Ένα ποίημα γεμάτο ΠΑΟΚ...

Άπειρα να 'ναι ΠΑΟΚ μου, καλά σου να ν' τα χρόνια,
να σ 'έχω πάντα στην καρδιά κι εσύ να ζεις αιώνια...
Κι όταν πεθάνω και χαθώ, χαρά θα 'χω μεγάλη,
μην έχει μεγαλύτερη, στη Γη, ομάδα άλλη...

Θα χαίρομαι να σε θωρώ με τ άλλα μου τ' αδέρφια,
εκεί ψηλά απ τον Ουρανό, να 'χεις μεγάλα κέφια...
Κύπελλα, Πρωταθλήματα και τίτλους να σαρώνεις
και όλους τους αλλόθρησκους πάντα να τους ματώνεις...

Σε Ελλάδα, Ευρώπη, Υφήλιο, μαζί σου να μην χάνω
κι όταν σηκώνεις τα Τσου Λου, πουτ@να να τα κάνω...
Κι αν έρχονται να μου την πουν ο Αη Πέτρος κι η παρέα,
"τσεκά λακά ρε" να τους πω, "θα χουμ' αμπαλαέα"...

Κι άμα μας βλέπουνε κι αυτοί, με γυαλισμένο μάτι,
"τι πίνετε ρεq" θα μας λεν, "δώστε και σε μας κάτι"...
Τότε θα παίρνουν πια κι οι Άγιοι μια ουσία μαγική,
"ΠΑΟΚ-βότανο" την λέμε εμείς, μοναδική στην Γη...

Που κι όταν εμείς φεύγουμε την παίρνουμε στα ουράνια,
μαζί μας όπως κάνουνε, του ΠΑΟΚ μόνο τ' αλάνια...
"Δώστε κι εμάς το βότανο, να νιώσουμε σε όαση",
θα εκλιπαρούν οι σκώληκες κι οι γ@ύροι απ την Κόλαση...

Κι άμα θα κλαίνε γοερά κι αυτοί μετανιωμένοι,
Παράδεισος και Κόλαση, ΠΑΟΚ πια όλοι, μπερδεμένοι...
ΠΑΟΚ θα ζητάνε μόνο πια κι Εβραίοι και χαχόλοι,
ΠΑΟΚ ΕΣΥ ΝΑ ΠΑΣ ΚΑΛΑ, θα κράζει η Πλάση όλη!!!!