Ο φίλος μας ο... Λευτεράκης!

Ο Λευτέρης Λύρατζης δεν έχει εμπειρία από δεκάδες συμμετοχές στα Κύπελλα Ευρώπης ή στην Εθνική, μέχρι τον περασμένο Δεκέμβριο δεν ήταν καν βασικός στον ΠΑΟΚ. Τρία χρόνια νωρίτερα, είχε κάνει ντεμπούτο με την πρώτη ομάδα σ' έναν αγώνα κυπέλλου. Ηταν 20 Δεκεμβρίου του 2018 στα Σπάτα. Αντίπαλος ο Αήττητος Σπάτων στο τελευταίο παιχνίδι του Αλεξάνταρ Πρίγιοβιτς με τη φανέλα του «Δικεφάλου».

Τη χρονιά του νταμπλ έκανε συνολικά τέσσερις συμμετοχές. Έγραψε το όνομα του με χρυσά γράμματα στην ιστορία του κλαμπ, αλλά αυτό προφανώς και δεν αρκούσε. Πήγε δανεικός στο Βόλο, επέστρεψε στον ΠΑΟΚ, έκανε δεκατρείς συμμετοχές, η μία με τον Αμπέλ Φερέιρα και οι άλλες δώδεκα με τον Πάμπλο Γκαρσία, προτού ξαναδεί τον Ραζβάν Λουτσέσκου να ξαναπιάνει στα χέρια του το τιμόνι της ομάδας.

Από το καλοκαίρι περίμενε να του δοθεί η ευκαιρία. «Με υπομονή και σκύβοντας το κεφάλι, παραμένοντας ψύχραιμος και ταπεινός», λένε όσοι τον γνωρίζουν. Έβλεπαν τους μήνες, τις μέρες, τα ματς σε Ελλάδα και Ευρώπη, να περνούν το ένα μετά το άλλο και το μόνο που είχε αλλάξει ήταν το νέο συμβόλαιο, που μετά από εισήγηση του Λουτσέσκου υπέγραψε τον περασμένο Σεπτέμβριο. «Μικρέ, σε πιστεύω και σε θέλω στην ομάδα», του (ξανά) είπε ο Ρουμάνος τεχνικός, όπως και το καλοκαίρι στην Ολλανδία, όμως την ίδια στιγμή έδινε τη μια συμμετοχή πίσω από την άλλη στον Λούκας Τέιλορ.

«Δεν έπαιρνε ευκαιρίες, είχε κουραστεί να περιμένει, αλλά δεν το έβαλε ποτέ κάτω. Τέτοια υπομονή σε άνθρωπο, δύσκολα να συναντήσεις», σημειώνουν οι άνθρωποι από το στενό περιβάλλον του. Κάποια σκάρτα λεπτά στις καθυστερήσεις του ΠΑΟΚ-ΑΕΚ (2-0) τον περασμένο Σεπτέμβριο, όπως και στα τελευταία λεπτά της εντός έδρας ήττας με τον Άρη, ήταν μαζί με μια συμμετοχή στο κύπελλο (ΑΕΛ) και εναντίον της Λίνκολν, ο χρόνος που είχε πάρει από τον Λουτσέσκου. Στο σύνολο ήταν δεν ήταν 120 λεπτά.

Εκτοτε, μετράει δεκατρείς συμμετοχές, όλες ως βασικός, ένα γκολ, κυρίως παίζει. Παίζει απέναντι σε μπαρουτοκαπνισμένους επιθετικούς, απέναντι στον Στίβεν Τσούμπερ ή τον Εβάντερ της Μίντιλαντ, οπλισμένος ακριβώς μ' αυτό το σκεπτικό του δημιουργικού περιβάλλοντος.

Δουλεύει, είναι fit, παίζει με ό,τι έχει και δεν έχει, βελτιώνεται εντυπωσιακά στο αμυντικό κομμάτι. Ακριβώς ότι θέλει οι προπονητής. Τέλος. Υπάρχουν παιχνίδια όπου ξέρει ότι απέναντι του έχει παικταράδες, αλλά δεν μασάει. Γι' αυτό και βγαίνει νικητής έχοντας πρώτα βγάλει το λάδι του επιθετικού ως εκεί που δεν παίρνει άλλο...

