To blog του Kevin Langford

Aναφλερεται στον αγώνα με τον Παναθηναϊκό στο ΟΑΚΑ, στον Βαγγέλη Μαργαρίτη, στον Μιχάλη Λιάπη και στον Δημήτρη Χασριτόπουλο, αλλά και στο δύο ετών ανιψιό του, το παιδί του αδερφού του Keith Langford.

Ακολουθεί το blog του Kevin Langford...

Αυτή η εξαιρετική αργή εβδομάδα επιτέλους πέρασε και ήρθε η ώρα για άλλο ένα μπλογκ. Πάμε κατευθείαν σ' αυτό λοιπόν.

Την περασμένη εβδομάδα παίξαμε με τον Παναθηναϊκό και χάσαμε. Παίξαμε ένα πολύ καλό παιχνίδι και παλέψαμε πραγματικά. Το παιχνίδι ήταν ακόμη πιο δύσκολο επειδή δεν έπαιζε ο Βαγγέλης (Μαργαρίτης). Κατά τη γνώμη μου είναι ο καλύτερός μας παίκτης οπότε είναι πάντα δύσκολο να κερδίσεις ένα παιχνίδι όταν σου λείπει κάποιος τόσο σημαντικός. Δε νομίζω ότι του αναγνωρίζεται το πόσο καλός είναι. Άλλο ένα δύσκολο κομμάτι του παιχνιδιού ήταν το να ξέρεις τι θα γίνει πριν καν παίξεις. Είναι πολύ εκνευριστικό το να μην είναι αρκετό να παίξεις εσύ το καλύτερο παιχνίδι. Σε κάνει περίπου να σκεφτείς ποιο είναι το νόημα ακόμη και του να παίξεις το παιχνίδι. Αλλά τέλος πάντων...

Αυτήν η εβδομάδα ήταν μια μακρόσυρτη εβδομάδα προπονήσεων. Με κάνει να μου λείπει το Eurocup τόσο πολύ καθώς οι μέρες περνάνε τόσο αργά. Από τη στιγμή που ο χρόνος φεύγει με τόσο αργούς ρυθμούς έχω πολύ ελεύθερο στα χέρια μου. 'Ετσι απλά κάθομαι και σκέφτομαι να κάνω ένα ακόμη τατουάζ. Οποιοσδήποτε έχει τατουάζ ξέρει ότι είναι περίπου εθιστικά και χρειάζομαι τη ... "δόση" μου. Πέρσι που ήμουν στην Αθήνα περνούσα πολύ χρόνο στο στούντιο "Unicorn tatoo". Έκανα εκεί τρία καινούρια τατουάζ. Εύχομαι να υπήρχαν κι εδώ κάποια να πηγαίνω. Αλλά ίσως αν έχω κάποιο διάστημα ελεύθερο θα ξαναπάω στην Αθήνα να κάνω μερικά ακόμη.

Η καλύτερη στιγμή της εβδομάδας είναι ότι ο μικρότερος ανιψιός μου έκλεισε τα δύο την Παρασκευή. Δεν το έχω δει αρκετό καιρό επειδή είμαι εδώ κι εκείνος είναι είτε στη Ρωσία είτε στις ΗΠΑ. Αλλά τρελαίνομαι να βλέπω φωτογραφίες και βίντεό του. Είναι περίπτωση ο μικρός.

Ο επόμενός μας αγώνας είναι με τον Ολυμπιακό. Δεν πρόκειται να γράψω τα τυπικά γι' αυτούς γιατί όλοι ξέρουν τι υποτίθεται ότι πρέπει να πω και δεν έχω όρεξη να τα γράψω κιόλας.

Για το τέλος, θέλω να ευχηθώ Χρόνια Πολλά στον Μιχάλη (Λιάπη) για τα γενέθλιά του και συγχαρητήρια στον Δημήτρη (Χαριτόπουλο) για την γέννηση της κόρης του.