Μεγαλώνει το άγχος

Ένα παιχνίδι που καμία σχέση δεν είχε με τις προηγούμενες ανοικτές αναμετρήσεις πολλών φάσεων που είδαμε στην Τούμπα.
Το αποτέλεσμα ήταν και πάλι ίδιο (νίκη για τον «Δικέφαλο») αλλά το 1-0 από μόνο του φανερώνει και το ποδοσφαιρικό θέαμα που παρακολουθήσαμε.

Ο ΠΑΟΚ έκανε έξι τελικές προσπάθειες, είχε τρεις μεγάλες φάσεις (δύο με τον Αθανασιάδη και μία με τον Μακ), είχε κατοχή μπάλας πάνω από 60% αλλά μέχρι εκεί. Χθες δεν είδαμε γρήγορες επιθέσεις, δεν είδαμε πολλούς παίκτες από το κέντρο και μπροστά και φυσικά δεν είδαμε πολλές κόντρες από τους αντιπάλους. Ο Πλατανιάς ήταν οργανωμένος, αλλά δεν κατάφερε (όπως άλλες ομάδες στην Τούμπα) να βρει τον ΠΑΟΚ ψηλά για να τον εκθέσει...

ΜΕ ΑΥΤΑ και με αυτά, οι 20 χιλιάδες φίλαθλοι δεν χάρηκαν καλό ποδόσφαιρο, αλλά στο τέλος ικανοποιήθηκαν από τους τρεις βαθμούς που κέρδισε η ομάδα τους.

ΑΚΟΜΗ και αυτό το στοιχείο φανερώνει πως ο ΠΑΟΚ (και γενικώς το πρωτάθλημα) μπήκε -μάλλον νωρίς- σε μία άλλη φάση. Σαν να μπήκε στην τελική ευθεία, όπου δεν μετράει τίποτε, μα τίποτε άλλο από το αποτέλεσμα.

ΤΟ ΓΕΓΟΝΟΣ αυτό το ένιωσαν από νωρίς οι παίκτες του Αναστασιάδη, που δεν πίεσαν και δεν ρίσκαραν για να κυνηγήσουν το δεύτερο γκολ. Από το 75' και μετά μάλιστα μάλλον έβλεπαν περισσότερο το χρονόμετρο, παρά την αντίπαλη περιοχή και την εστία…

ΝΑ ΛΟΙΠΟΝ που από Ιανουάριο ο ΠΑΟΚ έπαιξε με σκοπιμότητα για να διασφαλίσει το σκορ και άφησε στην άκρη κάθε επιθετική βλέψη. Το θέμα είναι αν αυτό θα διατηρηθεί στο σύνολο των αγώνων μέχρι και το τέλος και αν αυτό δείχνει μία πλήρη μεταστροφή.

ΘΑ ΦΑΝΕΙ στη συνέχεια και από αρχές Φεβρουαρίου οπότε και ο «Δικέφαλος» θα ξαναπαίξει στο πρωτάθλημα.