Σόι πάει το βασίλειο απ' τη Λυδία

Κατά μάνα κατά κύρη, κατά γιο και θυγατέρα λέει μια σοφή παροιμία που στην περίπτωση της οικογένειας Λύρατζη αλλάζει κατά τι. Στη θέση του κύρη μπαίνει ο πατέρας, Νίκος, ο πάτερ-φαμίλιας, που είδε και τα τρία του αγόρια να παίζουν ποδόσφαιρο. Όλα στον ΠΑΟΚ.

Ο μπαμπάς Νίκος Λύρατζης (που είχε παίξει σπουδαία μπάλα στα νιάτα του ως δεκάρι φτάνοντας να γράψει 5 συμμετοχές στην Α' Εθνική με την Καβάλα και προπονητή τον Κώστα Ιωσηφίδη) λέει το κλασικό: «Μυαλό δεν είχα για να παίξω μπάλα και υπομονή, όπως έχει ο Λευτέρης και τα άλλα δύο παιδιά μου» και από δίπλα του η κολώνα του σπιτιού, Όλγα, συμφωνεί. «Είναι πραγματική ηρωίδα. Τρία χρόνια τα πήγαινε κάθε μέρα για προπόνηση. Μόνη σε μια άγνωστη πόλη, ούτε καλά-καλά δεν ήξερε που είναι τα γήπεδα».

Ο δεύτερος γιος, ο Κώστας, έπαιζε στην Κ17, αλλά φέτος που ήταν να ανέβει στην Κ19 αποφάσισε να βάλει ως προτεραιότητα το σχολείο. Θέλει να περάσει Γεωπονία. Ο βενιαμίν της οικογένειας, ο Ευθύμης, παίζει στην Κ14 και είναι όλα τα λεφτά! «Μεγάλη μπαλαδόφατσα, αριστεροπόδαρος, θα γίνει πολύ καλύτερος κι απ' τον Λευτέρη»!

Όταν βρέθηκε μια ανάσα από την Άρσεναλ

Το καλοκαίρι του 2012 ο Λευτέρης Λύρατζης αγωνιζόταν στον Κεραυνό Κρηνίδων. Όπως και ο πατέρας του είχε ξεκινήσει στην ομάδα του διπλανού χωριού από τη Λυδία, όπου έλκουν την καταγωγή τους.

Η φήμη του είχε φτάσει μέχρι τη Θεσσαλονίκη και το όνομά του ήταν ψηλά στη λίστα των ταλέντων που αναζητούσε η Άρσεναλ. Με επικεφαλής τον Λάκη Παπαϊωάννου οι «κανονιέρηδες» είχαν δημιουργήσει το δικό τους δίκτυο κι ανάμεσα στους παίκτες που είχαν ξεχωρίσει ήταν κι ο 12χρονος Λύρατζης.

Εκείνη την εποχή οι συζητήσεις με τους Λονδρέζους και τον παλαίμαχο παίκτη του Ηρακλή και του ΠΑΟΚ είχαν προχωρήσει σε μεγάλο βαθμό. Το μόνο που απέμενε ήταν να μπει η υπογραφή από τον μπαμπά για να φύγει ο μικρός από την Ελλάδα. Λογάριαζαν, όμως, χωρίς τον... Ζαγοράκη.

