα 11 του χρόνια, ένας πιτσιρικάς έπρεπε να «θυσιάσει» το παιχνίδι με τους φίλους για να κυνηγήσει το όνειρό του και συνάμα να σεβαστεί το ταλέντο του. Το έκανε, μάλιστα, με... επαγγελματική συνέπεια έχοντας πάντα στο πλευρό του τον πατέρα του Προκόπη.

Κάθε μέρα έκαναν το ταξίδι στη Θεσσαλονίκη για τις προπονήσεις και στην επιστροφή ο Ευθύμης προσπαθούσε να καλύψει το χαμένο χρόνο διαβάζοντας για το σχολείο (αν και μερικές φορές τον νικούσε η κούραση). Η οικογένεια του λειτουργούσε σαν φύλακας Άγγελος. Να τον προσέχει, να τον συμβουλεύει, να τον στηρίζει στα δύσκολα.

Της οφείλει αιώνια υποχρέωση και την ευχαριστεί σε κάθε ευκαιρία. Όπως τότε που έριξε στο καναβάτσο τον Ολυμπιακό στον τελικό του πρωταθλήματος Κ17 και έσπευσε να αφιερώσει το γκολ και τον τίτλο στον πατέρα του έχοντας και μήνυμα στη φανέλα για τα γενέθλιά του.

Ο πολεμιστής των ρεκόρ

Δεν υπήρξε, όμως, ποτέ μαμόθρεφτος. Δηλώνει πολεμιστής και το αποδεικνύει μέσα στο γήπεδο. Εκεί όπου με τη σκληρή δουλειά και τη σωστή καθοδήγηση από τον Βλάνταν Ίβιτς και τον Δημήτρη Δανιηλίδη, έδειξε έτοιμος να κάνει το άλμα.

Αφού διέλυσε τις αντίπαλες άμυνες στο πρωτάθλημα Κ20 και μαζί το ρεκόρ σκοραρίσματος του Αθανασιάδη, πήρε προαγωγή στην πρώτη ομάδα. Δείχνοντας πως πέραν του ταλέντου, έχει και τον χαρακτήρα για να αρπάξει την ευκαιρία.

Δύο γκολ με Απόλλωνα στο κύπελλο, ένα κόντρα στην Καλλονή για το πρωτάθλημα και αυτά είναι μόνο η αρχή...

Υπόκλιση σε Ιμπραΐμοβιτς, σεβασμός σε Σάλπι, Κλάους

Παραμένει, όμως, παιδί. Λατρεύει τον Ζλάταν Ιμπραΐμοβιτς και κοπιάρει τις κινήσεις του, ξεχωρίζει τον Αθανασιάδη για τον τρόπο που κινείται στην αντίπαλη περιοχή, δεν μπορεί να πιστέψει πως την Κυριακή πανηγύριζε μαζί με τον Σαλπιγγίδη που κάποτε θαύμαζε ως ball boy. Χαλαρώνει με μουσική κάθε είδους, προτιμά τις ταινίες δράσης, ταυτίζεται με ρόλους των πρωταγωνιστών στο Braveheart ή στον τελευταίο Σαμουράι. Δεν ξεχνά, όμως, πως ο μεγαλύτερος εχθρός των νεαρών ποδοσφαιριστών είναι το... καλάμι. Και ευτυχώς στην προσπάθεια να μην το καβαλήσει είναι δίπλα του η ομάδα. Γι? αυτό, άλλωστε το γκολ του δεν έγινε πρώτο θέμα στα αποδυτήρια, γι? αυτό έκανε και προπόνηση μετά τη λήξη του αγώνα με την Καλλονή
Τυχερός, ικανός, ένας νέος που κυνηγά το όνειρό του έχοντας όλα τα προσόντα να πετύχει. Ο ουρανός είναι το όριο του, ας το αποδείξει...