Στέφανος Τζίμας: Γιατί τόσος ντόρος για έναν 17χρονο;

Τα παιδιά μεγαλώνουν γρήγορα, τόσο που δεν τα βλέπουμε. Σηκώνεις ξαφνικά τα μάτια και βλέπεις έναν έφηβο. Μια κεφαλιά, ένα ιστορικό γκολ και ένα χαμόγελο. Οι πρώτες συστάσεις. Και το όνομα αυτού, Στέφανος Τζίμας. Γιατί ασχολούνται όλοι με έναν 17χρονο; Που το πάει φέτος ο ΠΑΟΚ; Τι στο καλό κάνουν εκεί στην ασπρόμαυρη ακαδημία;

Και μαθαίνεις, όταν ρωτάς. Εκείνους που ξέρουν, έζησαν και απολαμβάνουν το έργο να παίζεται μπροστά στα μάτια τους. Ένας από αυτούς είναι και ο προπονητής του ΠΑΟΚ, Πέτρος Τσιαπακίδης, που δούλεψε με τον Στέφανο Τζίμα για τέσσερα χρόνια στην ασπρόμαυρη ακαδημία. Και προφανώς ο ντόρος γύρω από τον 17χρονο δεν του λέει και κάτι, για την ακρίβεια υποστηρίζει στο SDNA πως μόνο τυχαία δεν συμβαίνει:

«Όταν ακούγεται τόσο έντονα το όνομα ενός παιδιού, προφανώς δεν ακούγεται για τυχαίους λόγους. Έχει όλα τα χαρακτηριστικά ενός παιδιού με προοπτική ώστε να γίνει top ποδοσφαιριστής αλλά ταυτόχρονα ο Στέφανος είχε πάντα και τέτοια απόδοση που δικαιολογούσε όλο αυτόν τον ντόρο. Ένα παιδί που η απόδοσή του, σε συνδυασμό με την προοπτική του, έδιναν ένα πλήρες πακέτο: Τι εννοώ; Ότι βλέπαμε πως εδώ έχουμε ένα παιδί που έρχεται και αργά ή γρήγορα θα το δουν όλοι. Δεδομένα».

Το παιδί των ακαδημιών μεγάλωσε αλλά για τον Πέτρο Τσιαπακίδη: «Ο Στέφανος δεν άλλαξε τόσο πολύ, μεγάλωσε πια αλλά ο χαρακτήρας του έμεινε ίδιος. Ήταν πάντα ένα παιδί πρόσχαρο με πολλά διαφορετικά ενδιαφέροντα. Τον απασχολούσαν αρκετά πράγματα, πολύ κοινωνικό και ευγενικό παιδί. Χαρακτηριστικά που κράτησε μεγαλώνοντας, απλά πλέον εισέρχεται σε μία άλλη φάση. Είναι 17 ετών, προχωράει στην ενηλικίωσή του».

Και γι΄αυτό εστιάζει κυρίως στον χαρακτήρα του αλλά και στο οικογενειακό υπόβαθρο. Πώς το διαχειρίζεται κανείς στην ηλικία των 17; «Τα παιδιά προετοιμάζονται στην ακαδημία για να δείξουν ετοιμότητα. Είναι δύσκολη η διαχείριση και για το ίδιο το παιδί και για την οικογένειά του. Προέρχεται όμως από μία εξαιρετική οικογένεια. Μία πολύ δεμένη και συνειδητοποιημένη οικογένεια. Γνώριζαν ότι είναι πολύ καλός ποδοσφαιριστής, γνώριζαν κι ότι μπορεί να συμβούν όλα γρήγορα αλλά ξέροντας αρκετά το παιδί, τη νοοτροπία, την εργατικότητα, την ταπεινότητά του, σε συνδυασμό με τα σπάνια αγωνιστικά χαρακτηριστικά που διαθέτει, είμαι σίγουρος ότι θα ανταπεξέλθει. Έχει υπομονή και επιμονή να πετύχει το στόχο του».

Τι σημαίνει όμως η υπομονή και η επιμονή σε αυτή τη φάση για έναν νεαρό ποδοσφαιριστή; «Υπήρχαν πολλά περιστατικά που δοκιμάστηκε η επιμονή του μέσα από αυτήν τη διαδικασία γιατί πάντα προσπαθούμε να τσεκάρουμε και τις αντιδράσεις των παιδιών. Ειδικά των παιδιών που έχουμε υψηλές προσδοκίες απ΄ αυτούς. Πιστέψτέ με ότι ο Στέφανος δοκιμάστηκε σε αυτό το κομμάτι και αποτελεί παράδειγμα για τα υπόλοιπα παιδιά. Είναι σημαντικό να αποτελείς και παράδειγμα για τους συμπαίκτες σου. Να μπορείς να παρασύρεις και το υπόλοιπο γκρουπ τόσο ομαδικά όσο και ατομικά».

Ήταν πάντα σέντερ φορ εκτός ελαχίστων εξαιρέσεων που χρησιμοποιήθηκε στις πτέρυγες αλλά μιλάμε για εξαιρέσεις. Ποιο είναι όμως το βασικό του «όπλο»; «Είναι ένας σπάνιος συνδυασμός χαρακτηριστικών που συμπεριλαμβάνει και την ποδοσφαιρική ευφυϊα. Ο Στέφανος είναι ένα παιδί που έχει εκπληκτικά σωματικά προσόντα, είναι ένα δυνατό παιδί με πολλή ορμή και βρίσκεται σε πολύ καλό επίπεδο τεχνικά. Το σημαντικότερο είναι πως αυτά τα συνδυάζει με τρομερή αντίληψη, ταπεινότητα και εργατικότητα.

