Το πολλάκις εξαμαρτείν της ΠΑΕ ΠΑΟΚ

Το αύτανδρο ναυάγιο στα ρηχά του ΟΑΚΑ με το 1-4 στον τελικό του Κυπέλλου γκρέμισε τα όνειρα χρόνων εκατοντάδων χιλιάδων φίλων του «δικέφαλου». Προκλήθηκε βέβαια, τρικυμία εν κρανίω την ΠΑΕ. Ακολούθησε σιωπή. Πέραν τούτης ουδέν. Ο ΠΑΟΚ κινήθηκε στον ίδιο λάθος δρόμο. Δεν διορθώθηκε οτιδήποτε.

Και τρίτωσε το κακό με την ήττα 1-0 στην Τρίπολη. Στον κρισιμότερο, μάλιστα, αγώνα του Πρωταθλήματος. Και τούτο επειδή με νίκη στη προτελευταία αγωνιστική ίσως, σωνόταν η παρτίδα. Με νίκη φυσικά, στην τελευταία! Εν τούτοις ΠΑΟΚ δεν βλεπόταν κόντρα στον Αστερα.

Να ήταν όμως, μόνον αυτά; Καλά θα ήταν! Αυτά αναφέρονται πολύ απλά, επειδή σε αυτά υπήρχαν διέξοδοι από τα αδιέξοδα!

Με δεδομένα όμως, τα δυο πρώτα εκ των τριών κακά το τρίτο δεν ήρθε δα κι ως κεραυνός εν αιθρία. Ουσιαστικά ήρθε ως φυσιολογική κατάληξη μιας αγωνιστικής περιόδου με τον ΠΑΟΚ άνευ ταυτότητας να αναζητά ισορροπίες και κίνητρα ύπαρξης.

Το πολλάκις εξαμαρτείν της ΠΑΕ ΠΑΟΚ είναι μία τρανή απόδειξη πως εκεί ουκ ολίγοι κώφευαν, εθελοτυφλούσαν... Δεν παραλάμβαναν τα σωρηδόν μηνύματα. Άφηναν τον Ιβάν Σαββίδη ανενημέρωτο ή ενημερωμένο λαθεμένα.

Θα πείτε βέβαια – δίχως να έχετε απόλυτα άδικο – καλά, ο Ιβάν Σαββίδης δεν είδε, πως χάθηκε η νίκη κόντρα στον Απόλλωνα; Πως ήρθε η ήττα κόντρα στον Παναθηναϊκό; Πως αντέδρασε;

Δεν αντέδρασε δια έργου αλλά δια λόγου. Έβγαλε αποτυχημένους όλους τους επιτελείς του. Και συνέχισε με τους ίδιους για να χαθεί κι η πρωτιά στα πλέι οφ! Με λίγα λόγια; Δεν πρέπει, να έπεσε από τα σύννεφα στην ΠΑΕ με την παταγώδη αποτυχία την τρέχουσα αγωνιστική περίοδο.

Το κακό ερχόταν. Φώναζε σε όλη την αγωνιστική περίοδο για τον ερχομό του. Από τα πρώτα βήματα κιόλας του ΠΑΟΚ στην Ευρώπη φαινόταν κι ακουγόταν... Φάνταζε το κακό στον ορίζοντα της ΠΑΕ. Κι ας κατηγορούσαν όλους τους άλλους επειδή το αποκάλυπταν, όσοι πονηρώς το κάλυπταν.

Έκλειναν μάτια κι αυτιά εαυτών κι αλλήλων στην Τούμπα! Μιλούσαν για υπομονή κι επιμονή. Έθαβαν τα αγωνιστικά κακώς κείμενα πίσω από κάποιες ηχηρές νίκες. Ανεχόταν των ωχαδερφισμό του Χούουμπ Στέφενς. Δεν χωρά αμφιβολία περί της ποιότητας του ως προπονητή αλλά... Στη Θεσσαλονίκη δεν ήρθε για σοβαρή δουλειά. Κι όταν είδε πως και στην ΠΑΕ η σοβαρότητα ήταν είδος εν ανεπαρκεία; Τα φόρτωσε στον κόκορα.

Να μην πολυλογούμε. Η οικτρά αποτυχία δεν ήρθε από το πουθενά. Την οικοδόμησαν πλείστα όσα λάθη διοικητικής και τεχνικής ηγεσίας της ΠΑΕ ΠΑΟΚ. Μέχρι σήμερα – κατά κανόνα - ουδείς εξ όσων τις συνέθεταν ή τις συνθέτουν πλήρωσε για τις ευθύνες της μη ανταπόκρισης στις υποχρεώσεις τους. Αντίθετα όλοι πληρώθηκαν κανονικά από την ανταπόκριση στις απαιτήσεις τους.

Εξαίρεση του κανόνα ο Ιβάν Σαββίδης. Αυτός πλήρωσε αμαρτίες αλλονών. Δεν ήξερε; Ας ρώταγε. Κι ας πρόσεχε κυρίως! Μακάρι να έμαθε αφού έπαθε. Και τα παθήματα να γίνουν μαθήματα επιτέλους στην ΠΑΕ ΠΑΟΚ. Αλλιώς; Δεν φαίνεται φως στο τούνελ...

ΥΓ : Το συλλαλητήριο του Σαββάτου δεν θα είναι εκδήλωση αντίδρασης. Θα είναι εκδήλωση δράσης. Κι ως τέτοια πρέπει να εκληφθεί και να στηριχθεί από τους φίλους του «δικέφαλου». Για να σταλούν τα ανάλογα... χαιρετίσματα στις εξουσίες του τόπου.

Αρις Νικολάκης