«Κοιμόμουν και ξυπνούσα με την έγνοια του ποδοσφαίρου - Ηθική υποχρέωση να είμαι πρότυπο»
SHARE:
Ένα κορίτσι που δούλεψε σκληρά μέχρι να εκπληρώσει τους στόχους της, όσο μακρινοί και αν ήταν, μίλησε στο BN Sports για το πως είναι να ασχολείσαι επαγγελματικά με το ποδόσφαιρο, για την Εθνική ομάδα και τα βήματα προόδου που γίνονται σχετικά με την ισότητα των δύο φύλων στον χώρο του αθλήματος.
Τα παιδικά χρόνια και η... μόνιμη σκέψη της μπάλας
Την πρώτη στιγμή που η Ελένη αντίκρυσε τη «στρογγυλή θεά», είναι δύσκολο να την ανακαλέσει στη μνήμη της. Ο «έρωτας» ήταν σίγουρα κεραυνοβόλος και από τότε που θυμάται τον εαυτό της, η μπάλα αποτελούσε αναπόσπαστο κομμάτι της ζωής της.
«Σίγουρα υπήρξε η στιγμή που πήρα για πρώτη φορά την μπάλα στα πόδια μου, αλλά ποτέ δεν σκέφτηκα το αν είμαι καλή ή όχι σε αυτό. Απλώς, κοιμόμουν και ξυπνούσα με αυτή την έγνοια, να σηκωθώ, να πάρω την μπάλα και να πάω στην αυλή του σχολείου για να παίξω με τα αγόρια. Δεν σκεφτόμουν το μέλλον, ή το να το κάνω επάγγελμα κάθε μέρα σκεφτόμουν μόνο πότε θα έρθει η επόμενη για να παίξω ποδόσφαιρο.»
Τα περισσότερα κορίτσια που έχουν ασχοληθεί με το ποδόσφαιρο, έχουν έρθει αντιμέτωπες με τη δυσπιστία των συνομηλίκων τους, μιάς και θεωρείται ένα κατεξοχήν ανδρικό άθλημα. Η Ελένη μπορεί ενίοτε να δέχθηκε σχόλια αλλά τον τελευταίο λόγο τον έλεγε πάντα μέσα στο γήπεδο, όπου αποδείκνυε πως το άθλημα αυτό στην πραγματικότητα δεν έχει φύλο.
«Γαλουχήθηκα με έναν τελείως διαφορετικό τρόπο και αυτό με έκανε ό,τι είμαι τώρα. Δεν μπήκα σε κάποια γυναικεία ποδοσφαιρική ομάδα ή ακαδημία. Ό,τι έμαθα το έμαθα παίζοντας με αγόρια στην ομάδα του χωριού ή στο σχολείο. Δεν ήταν εύκολες εποχές αλλά σε εκείνη την ηλικία είχα άγνοια κινδύνου και ήθελα να αποδείξω ότι μπορώ να παίξω αν όχι καλύτερα, το ίδιο καλά με τους φίλους μου τα αγόρια. Επιβράβευση ήταν όταν κέρδιζα το περιβραχιόνιο και ήμουν εγώ η αρχηγός. Περίεργο, μία κοπέλα αρχηγός ανάμεσα σε τόσους άνδρες...»
Τα αγόρια, όταν έπαιζαν ποδόσφαιρο, κατά πάσα πιθανότητα θα αντιμετώπιζαν διαφορετικά μία κοπέλα συμπαίκτριά τους.
«Η αλήθεια είναι ότι είχα δεχθεί αρκετές φορές σκληρά μαρκαρίσματα ή έβλεπα ότι οι άλλοι βασίζονταν πολύ στο θέμα της δύναμης. Αυτό όμως με έμαθε και να αντέχω στο σκληρό παιχνίδι.»
