ΠΑΟΚ που έχει τον τρόπο να κερδίζει

Αλλά, όπως λέει και ο Αναστασιάδης, πρέπει να βλέπουμε και τα καλά. Το γεγονός ότι ο ΠΑΟΚ παίζει ουσιαστικά χωρίς άμυνα λόγω τραυματισμών και καρτών, αλλά καταφέρνει να παραμένει στην κορυφή της βαθμολογίας.

Αυτό είναι πραγματικά σημαντικά και αναδεικνύει την νοοτροπία αυτής της ομάδας. Ο φετινός ΠΑΟΚ μπαίνει στο γήπεδο για να κερδίσει τα παιχνίδια και όχι πρώτα απ' όλα για να σιγουρέψει το μηδέν παθητικό. Ειδικά μέσα στην Τούμπα και κόντρα σε μικρομεσαίους αντιπάλους όπως ο Πανιώνιος, αυτή η τακτική είναι ιδιαίτερα αποδοτική. Έστω και με 3-2 ή γενικά πολλά γκολ, ο ΠΑΟΚ φθάνει στη νίκη. Κι αυτό είναι κάτι που πρέπει να πιστωθεί στον Αναστασιάδη ως στρατηγική επιλογή.

Γιατί αν δεν είχε αυτόν τον τρόπο σκέψης, αποκλείεται να έπαιρνε διπλό στο Καραϊσκάκη κόντρα σε έναν Ολυμπιακό που περίμενε πως και πως για να πάρει το ντέρμπι και να βρεθεί στην κορυφή.

Ας το κρατήσουμε αυτό ς σκέψη για τη συνέχεια και ας πάμε στην επικείμενη μεταγραφή του Ουσέρο την οποία σας είχε προαναγγείλει εδώ και αρκετές μέρες η «Metrosport". Η άποψη είναι καθαρά προσωπική και το διευκρινίζω αυτό για να μην νομίζει κανείς ότι προσπαθώ να φτιάξω θετικό κλίμα για τον Ισπανό.

Για μένα, και το λέω εδώ και δύο χρόνια είναι από τους καλύτερους κεντρικούς μέσους του πρωταθλήματος, ποδοσφαιριστής που μπορεί να δώσει πολλά και ανασταλτικά και κυρίως οργανωτικά, εκεί που ο ΠΑΟΚ πάσχει.

Θεωρώ ότι πρόκειται για τον ορισμό της στοχευμένης μεταγραφής που θα έχει άμεση απόδοση και θα βοηθήσει σχεδόν από την πρώτη μέρα που θα πάρει επίσημο χαρακτήρα. Διαθέτει και εμπειρία και γνώση της κατηγορίας και σίγουρα έχει καταλάβει τι σημαίνει ΠΑΟΚ. Άρα δεν τίθεται θέμα προσαρμογής.

Κακά τα ψέματα, μία μεταγραφή Γενάρη σε μία ομάδα που κάνει πρωταθλητισμό έχει πρώτο φίλτρο της το αν μπορεί να βοηθήσει άμεσα και στην συνέχεια την προοπτική εξέλιξής της και την αξία μεταπώλησής της.

Αυτό συμβαίνει με τον Ουσέρο και θέλω να πιστεύω ότι πολύ σύντομα θα επιβεβαιωθεί και στην πράξη, αφού μετρά ώρες μέχρι να ντυθεί στα «ασπρόμαυρα».

Tου Κώστα Πετρωτού