Στο σύστημα αρέσει η επίδειξη

Κι όμως, το «σύστημα» αισθάνθηκε την ανάγκη να ορίσει σε ένα ντέρμπι χωρίς ουσιαστική βαθμολογική σημασία έναν διαιτητή που έχει «σκιές» πάνω του και δεν του επιτρέπεται η έξοδος από τη χώρα.

Αναρωτιέται κανείς γιατί να συμβαίνει αυτό. Να είναι μόνο η προσπάθεια των «ερυθρολεύκων» να πετύχουν το... αήττητο και να γράψουν ένα ρεκόρ που θα προσπαθήσει να πείσει τις επόμενες γενιές (γιατί εμείς όλοι έχουμε μάτια και βλέπουμε) ότι αυτή η ομάδα του Μαρινάκη είναι η καλύτερη όλων των εποχών στο ελληνικό ποδόσφαιρο;

Δε νομίζω ότι είναι μόνο αυτό. Άλλωστε, αυτό ισχύει για φέτος. Οι κακές διαιτησίες υπέρ του Ολυμπιακού κρατούν, πλέον, πάρα πολλά χρόνια. Που καταλήγουμε; Προσωπική άποψη εκφράζοντας, ο Δημητρόπουλος και οι καθόλα... άξιοι βοηθοί του Ακρίβος και Τουμπακάρης ορίστηκαν από την ΚΕΔ για να κάνει επίδειξη δύναμης το σύστημα.

Για να φωνάξει σε όλους τους υπόλοιπους (από τον ΠΑΟΚ μέχρι τον Κοντονή) ότι «όσο και να φωνάζετε, η δύναμή μου παραμένει αναλλοίωτη». Ότι «σας κάνω ό,τι θέλω. Δινω το ρυθμό και εσείς χορεύετε». Τόσο απλά.

Και λίγα λόγια για το ματς. Αποδείχθηκε περίτρανα-ξέχωρα από το σόου του Δημητρόπουλου-ότι η διαφορά του ΠΑΟΚ με τον Ολυμπιακό δεν είναι τόσο μεγάλη. Προφανώς ο Δικέφαλος και ο ίδιος ο Τούντορ επηρεάστηκαν από την ατμόσφαιρα που είχε δημιουργηθεί πριν το ματς και κυρίως από την εσωτερική αναταραχή που βίωσε ο Δικέφαλος την εβδομάδα μετά τον αγώνα με τον Ατρόμητο. Μετά Χριστόν προφήτες δεν είναι κακό να γινόμαστε, όμως έχω την αίσθηση ότι υπήρχαν πράγματα που μπορούσε να κάνει νωρίτερα ο Κροάτης τεχνικός. Να διεκδικήσει λίγο περισσότερο τις πιθανότητες που είχε ο ΠΑΟΚ να σκοράρει. Ίσως να το έκανε αν δεν υπήρχε η αποβολή του Τζαβέλλα (βγήκε ο Πέλκας και μετά αποβλήθηκε ο Ζντιέλαρ).

Κι αυτό που γράφω πιο πάνω περί της ποιότητας της ομάδας είναι πραγματικά αυτό που πρέπει να κρατήσει ο ΠΑΟΚ από το χθεσινό ντέρμπι. Μαζί και την εμφάνιση του θρασύ και πολύ καλού στις τοποθετήσεις του στα προσωπικά μαρκαρίσματα Χατζηισαΐα. Ο νεαρός στόπερ είναι ο πιο σημαντικός λόγος για χαμόγελα.

Τέλος, ελπίζω όλοι να είδαν πόσο μετρά το όνομα του Ντιμίταρ Μπερμπάτοφ και πόσο βρόμικα τον αντιμετώπιζαν οι παίκτες του Ολυμπιακού, προφανώς γιατί τον φοβούνται.