ΠΑΟΚΑΡΑ...και εκτός Τούμπας!

 Ο Δικέφαλος διατηρεί το απόλυτο στην Τούμπα μέχρι στιγμής αλλά αυτό δεν αρκεί... Εκεί ακριβώς πρέπει να εστιάσει ο ΠΑΟΚ προκειμένου να φτάσει στον επιθυμητό για όλους μας στόχο, ένα πρωτάθλημα μετά από 32 ολόκληρα χρόνια.

Μέχρι στιγμής η προσπάθεια αυτή έχει στεφθεί με απόλυτη αποτυχία. Από τους 12 βαθμούς που διεκδίκησε ο Δικέφαλος μακριά από την Τούμπα σημείωσε την πενιχρή συγκομιδή των τριών βαθμών. Και αν εξαιρέσει κανείς την πρεμιέρα στον Λεβαδειά και αυτό μόνο και μόνο επειδή παραδοσιακά η πρεμιέρα επιφυλάσσει κινδύνους, στα υπόλοιπα τρία ματς  πραγματικά πετάχτηκαν βαθμοί που μπορεί να αποδειχτούν σημαντικοί στην συνέχεια.

Κόντρα στον νεοφώτιστο Απόλλωνα Σμύρνης παίζοντας ο ΠΑΟΚ με παίκτη παραπάνω για περίπου μία ώρα δεν κατέγραψε ούτε μία αξιόλογη ευκαιρία. Κόντρα στην χειρότερη άμυνα του πρωταθλήματος την Λάρισα δεν μπόρεσε να πετύχει παραπάνω από ένα γκολ, και φυσικά προχτές απέναντι στον χειρότερο Ολυμπιακό της τελευταίας εικοσαετίας που πλην του υπερτυχερού γκολ που σημείωσε δεν απείλησε σχεδόν καθόλου την εστία μας, καταφέραμε να φύγουμε με άδεια χέρια από το γήπεδο.

Για μένα η εξήγηση είναι απλή. 

1) Η ανεπάρκεια στον πάγκο:

O Ράζβαν Λουτσέσκου έχει αποδείξει με την έως τώρα παρουσία του στον πάγκο του ΠΑΟΚ ότι στερείται νοοτροπίας νικητή, τόλμης στο κοουτσάρισμα και σε καμιά περίπτωση δεν δύναται να προσδώσει στους ποδοσφαιριστές την απαραίτητη ψυχολογία που απαιτείται σε ομάδα που κάνει πρωταθλητισμό. Ακόμα και στο ευκολότερο θεωρητικά παιχνίδι κόντρα στον Λεβαδειακό στο κύπελλο μετά το πρώτο γκολ του Πέλκα, η ομάδα έδειχνε μια εικόνα αυτοσυντήρησης χωρίς βλέψεις για να καθαρίσει το ματς πετυχαίνοντας δεύτερο και τρίτο γκολ. Φυσικά αυτό συμβαίνει σε όλα τα ματς που ο Δικέφαλος βάζει πρώτος γκολ, ανεξαιρέτως αντιπάλου. Σίγουρα αυτό το πράγμα δεν θυμίζει ΠΑΟΚ ιδίως τον περσινό που ήταν μακράν η πιο ελκυστική ομάδα στα μάτια κάθε φιλάθλου.

Ενδεχομένως ο Ρουμάνος να μην μπορεί να διαχωρίσει την διαφορά μεταξύ μιας μικρομεσαίας ομάδας σαν την Ξάνθη και την βαρύτητα του πάγκου του ΠΑΟΚ.

Αυτό αποδεικνύεται και από τις κατά καιρούς τοποθετήσεις του. Μετά το παιχνίδι της Ριζούπολης έκανε την αμίμητη δήλωση ότι δεν είπα ποτέ πως πάμε για πρωτάθλημα απλά έχουμε ένα όνειρο. Προσωπικά θεωρώ ότι μετά από αυτή την δήλωση έπρεπε πάυραυτα να αποτελέσει παρελθόν.

Βλέποντας και την δήλωση του μετά το χάλι του ΠΑΟΚ στο Καραϊσκάκης ότι είμαι ικανοποιημένος με την απόδοση κτλ, θεωρώ ότι δεν πρέπει να περιμένουμε και πολλά από αυτόν. Εύχομαι να με διαψεύσει πανηγυρικά!.

2) Η κακή απόδοση των ατού:

Φυσικά άμοιροι ευθυνών δεν είναι και οι ποδοσφαιριστές της ομάδας. Όμως δεν μπορούμε να έχουμε από όλους τις ίδιες απαιτήσεις. Τα βαριά χαρτιά της ομάδας είναι αναμφισβήτητα οι Μακ και Βιερίνια που επέστρεψαν φέτος στην Τούμπα.

Όλοι ενθουσιαστήκαμε στο άκουσμα της επιστροφής των δύο σταρ στην ομάδα και αναλογιζόμενοι τον ένδοξο παρελθόν τους περιμέναμε πολλά. Μέχρι στιγμής και οι δύο δεν έχουν δικαιώσει ούτε στο ελάχιστο τις προσδοκίες, όντας μέτριοι ως κακοί σε όλα τα παιχνίδια που έχουν αγωνιστεί, με αποκορύφωμα την τραγική εμφάνιση τους στο ντέρμπι με τον γάβρο. Φυσικά βρισκόμαστε μόλις στην 8η αγωνιστική και υπάρχει χρόνος να αλλάξει αυτή η κατάσταση.

Ο ΠΑΟΚ ήταν, είναι και θα είναι πανίσχυρος αγωνιζόμενος στην Τούμπα, όμως αν δεν επέλθει σημαντική βελτίωση στην συμπεριφορά του εκτός έδρας το όνειρο του πρωταθλήματος θα παραμείνει όνειρο για μια ακόμα φορά!