Ο συντοπίτης τους και πρωταθλητής Ευρώπης δεν μπορούσε να φανταστεί πως ένα παιδί από το χωριό του (τον είχε δει σε ένα από τα τουρνουά που διοργάνωναν προς τιμήν του στην ιδιαίτερη πατρίδα του) δε θα κατέληγε στον ΠΑΟΚ απ' τον οποίο είχε λίγους μήνες που είχε αποχωρήσει. Έστειλε ένα μήνυμα στον Βαγγέλη Πουρλιοτόπουλο: «Μη χαθεί ο μικρός», έγραφε και κάπως έτσι φρόντισε, να ανοίξει η πόρτα της Τούμπας για την οικογένεια Λύρατζη. «Μέσα σε μια μέρα αφήσαμε το χωριό και και ήρθαμε στη Θεσσαλονίκη. Όλα άλλαξαν σε μια στιγμή».

* Μια από τις πρώτες μεταγραφές της εποχής Σαββίδη ήταν κι ο Λύρατζης από τον Κεραυνό Κρηνίδων. Υπέγραψε λίγες μέρες αφότου η ομάδα είχε περάσει στα χέρια του Πόντιου επιχειρηματία. «Ο ΠΑΟΚ θα μεγαλώσει με τον Ιβάν Σαββίδη» του είπε ο Ζαγοράκης. Κάτι ήξερε...

ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΜΦΙΒΟΛΙΑ ΓΙΑ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΣΕ ΕΝΑ ΝΕΟ ΣΥΜΒΟΛΑΙΟ

Η υπομονή δεν πήγε τελικά χαμένη...

Για την πενταμελή οικογένεια Λύρατζη δεν ήταν εύκολη η μετακόμιση από τη Λυδία στη Θεσσαλονίκη. Τα πρώτα χρόνια ο πατέρας πηγαινοερχόταν, λόγω δουλειάς, όλο το βάρος είχε πέσει στη μητέρα των τριών αγοριών που είχαν ένα όνειρο: να παίξουν στον ΠΑΟΚ!

«Εκτός από καλοί ποδοσφαιριστές είναι καλοί λυράρηδες, πιο καλός απ' όλους είναι ο Λευτέρης», λέει και καμαρώνει ο Πόντιος στην καταγωγή, Νίκος Λύρατζης, που επίσης παίζει τον «κεμεντζέ» όταν το επιβάλλουν οι καταστάσεις και το ζητήσει η παρέα.

Ο Λευτέρης Λύρατζης μεγάλωσε στην Τούμπα, αγάπησε τον ΠΑΟΚ και τον έβαλε πολύ ψηλά στις προτεραιότητές του. Ακόμη και το καλοκαίρι όταν καταλάβαινε ότι θα είναι πολύ πίσω στις επιλογές του προπονητή, μετά την απόκτηση του Βραζιλιάνου Λούκας Τέιλορ με μεταγραφή από την Ουκρανία. Εκείνο το διάστημα είχε προτάσεις, αρκετές ομάδες είχαν εκδηλώσει ενδιαφέρον για τον αποκτήσουν είτε με τη μορφή δανεισμού, είτε ως ελεύθερο, όμως ο 22χρονος αμυντικός έλεγε στον πατέρα του: «Ας περιμένουμε λίγο ακόμη μπαμπά τον ΠΑΟΚ, ας κάνουμε υπομονή ως τον Ιανουάριο και βλέπουμε...». Κρίνοντας εκ των υστέρων δικαιώθηκε για την υπομονή του, όμως κανείς δεν μπορεί να γνωρίζει αν το καλοκαίρι δεν ολοκλήρωνε κάποιες από τις συζητήσεις που είχε κάνει αναζητώντας παιχνίδια και χρόνο συμμετοχής.

Ο Ραζβάν Λουτσέσκου μίλησε με τα καλύτερα λόγια στον Ιβάν Σαββίδη και ο ιδιοκτήτης του «Δικεφάλου» του έκανε ένα νέο συμβόλαιο με ημερομηνία λήξης τον Ιούνιο του 2025. «Ευχαριστώ πολύ για την εμπιστοσύνη , είμαι πολύ χαρούμενος που ανήκω σε αυτή την ομάδα!», ήταν τα μόνα λόγια που είπε την ημέρα της υπογραφής παρουσία του Μάκη Γκαγκάτση και της Μαρίας Γκοντσαρόβα.

Πηγή : FORZA