Ποτέ ξανά τιμωρημένη Τούμπα!!!

Οι μεν πρώτοι ήταν στο γήπεδο, οι μεν δεύτεροι και τρίτοι δεν πήγαν ποτέ. Έμειναν στο σπίτι, γέμισαν ασφυκτικά το καφέ της πόλης ακόμη και το μεγάλο της καζίνο.

Λίγο πριν πάω κι’ εγώ, όπως χιλιάδες συμπολίτες και συνοπαδοί, να δω την αγώνα, πέρασα με το αυτοκίνητο από την Τούμπα.
Στάθμευσα το αυτοκίνητο πολύ εύκολα δίπλα στο γήπεδο. Οι απoστολές είχαν φθάσει και η λιγοστές αστυνομικές δυνάμεις με εμφανή χαλαρότητα προσπαθούσαν να «σκοτώσουν» τον χρόνο τους θέλοντας να τελειώσει όσο πιο γρήγορα αυτή η αγγαρεία. Στην θύρα των δημοσιογράφων των σουιτών και των ακριβών εισιτηρίων υπήρχε μια μικρή κινητικότητα...από εκεί και μετά η σιωπή...

Έλειπε το χρώμα στους γύρω δρόμους, το ασπρόμαυρο ανθρώπινο μωσαϊκό που στολίζει εξωτερικά το ναό πριν την έναρξη κάθε αγώνα και γεμίζει τα παγκάκια της πλατείας, τα καθίσματα και τα τραπεζάκια των δεκάδων πλανόδιων μικροπωλητών. Έλειπε η χαρακτηριστική μυρωδιά του κρέατος που ψήνεται στα κάρβουνα, η μυρωδιά της τσίκνας, που πέραν από μια απλή βρώση εδεσμάτων, συντροφιά με την κατάλληλη κατανάλωση αλκοόλ, σύμβολο προσφοράς στα Θεία πριν από καμία μάχη ή έναν «ιερό» αγώνα... (Σίγουρα πολλοί από εσάς θα γελάτε τώρα, σας προτείνω να διαβάσετε την Ελληνική κωμωδία του παππού μας του Αριστοφάνη «ΟΡΝΙΘΕΣ» και θα καταλάβετε την αξία που είχε για τους αρχαίους «Θεούς»).

Έλειπε η συντονισμένη αγωνία χιλιάδων ανθρώπων που εκφράζεται από τους οπαδούς στα «πηγαδάκια» με τις τελευταίες πληροφορίες για την κατάσταση των δύο μονομάχων,και από άλλους με βήματα γοργά προς τα εκδοτήρια για την απόκτηση έστω και το τελευταίο λεπτό ενός εισιτηρίου που θα τους επιτρέψει να δουν από κοντά την λατρεμένη τους ομάδα. Αυτή η αγωνία που είναι έκδηλη στα μάτια του φίλου η των φίλων που μας περιμένει, αυτά τα μάτια, φλογερά και διψασμένα για νίκη που θα τους φέρει πιο κοντά στο ποθούμενο, στην κούπα του πρωταθλήματος, στο τρόπαιο της νίκης....έλειπε και την θέση της είχε καταλάβει ο ήχος μιας μοναχικής σακούλας που έσερνε στον άδειο δρόμο ο αέρας...

Κατηφόριζα προς το πέταλο του ρολογιού...εκεί που άλλοτε μικρά παιδάκια, η νέα γενιά φιλάθλων και οπαδών μοιράζεται με τους γονείς και όλους τους άλλους συναισθήματα και συγκινήσεις που μόνο το ποδόσφαιρο ως άθλημα μπορεί να προσφέρει, σε εκείνη την πλευρά του γηπέδου «βασίλευε» επίσης η σιωπή, ενώ κάποιοι περαστικοί «έσπαγαν» εκείνη την ώρα το θλιβερό αυτό θέαμα... η βία διώχνει την οικογένεια και τα παιδιά από τα γήπεδα...κοιτάζω το ρολόι μου, με όλες αυτές τις σκέψεις ξεχάστηκα και έχω δρόμο μέχρι να φτάσω στο μέρος που αποφάσισα να δω τον αγώνα με τον φίλο μου τον Κωστή (ΖΜΣ)...είμαι στο γήπεδο, οι παίκτες βρίσκονται εντός του κι’εγώ αντί να περάσω το τουρνικέ το προσπερνάω και μπαίνω στο αυτοκίνητο...

