Όλοι οι δρόμοι οδηγούν στο Παλατάκι

Πλέον όλη η προσοχή στρέφεται στον ημιτελικό Κυπέλλου με τον Παναθηναϊκό που είναι το παιχνίδι της χρονιάς. Ο αγώνας θα διεξαχθεί στο χειρότερο χρονικά σημείο για τον Δικέφαλο καθώς η ομάδα είναι κουρασμένη μετά από το τέλος των αγωνιστικών της υποχρεώσεων στην Ευρώπη και θα προέρχεται και από την εμβόλιμη αγωνιστική.

Τα πράγματα θα ήταν πολύ καλύτερα αν ο αγώνας γινόταν στην ώρα του (ο ΠΑΟΚ κέρδισε 17 πόντους) ή να περνούσαν κανά δύο εβδομάδες με τον ΠΑΟΚ να έχει μόνο έναν αγώνα την εβδομάδα και να μπορέσει να ξεκουραστεί λίγο και ψυχολογικά και αγωνιστικά.

Πλέον όμως τα πράγματα δεν αλλάζουν και πρέπει ο Δικέφαλος να διεκδικήσει με όλες του τις δυνάμεις την πρόκριση στον τελικό. Ο κόσμος θα είναι εκεί και θα βοηθήσει πολύ το σύνολο του Μαρκόπουλου αλλά πρέπει να είναι υπομονετικός και δεν θα πρέπει να απογοητευτεί αν το παιχνίδι δεν ξεκινήσει με τον καλύτερο τρόπο.

Η δική του παρουσία, η εμπειρία του Σούλη Μαρκόπουλου και το πάθος όλων των ατόμων που σχετίζονται με την ΚΑΕ ΠΑΟΚ, αθλητές ή μη μπορούν να συμβάλουν ώστε να επιτευχθεί η πολυπόθητη πρόκριση.

Μετά ο Δικέφαλος το θεωρώ πως θα συνέλθει έχοντας μόνο ένα παιχνίδι την εβδομάδα αλλά το θέμα είναι να μην χάσει τον τελικό. Πάντως επειδή ασχολούμαι γενικά με το μπάσκετ καλή γνώμη δεν έχουμε μόνο εμείς για το μπασκετικό ΠΑΟΚ, ο Δικέφαλος είναι σεβαστός και από τους αντιπάλους του με την σκληρή δουλειά που γίνεται.

ΥΓ: Το χειροκρότημα του κόσμου παρά την νίκη του Άρη στο "PAOK Sports Arena" δείχνει πως το κοινό του Δικεφάλου αναγνωρίζει και την προσπάθεια που γίνεται στο μπάσκετ και όχι μόνο τις νίκες.