"Εφικτή η συναίνεση με βάση τη λογική"

Μαχητικό και δημιουργικό πνεύμα, με έντονο το αίσθημα του σεβασμού και της ευθύνης. Ισχυρό το «δέσιμό» του με την οικογένεια που τον γέννησε, γεγονός που αποτέλεσε θεμέλιο και για την οικογένεια που δημιούργησε αργότερα ο ίδιος. Είναι ο γιος, ο αδερφός, ο φίλος, ο σύζυγος, ο πατέρας, ο συνεργάτης που θα είχε κάποιος και θα ένιωθε μέγιστη ασφάλεια και ικανοποίηση. Οποιος δεν τον γνωρίζει μπορεί να τον προσεγγίσει και να ζητήσει την προσοχή του, δε θα το αρνηθεί! Είναι ο Βαγγέλης Γαλατσόπουλος, ο νέος πρόεδρος του ΕΣΑΚΕ, που «ξεκλείδωσε» για το Αθηναϊκό -Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων (ΑΠΕ-ΜΠΕ), για να τον μάθουμε λίγο καλύτερα.

Παιδί του Στέλιου και της Χρυσάνθης Γαλατσόπουλου, που ήρθε στον κόσμο πριν από 54 χρόνια, μεγαλώνοντας έτσι την οικογένεια που είχε ήδη τον 5 ετών, Δημήτρη. Μεγάλωσε στη Θεσσαλονίκη, στην Τούμπα και κόλλησε το... μικρόβιο του γηπέδου και του ΠΑΟΚ από τον πατέρα του. «Βλέπω την ομάδα από 10 χρονών παιδί. Με τον πατέρα μου πήγαινα στο γήπεδο της Τούμπας και παρακολουθούσαμε τα ποδοσφαιρικά ματς», μοιράζεται μαζί μας. Η αγάπη για τον «Δικέφαλο του Βορρά» και η σωματοδομή του, «άνοιξαν» την πόρτα αργότερα για να φορέσει την ασπρόμαυρη φανέλα του μπάσκετ. «Επαιξα στον ΠΑΟΚ στα τέλη της δεκαετίας του '70 μέχρι τις αρχές του 1980 στα παιδικά και εφηβικά τμήματα, με προπονητές τον Μελετιάδη και τον Ορέστη Αγγελίδη. Αρχισα έτσι, από εκεί και πέρα, να παρακολουθώ ποδόσφαιρο και μπάσκετ».

Καριέρα, ως καλαθοσφαιριστής, δεν έκανε από δική του επιλογή, όπως ξεκαθαρίζει. «Σταμάτησα, γιατί μπήκα στη δουλειά. Τελείωσα με την τελευταία χρονιά στο εφηβικό. Δεν έδωσα βαρύτητα στο θέμα του αθλητισμού. Τελείωσα το Λύκειο, σπούδασα στη σχολή «Δημητρέλη» με αντικείμενο το σχεδιασμό και τα περίπτερα, τις Εκθέσεις και με το που τελείωσα το στρατό, το 1984, κατευθείαν μπήκα στη δουλειά. Με ενδιέφερε η δουλειά. Δεν έπαψα να είμαι, όμως, φίλαθλος και να παρακολουθώ ποδόσφαιρο και μπάσκετ, κάνοντας πολλές εκδρομές».

«Ο αγαπημένος του μπαμπά
και η αδυναμία της μαμάς»
-------------------------------

Παράλληλα με τις πρώτες εικόνες που αποκτούσε στα 10 του χρόνια από το γήπεδο, ο Βαγγέλης Γαλατσόπουλος άρχισε να έχει και τις πρώτες παραστάσεις δουλειάς στην επιχείρηση της οικογένειας, που είχε να κάνει με το στήσιμο περιπτέρων σε Εκθέσεις. «Ερχόμουν και βοηθούσα τον πατέρα μου. Ημουν βοηθός των υπάλληλων του, τους οποίους έχω, πλέον, σε υπεύθυνες θέσεις στην επιχείρηση».

Η δουλειά του τον συναρπάζει, επιστρέφει μόνιμα σε αυτήν μετά τη στρατιωτική του θητεία, την οποία έφερε σε πέρας αφού πάλεψε να μην υπηρετήσει ως δόκιμος, όπως του είχε προκύψει. «Ηρθε η ώρα να ξεκουραστείς, αναλαμβάνω τώρα εγώ», ανακοίνωσε στον πατέρα του, με το απολυτήριο του στρατού στο χέρι. Όπως και έγινε, με την επιχείρηση, υπό τη δική του καθοδήγηση, να μεγαλώνει και να γίνεται η σημερινή Exposystem, κορυφαία
στο χώρο των Εκθέσεων στο κομμάτι των κατασκευών.