Οι ομάδες-σταθμοί
Ένα κορίτσι που ξεκίνησε να παίζει ποδόσφαιρο στον προαύλιο χώρο του σχολείου της και στα γήπεδα της Καστοριάς, έφτασε να αγωνίζεται στο υψηλότερο επίπεδο, μετρώντας μάλιστα συμμετοχές και σε ομίλους Champions League! Ο ΠΑΟΚ, το Monroe Community College, η Apollon Ladies στην Κύπρο, η Essen αλλά και η Βασιλεία είναι οι ομάδες που είχε στο πλούσιο βιογραφικό της μέχρι να φτάσει να αγωνίζεται με τη φανέλα της Ζυρίχης.
«Ήμουν κατά κύριο λόγο αυτοδίδακτη και όταν πήγα σε μεγαλύτερες ομάδες άρχισα να μαθαίνω κάποια πράγματα, χωρίς αυτό να σημαίνει πως δεν δούλευα και μόνη μου. Δεν είχα έναν προπονητή να με καθοδηγήσει και να μου μάθει τεχνικές. Στην πορεία, ειδικά όταν πήγα στον ΠΑΟΚ και άρχισα να παίζω στο Champions League είχα ανθρώπους στο πλάι μου που πραγματικά μου άλλαξαν την καριέρα και τη ζωή μου ως αθλήτρια.»
Αν έχει κοιτάξει ποτέ πόσο μακριά έχει φτάσει σε σχέση με το που ξεκίνησε, η ίδια απάντησε:
«Η αλήθεια είναι πως δεν έχει υπάρξει ποτέ αυτή η στιγμή. Είμαι ένας άνθρωπος που συνεχώς κοιτάει το επόμενο βήμα και την επόμενη πρόκληση. Νιώθω πως αυτό είναι μεν ένα από τα λάθη μου γιατί δεν παίρνω τον χρόνο μου να σκεφτώ τι έχω καταφέρει και να αισθανθώ περήφανη για μένα. Ίσως να φταίει και το ότι δεν έχω τον χρόνο και θέλω συνεχώς να σκέφτομαι το μέλλον.»
Σε ποιά από τις ομάδες-σταθμούς της καριέρας της αισθάνθηκε πως την έκανε να ωριμάσει περισσότερο ποδοσφαιρικά και μέσα εκεί ανέπτυξε τις δεξιότητές της στο μέγιστο βαθμό; Η απάντηση της Ελένης Μάρκου σε αυτή την ερώτηση μοιάζει με μάθημα ζωής και όχι μόνο για το ποδόσφαιρο.
«Την πορεία μου τη βλέπω σαν να ανεβαίνω μία σκάλα. Κάθε βήμα που κάνω είναι το ίδιο αλλά κάθε φορά είσαι ψηλότερα από το προηγούμενο σκαλοπάτι. Νιώθω, λοιπόν, ότι κάθε χώρα στην οποία έπαιξα, κάθε προπονητής και κάθε ομάδα μου έδωσε από κάτι είτε θετικό είτε αρνητικό, το οποίο με έκανε αυτό που είμαι τώρα. Δεν μπορώ να ξεχωρίσω μία ομάδα. Το ποδοσφαιρικό μου ταξίδι είναι σαν ένα παζλ που χτίστηκε σταδιακά. Άλλα κομμάτια είναι μικρά και άλλα μεγάλα αλλά δεν έχει σημασία γιατί στο τέλος όλα μαζί έφτιαξαν το τελικό αποτέλεσμα και το ποιά είμαι.»
Μία παίκτρια που έχει δουλέψει τόσο με ελληνικές ομάδες όσο και με συλλόγους του εξωτερικού, σίγουρα έχει παρατηρήσει αρκετές διαφορές στον τρόπο προσέγγισης του γυναικείου ποδοσφαίρου στις εκτός συνόρων χώρες. Από την εμπειρία της, η διαφορά στην νοοτροπία είναι τεράστια γεγονός που καλώς ή κακώς κάνει τις συγκρίσεις αναπόφευκτες.
