Ισοπαλία σαν… ήττα

Το παιχνίδι δεν αντέχει σε ιδιαίτερη κριτική. Ένας Άρης που δεν μπορούσε να κάνει τίποτα άλλο πέρα απ το να απειλήσει με κάποιες λίγες αντεπιθέσεις, ειδικά αυτές που απλόχερα του χάρισε ο Δικέφαλος.

Και από την άλλη πλευρά ένας ΠΑΟΚ που έδειξε για ακόμα μια φορά ότι χωρίς προσθήκη ποιότητας στην επίθεση, δεν μπορεί να τελειώσει ματς στα οποία κυριαρχεί.

Δυστυχώς η απόσταση από την κορυφή μεγάλωσε, αλλά ο ΠΑΟΚ είναι αναγκασμένος να συνεχίσει την προσπάθεια. Τα πλευ οφ πλησιάζουν και η ομάδα οφείλει να αποδείξει στο χορτάρι ότι είναι ανώτερη από όλους.

Με τους στόχους της Ευρώπης και του Κυπέλλου να παραμένουν ανοιχτοί, θα μπορούσε κανείς να πει πως σήμερα έγινε μια ισορροπημένη διαχείριση. Και για το μέλλον, βλέπουμε.

Ίσως να είναι και ετσι.

Μέχρι να αποδειχθεί όμως, το σημερινό αποτέλεσμα, είναι κάτι σαν ήττα.

ΥΓ. Οι υπόλοιπες λεπτομέρειες για τα όσα γραφικά παραδοσιακά γίνονται σε αυτό το γήπεδο, περισσεύουν. Κούρκοι, μάνες, εγκληματικές, ρούβλια, θεοί και δαίμονες. Όλα αυτά είναι ούτως ή άλλως στο μενού κάθε χρόνο. Φέτος δεν θα ήταν; Έχει συμβεί ένα τραγικό γεγονός και ένα ολόκληρο σωματείο στοχεύει απλά και μόνο στο να σπιλώσει άσχετους ανθρώπους για να εξυπηρετήσει συμφέροντα. Τι είναι άραγε χειρότερο; Να μπεις στον κόπο να τα διαψεύσεις όλα αυτά, ή να ξεκαθαρίσεις πόσο προβλέψιμα είναι;