Κύριος ήρθε και ΚΥΡΙΟΣ φεύγει...

Ο πασαδόρος της ομάδας, αυτός που αξιοποίησε τα μέγιστα πέρσι τον Γκόμεζ, φέτος τον Σεπέδα, αλλά και τους υπόλοιπους παίκτες της ομάδας μας, αποφάσισε πρόσφατα να σταματήσει να αγωνίζεται στο άθλημα που αγάπησε στη ζωή του! Δεν είχα την τύχη να τον γνωρίσω από κοντά, αλλά αν ποτέ συναντιόμασταν θα του έσφιγγα το χέρι λέγοντάς του ένα πολύ μεγάλο ευχαριστώ!

Ήρθε στην ομάδα πριν περίπου δύο χρόνια, έχοντας ένα βιογραφικό για ... oscar. Διαβάστε παρακάτω για να δέιτε τι εννοώ:

7 Πρωταθλήματα Ελλάδος: 1998, 1999, 2000, 2001, 2003, 2009, 2014
6 Κύπελλα Ελλάδος: 1997, 1998, 1999, 2001, 2009, 2014
1 Σούπερ Καπ Ελλάδος: 2000
1 Τοπ Τιμς Καπ: 2004
1 Λιγκ Καπ Ελλάδος: 2011

... και φρόντισε να το διευρύνει κατακτώντας άλλα δύο πρωταθλήματα (2015, 2016) και ένα Κύπελλο Ελλάδας (2015) με τη φανέλα του ΠΑΟΚ!

Ο 40χρονος -πια- Βασίλης, μπορεί τους περισσότερους από τους παραπάνω τίτλους (15 από τους 19!) να τους πήρε με την πιο μισητή ομάδα του σύμπαντος, στον Δικέφαλο όμως απέδειξε πως δεν ήρθε για να κολλήσει ένσημα, αλλά για να ματώσει τη φανέλα και να μεταλαμπαδεύσει τις πολλές γνώσεις του σε συμπαίκτες του και σε εμάς τους αδαείς, που μόλις τα τελευταία χρόνια μυηθήκαμε στα πολλά και καλά κρυμμένα μυστικά του αθλήματος! Ένας παίκτης κόσμημα που ουδέποτε δημιούργησε πρόβλημα, ένας παίκτης που ποτέ δεν έκρυψε τα λόγια του, ένας παίκτης με ήθος!

Η περίπτωσή του αποτελεί αναμφίβολα φωτεινή εξαίρεση σε όλους τους αθλητές, όλων των αθλημάτων που έκαναν το δρομολόγιο (έστω και με ενδιάμεσους σταθμούς ο ίδιος), Μουνιχία - Θεσσαλονίκη!    

Βασίλη, σε ευχαριστούμε και μην ξεχνάς: Μια φορά ΠΑΟΚ, για πάντα ΠΑΟΚ!!!