Την επαγγελματική επιτυχία πρόλαβαν να τη δουν οι γονείς του, τους οποίους έχασε πριν από ένα χρόνο, σε διάστημα δύο εβδομάδων. Στις 3 Ιουλίου 2016 "έφυγε" πρώτα ο πατέρας του και 14 μέρες αργότερα «Την ίδια μέρα, στο ίδιο δωμάτιο, στην ίδια κλινική», απεβίωσε και η μητέρα του. «Οι σχέσεις μου με τους γονείς μου ήταν άριστες. Γενικά, στη ζωή μου ήμουν καλό παιδί. Η οικογένεια με στήριξε σε ό,τι χρειάστηκα, αλλά από εκεί και πέρα, σε όλα, έκανα αυτό που ήθελα και έκρινα πως ήταν σωστό. Ημουν ο αγαπημένος του πατέρα και η αδυναμία της μητέρας μου. Με τον αδερφό μου, επίσης, δεν έχουμε ανταλλάξει άσχημη κουβέντα μέχρι τώρα».

«Η Τόνια, η Στέλλα και ο Παναγιώτης»
------------------------------------

Εχοντας βάλει τη ζωή του σε σειρά στο επαγγελματικό κομμάτι, σταδιακά έκανε ο Βαγγέλης Γαλατσόπουλος το ίδιο και με την προσωπική του ζωή. Πριν από είκοσι χρόνια «δέθηκε» σε γάμο με την αγαπημένη του Τόνια που είναι «Ενας εξαίρετος άνθρωπος», όπως μας λέει, ομολογώντας πως ο έρωτάς τους διατηρείται άσβεστος και «Η προσπάθεια είναι να διατηρηθεί έτσι για πολλά χρόνια ακόμη». Την οικογενειακή ευτυχία συμπλήρωσε ο ερχομός της κόρης τους, της 20χρονης σήμερα, Στέλλας, η οποία σπουδάζει στο Πολυτεχνείο. Λίγο αργότερα γεννήθηκε και ο γιος, Παναγιώτης, που γίνεται 17 ετών και παίζει (στο ΒΑΟ πλέον) μπάσκετ.

«Σε κάθε οικογένεια το κυριότερο είναι ο σεβασμός των ανθρώπων μεταξύ τους και αυτό πρέπει να μεταδίδεται στα παιδιά. Εχοντας βιώματα από τους γονείς μου, την ίδια γραμμή ακολουθώ και εγώ στη ζωή μου και με τα παιδιά μου. Φροντίζω κάθε μέρα, παρά τη δύσκολη δουλειά που έχω, να βρίσκομαι σπίτι όσο πιο γρήγορα μπορώ για να είμαι με την οικογένεια. Ακόμη και όταν λείπω, ο τρόπος που λειτουργώ, είναι σαν να βρίσκομαι κοντά τους».

Σε ό,τι αφορά τα παιδιά: «Φαίνεται ότι έχω περισσότερο αδυναμία στην κόρη, η αλήθεια είναι πως έχω και στους δύο. Ηθελα, επίσης, να ασχοληθούν με τον αθλητισμό, γι' αυτό μία μέρα, πριν από 6-7 χρόνια, παίρνοντάς τους από το σχολείο, έγραψα τον Παναγιώτη και τρεις φίλους του στις ακαδημίες του ΠΑΟΚ. Η Στέλλα, μέχρι τη Β' Λυκείου, έπαιζε χάντμπολ στο ΒΑΟ.
Δε νομίζω πως είμαι πιεστικός πατέρας. Θέλω και τα παιδιά να ακολουθήσουν τα δικά μου χνάρια, να έχουν τις βασικές αρχές της ζωής, που είναι ο σεβασμός στην οικογένεια και τους συνανθρώπους. Σε αυτά, ναι, είμαι αυστηρός. Προσαρμόζομαι, βέβαια, στην εποχή. Διότι, σε σχέση με τα δικά μου, τα χρόνια έχουν αλλάξει, η κοινωνία, η νεολαία, είναι διαφορετικά».

Ο ρόλος του παράγοντα
------------------------

Το 2006 άνοιξε διαφορετική... πόρτα στον Βαγγέλη Γαλατσόπουλο, την οποία, χωρίς να το έχει σκεφτεί νωρίτερα, την πέρασε, θέλοντας να προσφέρει από τη θέση του παράγοντα στον μπασκετικό ΠΑΟΚ. «Ηρθαν μια μέρα στο γραφείο μου παράγοντες της ομάδας και μου ζήτησαν να μπω μπροστά για να τη βοηθήσω. Οι σχέσεις που είχα με τους ανθρώπους του ΠΑΟΚ δημιούργησαν τις συνθήκες για να αρχίσει η ζωή του παράγοντα. Ηταν μια μεγάλη και δύσκολη εμπειρία».

Η αρχή εκείνη αποτέλεσε το πρώτο... παράσημο παραγοντικά, που οδήγησε σταδιακά στο σημερινό δεδομένο: την ανάληψη της προεδρίας στον ΕΣΑΚΕ.