Αν έπαιζε ένα παιχνίδι με την Κ17 ή την Κ19 ενώ έχει παίξει ήδη στην πρώτη ομάδα, θα το προσέγγιζε με την ίδια ακριβώς συγκέντρωση και θέληση. Δεν του επηρέασε το μυαλό όλο αυτό που έγινε...».

Η μάθηση είναι μια δια βίου συνήθεια, μια γοητευτική ρουτίνα και ο Στέφανος έχει ακόμη δρόμο μπροστά του: «Η βελτίωση δεν σταματά ποτέ. Εχθρός του καλού είναι το καλύτερο. Προφανώς θα ήθελε βελτίωση στο αριστερό του πόδι. Όχι τόσο όσον αφορά το κομμάτι του τελειώματος αλλά το συνδυαστικό κομμάτι εκτός περιοχής. Αλλά το αδύναμο πόδι είναι ένα στοιχείο τεχνικό που θέλει δουλειά».

Στην παρούσα φάση, απολαμβάνει παιδιά των ακαδημιών να έρχονται στην Τούμπα, έχοντας έναν λόγο παραπάνω: να χαρούν με τη χαρά του. Όπως υποστηρίζει ο κ.Τσιαπακίδης: «Αυτά τα παιδιά μεγαλώνουν ποδοσφαιρικά και βιολογικά μαζί. Τους δένουν πολλά. Χτίζουν πάνω στις φιλίες τους, χαίρονται ο ένας με την επιτυχία του άλλου. Προφανώς υπάρχει και το αίσθημα της προσμονής των παιδιών που έρχονται από πίσω αλλά αυτό που κυριαρχεί είναι η χαρά. Πρέπει να δείτε τη χαρά των παιδιών του 2006 πόσο χαίρονται, πώς περιμένουν να τον δουν να παίζει στην πρώτη ομάδα. Είναι πάρα πολύ σημαντικό. Το έχει κερδίσει ο ίδιος.

Αυτά τα παιδιά, με αυτόν τον χαρακτήρα, μπορούν να μεταδώσουν το DNA του συλλόγου και να κάνουν πιο εύκολη τη διαδρομή για τους υπόλοιπους που ακολουθούν... Θέλουμε να έχουμε παιδιά που γνωρίζουν, σέβονται τον εαυτό τους και το έμβλημα της ομάδας».

Και τελικά που το πάει το έργο με τις ακαδημίες ο ΠΑΟΚ; «Τίποτα δεν γίνεται τυχαία. Όπως ανέφερε και ο κ.Πουρλιοτόπουλος είναι δουλειά αρκετών χρόνων, 12-13 ετών που ξεκίνησε μεθοδικά, με σχεδιασμό, σκάουτινγκ σε όλη την Ελλάδα, με συνεργασίες. Είχε ξεκινήσει από την εποχή Ζαγοράκη, απογειώθηκε με τον Ιβάν Σαββίδη. Τα αποτελέσματα δείχνουν ότι η δουλειά αποδίδει καρπούς και ωφελεί και το σύλλογο και τα παιδιά. Είναι μία δουλειά με σχέδιο και γνώμονα το κλαμπ. Αυτή τη στιγμή ο ΠΑΟΚ δείχνει και ανοίγει έναν δρόμο και στα υπόλοιπα κλαμπ της Ελλάδος. Πλέον, ο ΠΑΟΚ, με τη δουλειά και τα αποτελέσματα που έχει, κινούμενος με παιδιά των ακαδημιών στην πρώτη ομάδα, υπό την πίεση πρωταθλητισμού, αγγίζει ευρωπαϊκά πρότυπα».

Στο πρόσωπο του Τζίμα, όπως καταλήγει, υπάρχει η ελπίδα για το αύριο. Με την υποσημείωση πως στο τέλος, αυτό που θα κάνει τη διαφορά, θα είναι η διάρκεια: «Είναι μία ιστορική στιγμής να σπας το ρεκόρ του Γιώργου Κούδα. Ο μεγαλύτερος ποδοσφαιριστής που έχει περάσει από τον ΠΑΟΚ. Αλλά πάντα λέω πως η διάρκεια είναι αυτή που θα κάνει τη διαφορά και θα τους καθιερώσει... Στο πρόσωπο του Στέφανου υπάρχει η ελπίδα για το αύριο. Στη χαρά ενός παιδιού που κατάλαβε εκείνη τη στιγμή τι έκανε και από την προσμονή του, έβγαλε μία αμηχανία μετά την επίτευξη του γκολ».

Επίλογος με μία ερώτηση που θα έχει φτάσει σίγουρα και στα αυτιά του και συζητιέται όλο και πιο έντονα: Μετά από αυτά τα παιδιά (Κουλιεράκης, Κωνσταντέλιας, Τζίμας) που έκαναν φέτος το μπάσιμό τους, τι να περιμένουμε από την ακαδημία του ΠΑΟΚ, έρχονται οι επόμενοι; «Αυτό που θα πρέπει να ξέρουν όλοι είναι ότι αυτό που θα σου δώσει το ποδόσφαιρο, θα στο δώσει. Ο ΠΑΟΚ επενδύει στα παιδιά και να ξέρετε ότι η δεξαμενή έχει ακόμη... Το μόνο σίγουρο είναι ότι έρχονται κι άλλα παιδιά από πίσω!»