«Είναι σαν να συγκρίνουμε πράγματα ανόμοια. Αυτό μπορεί να κάνει κακό στον ελληνικό αθλητισμό αλλά δεν παύει να είναι αλήθεια το ότι στο εξωτερικό έχουν τελείως διαφορετική νοοτροπία. Αντιμετωπίζουν διαφορετικά γενικά τον γυναικείο αθλητισμό όχι μόνο το ποδόσφαιρο. Είναι πάντα στις προτεραιότητές τους και ως παράδειγμα έχω την εθνική ομάδα της Ελβετίας στην οποία συμμετέχουν οι περισσότερες συμπαίκτριες μου και πρόκειται να παίξουν και στο Μουντιάλ.»
Το Παγκόσμιο Κύπελλο, το Nations League και το πως είναι να αγωνίζεται κανείς με το εθνόσημο
Το Παγκόσμιο Κύπελλο γυναικών που διεξάγεται σε Αυστραλία και Νέα Ζηλανδία (20/7-20/8) είναι η κατάλληλη αφορμή για να έρθει ξανά στην επιφάνεια το ζήτημα της ισότητας μεταξύ ανδρών και γυναικών στον χώρο του ποδοσφαίρου. Τα βήματα προόδου πολλά, ειδικά μετά και το ρεκόρ πωλήσεως εισιτηρίων που ανακοίνωσε ο Ινφαντίνο. Η 28χρονη διεθνής έδωσε τη δική της οπτική σχετικά με το ζήτημα.
«Θεωρώ πως το ποδόσφαιρο γυναικών αυτή τη στιγμή είναι το πιό hot πράγμα που υπάρχει στον αθλητισμό! Όσες αθλήτριες θέλουν να ασχοληθούν και να δουλέψουν πάνω σε αυτό, βρίσκονται στην κατάλληλη χρονική περίοδο για να το κάνουν. Η ψαλίδα μεταξύ ανδρών και γυναικων έχει αρχίσει να κλείνει πολύ. Για τα ελληνικά δεδομένα, όμως τα πράγματα παραμένουν διαφορετικά.»
Από το βιογραφικό της ξεχωρίζει φυσικά και η συμμετοχή της στην Εθνική ομάδα ποδοσφαίρου, πράγμα το οποίο και η ίδια θεωρεί ως ύψιστη τιμή. Ξεκίνησε από την Κ-19 και το 2014 άρχισε να αγωνίζεται για την κύρια ομάδα φορώντας τα γαλανόλευκα. Το αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα βρίσκεται σε στάδιο προετοιμασίας ενόψει του Nations League, η οποία έως τώρα έχει θετικό πρόσημο.
«Η προετοιμασία πήγε καλά παρά το ότι χάσαμε στο πρώτο ματς (1-0) από την Ουγγαρία και μάλιστα πήραμε τα εύσημα από την προπονήτρια της ουγγρικής ομάδας γιατί τους εξεπλήξαμε ευχάριστα. Στο δεύτερο παιχνίδι κόντρα στη Βοσνία κερδίσαμε άνετα και θεωρώ πως κάνουμε πολύ καλή δουλειά. Αν και ο όμιλος είναι δύσκολος έχουμε πιθανότητες για πρόκριση και η νίκη μας κόντρα σε δυνατούς αντιπάλους θα έχει πολύ μεγαλύτερη αξία από το να λέγαμε πως κερδίσαμε από τύχη»
Η Ελληνίδα ποδοσφαιρίστρια μίλησε για το αν ξεχωρίζει κάποια στιγμή που η ίδια έχει ζήσει με την Εθνική, ενώ όσον αφορά τους στόχους της, παρέμεινε προσγειωμένη.
«Κάθε συμμετοχή μου στην Εθνική είναι μία ξεχωριστή ευκαιρία. Ένα γκολ που έχω βάλει στο 85' ναι, έχει μείνει χαραγμένο στη μνήμη μου αλλά κάθε φορά που βλέπω τις κλήσεις και υπάρχει μέσα το όνομά μου, είναι διαφορετική. Λες και είμαι 18 και ξεκινάω τώρα. Δεν θέλω να θέσω στόχους όπως Μουντιάλ και Euro αλλά ευελπιστώ να ξεκινήσουμε την καλή πορεία από το Nations League που έχουμε μπροστά μας.»