«Βλέποντας θετικό κλίμα προς το πρόσωπό μου, έχοντας και στην προκειμένη την προτροπή να μπω μπροστά, πήρα τη δύσκολη απόφαση να θέσω υποψηφιότητα για πρόεδρος του συνεταιρισμού. Δεν μπορώ να κρίνω από τώρα την πορεία μου στη θέση του προέδρου, Θα φανεί τί και πόσο μπορώ να προσφέρω και τί αποτέλεσμα θα έχει. Η αλήθεια είναι πως βλέπω διαφορετικά τον πρόεδρο του ΕΣΑΚΕ σε σχέση με ό,τι ίσχυε μέχρι τώρα. Δηλαδή, πιστεύω πως ο πρόεδρος του ΕΣΑΚΕ είναι ο πρόεδρος του συνεταιρισμού που φροντίζει για το καλό των ομάδων, για το καλό του ΕΣΑΚΕ, το πώς θα οργανωθεί καλύτερα, το πώς θα βοηθήσει τις ομάδες περισσότερο και όχι για τον πρόεδρο που θα κάνει δημόσιες σχέσεις για το άτομό του ή για οτιδήποτε άλλο».

Για το αν είναι εφικτή, δε, η συναίνεση όλων των ομάδων, από τη στιγμή που έχει τα ηνία της λίγκας στα χέρια του, εξήγησε: «Με βάση τη λογική, πιστεύω πως είναι εφικτό. Πρέπει να γίνει κατανοητό πως η λειτουργία είναι για το καλό όλων και έτσι χρειάζεται να το βλέπουν οι ομάδες. Γι' αυτό είπα από την αρχή, και είναι κάτι που το πιστεύω απόλυτα, χρειάζεται συναίνεση και συνεργασία από όλους μας. Νομίζω πως όταν το καταλάβουν όλοι αυτό, θα αποδειχτεί τελικά πως είναι το σωστό. Εχουμε στα χέρια μας ένα προϊόν με μεγάλη αναγνωρισιμότητα, το οποίο έχει μεγάλο κόστος, διαθέτει, επίσης, δύο από τις καλύτερες ομάδες της Ευρώπης, αλλά και ιστορικές ομάδες, όπως είναι ο ΠΑΟΚ, ο Αρης, η ΑΕΚ και όλο αυτό δεν προβάλλεται σωστά. Το πρώτο σοβαρό θέμα, ακόμη, που θα έχουμε να αντιμετωπίσουμε είναι της κεντρικής διαχείρισης και πρέπει να συνειδητοποιήσουν όλοι πως αυτό είναι το σωστό να γίνει και μέσα από αυτήν τη διαδικασία κανείς δε θα χάσει. Θα κάνουμε την προσπάθεια μας! Είναι σημαντικό που καταρχήν υπάρχει θετικό πνεύμα, θα δούμε πως θα προχωρήσουμε. Μακάρι στο τέλος να πορευτούμε και οι 14 μαζί!».

Αφοπλιστική ήταν και η απάντησή του, όταν τέθηκε το ζήτημα του έντονου συναισθήματός υπέρ του ΠΑΟΚ. «Αυτό υπήρχε και θα υπάρχει πάντα! Θα λειτουργώ, όμως, από τη θέση που έχω πλέον, ως πρόεδρος του ΕΣΑΚΕ, για το καλό όλων των ομάδων!».

Στα «γρήγορα» για τον Βαγγέλη Γαλατσόπουλο
-------------------------------------------
Μότο ζωής: «Στηρίζουμε την οικογένεια, τη δουλειά»

Πιστεύει πως σαν άνθρωπος είναι: «Ηρεμος, αγωνιστής, δημιουργικός, συναισθηματικός ανοικτός στο διάλογο, με στόχο πάντα το καλύτερο αποτέλεσμα. Ο... καπετάνιος που παλεύει στη φουρτούνα!»

Πεποίθησή του πως: «Η οικογένεια είναι το παν! Σημαντικοί πολύ και οι φίλοι. Εχω τη χαρά να διαθέτω φίλους που θα είναι κοντά στα καλά και στα άσχημα. Λόγω της δουλειάς, επίσης, έχω και φίλους με την έννοια της στήριξης και της συνεργασίας. Αυτό ήταν και η μεγαλύτερη επιτυχία στην επαγγελματική καριέρα μου. Διότι, το πρώτο πράγμα που χρειάζεται όταν κάνεις «Επιχειρείν», είναι η στήριξη από εργαζόμενους, συνεργάτες. Οι καλοί φίλοι σίγουρα μετριούνται στα δάκτυλα του ενός χεριού»

Ονειρα: «Να συνεχίσω με συνέπεια, σοβαρότητα και υπευθυνότητα, το δημιουργικό και σημαντικό, για μένα, έργο στην επιχείρησή μου. Να σταθούν στο πλευρό μου στη δουλειά, όταν το συνειδητοποιήσουν και αυτά, τα παιδιά μου. Να μεγαλουργήσει στο μπάσκετ ξανά ο ΠΑΟΚ, στο ποδόσφαιρο νομίζω ήρθε η ώρα»

Μεγαλύτερος αντίπαλος: «Ο χρόνος. Δουλεύω 13 με 15 ώρες την ημέρα, 7 μέρες την εβδομάδα. Το καλό είναι πως όταν θέλω να ξεκουραστώ, μου το επιβάλλω εύκολα...»