Μεταγραφικό… άγχος ... και προβληματισμός

Οι εξαγγελίες με τις ελκυστικές... προαναγγελίες προχωρημένων επαφών και προφορικών συμφωνιών με παίκτες ευρωπαϊκής ακτινοβολίας είχαν προσωρινά «απομακρύνει» τους φόβους και τους προβληματισμούς που είχαν ήδη αρχίσει να «επισκέπτονται» την Τούμπα, λόγω της μεγάλης καθυστέρησης που υπήρχε αλλά και των διαφαινομένων (για μια ακόμη φορά) παθογενειών του στρεβλού διοικητικού μοντέλου που καθιερώθηκε με ευθύνη-ομολογουμένως-του μεγαλομετόχου.

Και λέμε προσωρινά, γιατί το «μορατόριουμ»... μπήκε σε μια διαδικασία αμφισβήτησης (ακόμη και ακύρωσης), εξαιτίας των ραγδαίων αρνητικών ανατροπών που σημειώθηκαν σε μία από τις δύο εξαιρετικές μεταγραφές που προαναγγέλθηκαν (σ. σ. Μάρκο Ντέβιτς), σε συνδυασμό και με τους διαφαινόμενους κινδύνους απώλειας και της δεύτερης περίπτωσης που αφορά τον Ρικάρντο Κόστα.

Η ατμόσφαιρα και η αντίστοιχη ψυχολογία, δεν είναι και ότι καλύτερο αυτή τη στιγμή στην Τούμπα. Η επανεμφάνιση έλλειψης προγραμματισμού και ενδοσυνεννόησης και στη τρέχουσα μεταγραφική περίοδο η οποία σημειωτέον κλείνει σύντομα τον κύκλο της, επαναφέρει στο προσκήνιο (αλλά και στη μνήμη) τις ίδιες παραστάσεις με τις ίδιες αρνητικές διαπιστώσεις της μεταγραφικής περιόδου του καλοκαιριού. Ομίχλη και τότε, ομίχλη και τώρα. Προχειρότητες και τότε, προχειρότητες και τώρα.

Ούτε υποψία ενός στοιχειώδους προγραμματισμού. Τα πάντα στο «ποδάρι»... Και στις ζαριές της τελευταίας στιγμής. Πολλές φορές ο κόσμος αναρωτήθηκε, πώς είναι δυνατόν ένας τόσο επιτυχημένος επιχειρηματίας να ανέχεται (είτε να υιοθετεί) μια τέτοια τσαπατσουλιά και ανοργανωσιά που επικρατεί μέσα στον σύλλογο. Αβουλία, ατολμία, ανευθυνότητα, αδεξιότητες και γκάφες κατά συρροή.

Η μεταγραφή του Νομπόα (σοβαρή και ποιοτική κίνηση) και η αισιόδοξη προαναγγελία πιθανολογούμενων συμφωνιών με δύο επίσης εξαιρετικούς παίκτες (Ντέβιτς-Κόστα), «φρέναραν» κάπως τη γκρίνια για ένα μικρό χρονικό διάστημα. Οι επιφυλάξεις όμως επανήλθαν σύντομα συνοδευόμενες με τους αντίστοιχους προβληματισμούς και με τον κόσμο να ανησυχεί περισσότερο θα έλεγα κανείς, από το γεγονός της επανεμφάνισης των γνωστών αδυναμιών που καταδείχθηκαν και στις μεταγραφές του καλοκαιριού.

Οι ακυρώσεις, οι απορρίψεις και οι περιστασιακές πρόχειρες επιλογές (το να ψωνίζεις δηλαδή από 2-3 συγκεκριμένους και μόνο μανατζαραίους) « έσφιξαν» τα πράγματα και τη περιρρέουσα ατμόσφαιρα. Ο κίνδυνος να χάσει ο ΠΑΟΚ και τις τελευταίες ευκαιρίες για τη σοβαρή ενίσχυση του ρόστερ, είναι ορατός δια γυμνού οφθαλμού. Ο χρόνος πιέζει.

Ο κόσμος ελπίζει ότι έστω και τη τελευταία στιγμή και επάνω στο νήμα, θα υπάρξουν προσθήκες ποιότητας. Κάτι βέβαια που θα έπρεπε να είχε γίνει από τον Σεπτέμβριο, για να μην πάμε ακόμη πιο πίσω, στο καλοκαίρι.