Η έλλειψη γυναικείων προτύπων στο ποδόσφαιρο και η ανάγκη ύπαρξής τους
Κεφάλαιο-πρότυπο. Είναι λογικό με τη μεγαλύτερη προβολή που ανέκαθεν έπαιρνε το ποδόσφαιρο των ανδρών ακόμα και τα ίδια τα κορίτσια να έχουν ως πρότυπο άνδρες και όχι γυναίκες παίκτριες. Η Ελένη Μάρκου υπογραμμίζει πως έχει τεράστια σημασία το να μαθαίνουν τα μικρά κορίτσια να θαυμάζουν και να ταυτίζονται κυρίως με γυναίκες αθλήτριες.
«Μεγαλώνοντας δεν είχα να πιαστώ από ένα πρότυπο και από τη στιγμή που βλέπω πως μπορώ να παρακινήσω άλλα άτομα έχω μία παραπάνω υποχρέωση απέναντι τους να συνεχίσω για να δουν ότι δεν υπάρχουν όρια στον αθλητισμό. Αυτο δεν το εκλαμβάνω ως στόχο αλλά ως ηθική υποχρέωση.
Εγώ είχα την Άλεξ Μόργκαν αλλά από ένα σημείο και μετά ήθελα να χαράξω τη δική μου πορεία και να μην σταθώ σε πρότυπα. Καλό θα ήταν τα νεαρά κορίτσια του χώρου να έχουν γυναικεία πρότυπα και να ταυτίζονται περισσότερο με γυναίκες. Μόνο έτσι θα μάθουμε να υποστηρίζουμε η μία την άλλη σε αντίθετη περίπτωση θα τροφοδοτούμε αυτόν τον διαχωρισμό που ήδη υπάρχει.»
Το Μουντιάλ γυναικών θα μεταδοθεί ζωντανά από την τηλεόραση. Αυτό είναι ένα ακόμα... τεστ ώστε να δούμε κατά πόσο έτοιμο είναι το ελληνικό κοινό να υποδεχτεί το προϊόν αυτο. Τα θετικά αυτής της αλλαγής είναι σίγουρα πολλά.
«Πολύ μεγάλο βήμα αυτό με το Παγκόσμιο Κύπελλο γιατί θα ταυτιστούν πολλά νέα κορίτσια με τις παίκτριες που θα δουν στη διοργάνωση και το θέαμα θα γίνει πιό οικείο από ό,τι είναι. Αυτό είναι μία μικρή αλλά σημαντική αλλαγή για την κοινωνία.
Τα social media και τα μέσα γενικότερα έχουν την τάση να χωρίζουν τις ποδοσφαιρίστριες σε δύο διαφορετικές κατηγορίες. Σε αυτές που δεν είναι τόσο "θηλυκές" και στις Barbie. Αυτο το ζήτημα έχει βαθιές κοινωνικές ρίζες και πηγάζει από άτομα που θεωρούν πως το φύλο είναι ο λόγος που δεν μπορείς να πετύχεις στο ποδόσφαιρο, ενώ στην πραγματικότητα θα ήθελαν και οι ίδιοι να έχουν πετύχει.»
Η Ελένη καθώς και οι συμπαίκτριές της στην Εθνική θα βρίσκονται σε ρόλο σχολιαστή σε πολλά ματς που θα παρακολουθήσουμε στο φετινό Παγκόσμιο Κύπελλο.
Με τον τρόπο αυτό θα δώσουν τη δική τους ξεχωριστή οπτική και θα μοιραστούν με το κοινό λεπτομέρειες σχετικά με τις συμμετέχουσες χώρες, γνωρίζοντας καλύτερα από τον καθένα το γυναικείο ποδόσφαιρο αλλά και τις αθλήτριες που λαμβάνουν μέρος στο ποδοσφαιρικό γεγονός της χρονιάς.