Μία ακόμη αγωνιστική και ο καλύτερος παίκτης της ομάδος τιμωρημένος. Ποιος παίκτης στον κόσμο λείπει 7 αγωνιστικές από τις υποχρεώσεις της ομάδας? Τι έγκλημα πρέπει να κάνει ή να δείξει την πρόθεση ή να προσπαθήσει να κάνει για να δεχθεί τόσο βαριά τιμωρία?Αφήνω πίσω μου το ψυχρό και μελαγχολικό άδειο γήπεδο...

Μπροστά στην γιγαντοοθόνη χάνεται η μαγεία, ο αναπαυτικός καναπές, οι ευγενικοί κατά τα άλλα σερβιτόροι,  ούτε συνθήματα, χωρίς ένταση και πάθος...αυτό δεν είναι η κερκίδα που μεγάλωσα ποδοσφαιρικά, φοράω την φανέλα με τον δικέφαλο στο στήθος αλλά νιώθω τόσο μόνος...πληρώνω κι’εγώ και η ομάδα και η νέα γενιά πιτσιρικάδων ένα τίμημα που δεν μας αξίζει, εξαιτίας κάποιων αυτοκτονικά ανεγκέφαλων «φίλων» του ΠΑΟΚ...  αμέτοχος κοιτάζω το πολύχρωμο πανί στον τεράστιο τοίχο μαζί με τους υπόλοιπους πελάτες του μαγαζιού που δεν ξέρω καν πραγματικά τι ομάδα είναι...ασυντόνιστοι με το δικό μου πάθος με την δική μου καρδιά ψάχνουν άλλοτε  με αγωνία την μελαχρινή σερβιτόρα και άλλοτε σκύβουν πάνω από το έξυπνο κινητό τους να χαθούν στην ηλεκτρονική οθόνη της δήθεν «ζωής».

Οι ποδοσφαιριστές μας δείχνουν σημάδια βελτίωσης και συνόλου...δεν είμαι εκεί δίπλα τους...ενώ η «φανέλα» στο μέγεθος του Μαντούρο (πρώην ποδοσφαιριστή του ΠΑΟΚ- δανεισμένο αστείο από ατάκα του Κωστή βλ.ΖΜΣ), είναι απλωμένη στα άδεια καθίσματα του ποδοσφαιρικού ναού της Βορείου Ελλάδος την Τούμπα.
Αυτό το θέαμα δεν πρέπει να το ξαναδούμε στην Τούμπα...

Όσο καλή ομάδα και να κάνουμε, όσο όμορφο γήπεδο και να κατασκευαστεί, όσους τίτλους και να αποκτήσουμε, θα χαθεί η μαγεία του αθλήματος αν όλα τα παραπάνω συμβούν με άδειες κερκίδες και τιμωρημένο ΠΑΟΚ, αν στα παραπάνω δεν έχει συμμετοχή ο ΛΑΟΣ του ΠΑΟΚ...Ο Καλύτερος ο πιο πιστός Παίκτης της ομάδας.

ΠΡΟΣΤΑΤΕΨΤΕ ΤΗΝ ΟΜΑΔΑ ΜΑΣ, ΠΟΤΕ ΞΑΝΑ ΤΙΜΩΡΙΑ

(Το παρόν μήνυμα κοινοποιείται στον πρόεδρο της ομάδας Ιβάν Σαββίδη και στο μέλος του Δ.Σ. Γεώργιο Σαββίδη)