Τέσσερις γενιές ΠΑΟΚ

Φιλοδοξώντας για ακόμη καλύτερα αποτελέσματα. Γιατί πλέον το σημείο που βρισκόμαστε είναι πολύ καλύτερο από εκείνο που άρχισε αυτή η διαδρομή.
Λέω, να κάνω μια ακόμα προσπάθεια, στις παρακάτω σειρές να θυμίσω, αλλά και να θυμηθώ κάποιες στιγμές της ιστορίας του συλλόγου που λέγεται ΠΑΟΚ.
Όλες οι ομάδες για τους δικούς τους λόγους έδωσαν ένα όνομα κι έτσι τις γνωρίσαμε.
Είναι όμως κάποιες ομάδες που τα ονόματά τους, ακουμπάνε με πολύ έντονο τρόπο την ιστορία της Ελλάδας. Τέτοιες είναι ο ΠΑΟΚ, η ΑΕΚ, ο ΠΑΝΙΩΝΙΟΣ, ο ΑΠΟΛΛΩΝ ΣΜΥΡΝΗΣ και ίσως κάποιες ακόμα.
Από σύμπτωση (;) όλα τα παραπάνω ονόματα παραπέμπουν στη Μικρά Ασία. Τα χρόνια εκείνα λίγο ή πολύ, μάλλον πολύ μας θυμίζουν μια δύσκολη ιστορικά περίοδο του Ελληνισμού. Ο ξεριζωμός εκείνων των χρόνων έφεραν πολλούς, πάρα πολλούς συμπατριώτες μας στην Ελλάδα.
Οι ξεριζωμένοι αυτοί Έλληνες έφεραν μαζί τους την πίκρα τους, τους καημούς τους, αλλά και τις πολύ έντονα χαραγμένες εικόνες από την φυγή τους από τα σπίτια τους και τα χωριά και τις πόλεις τους. Μαζί τους όμως έφεραν και την πίστη τους για ζωή. Μέσα σε πολύ δύσκολες συνθήκες ίδρυσαν και αθλητικούς συλλόγους ανάμεσα σε πολλά ακόμη. Κάποιοι από αυτούς έχουν την πρώτη ιδρυτική τους διακήρυξη και καταστατικό από τις χαμένες πατρίδες τους. Θέλησαν έτσι λοιπόν, να μην ξεχάσουν κι έδωσαν μια νέα πνοή στην αρχική τους ιδέα για την ύπαρξη και δράση ενός τέτοιου συλλόγου.
Μια τέτοια περίπτωση είναι και ο Πανθεσσαλονίκιος Αθλητικός Όμιλος ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΙΤΩΝ.
Στα πλαίσια αυτού του σημειώματος, θα διατρέξω κάπως γρήγορα, τα γεγονότα εκείνης της περιόδου.
Μόλις κατάφεραν να σταθούν στα πόδια τους λίγο, σαν μια καλή ευκαιρία να βρουν το δρόμο τους προς μια κανονικότητα, ίδρυσαν ένα σωματείο με τη φιλοδοξία να συνεχίσουν στη νέα τους πόλη, όλα όσα άφησαν πίσω τους, στους τόπους απ' όπου εκδιώχτηκαν με το γνωστό απάνθρωπο τρόπο.
Είναι γνωστά τα γεγονότα που ακολούθησαν την ίδρυση και λειτουργία του συλλόγου. Την πρωτοβουλία αυτή την αγκάλιασαν με πολλή αγάπη και ζεστασιά. Κι όταν με την πάροδο του χρόνου έκριναν ότι ήρθε η στιγμή να κάνουν κάτι παραπάνω, ρίχτηκαν όλοι μαζί στο στήσιμο ενός γηπέδου κάπου εκεί στο σιντριβάνι , αν δεν κάνω λάθος. Μέρες αθλητικής δόξας έζησαν οι φίλοι της ομάδας σ' εκείνο το γήπεδο. Μέχρι που ήρθε η ώρα για το χτίσιμο του νέου γηπέδου της ΤΟΥΜΠΑΣ. Όλος αυτός ο κόσμος συνδέθηκε και πρόσφερε πάρα πολλά για την ενδυνάμωση του συλλόγου.
Μπορεί και οι φίλοι των άλλων ομάδων να συνδέονται ή και να ταυτίζονται μ 'αυτήν, όμως ο κόσμος αυτής της ομάδας , επειδή ακριβώς κουβαλούσε μια πίκρα κι έναν καημό από τα γεγονότα που προηγήθηκαν, με αποτέλεσμα τον ξεριζωμό τους, ακούμπησε πολύ έντονα στον σύλλογό τους.
Αυτό τούς έκανε πιο παθιασμένους κι εκδηλωτικούς, αλλά και ανυπόμονους για μια δικαίωση αθλητική κι όχι μόνο. Να μην ξεχνούμε ότι την εποχή εκείνη στην πόλη μας υπήρχαν ήδη και ο ΑΡΗΣ και ο ΗΡΑΚΛΗΣ. Το γεγονός αυτό ανάγκαζε το νέο σύλλογο να εντείνει την προσπάθεια του για να καλύψει την απόστασή του από τούς ανταγωνιστές του. Όμως το πάθος όλων αυτών που χρονικά ακολούθησε, πολύ γρήγορα κάλυψε την όποια διαφορά σε οργάνωση, στελέχωση κι αποτελεσματικότητα. Κάτι που συνέβαλλε στη δημιουργία μίας δυναμικής που στήριξε την ψυχολογία των φίλων της ομάδας. Κι ανεξάρτητα από τα όποια αποτελέσματα-στα στενά αθλητικά πλαίσια -σε καμιά περίπτωση δεν έκοψαν τη φόρα και την δυναμική της ομάδας μέχρι σήμερα.
Με το πέρασμα των χρόνων φτάσαμε, με σύμμαχο την ψυχολογία και την πίστη στο σύλλογο, να πρωταγωνιστούμε όχι μόνο στα ποδοσφαιρικά πράγματα της πόλης αλλά και της χώρας χωρίς να υστερούμε και στα άλλα αθλήματα (μπάσκετ, βόλεϊ κλπ.)
Εύκολα διακρίνει κανείς μια αλλιώτικη αίσθηση των πραγμάτων που κάνει τους φίλους της ομάδας αυτής να διαφέρουν αρκετά από άλλους φιλάθλους στον τρόπο έκφρασης και υποστήριξης του συλλόγου.
Όλες οι ομάδες έχουν τον κόσμο τους, φανατικοί και παθιασμένοι, όμως έχω την γνώμη, πως κάτι τις είναι πολύ διαφορετικό, στον κόσμο αυτής της ομάδας. Κουβαλάνε και με το δίκιο τους μια παράξενη γεύση αδικίας, που βασίζεται σε κοινωνικούς, οικονομικούς και γεωγραφικούς λόγους( Αθηνοκεντρικό το σύστημα μας) , αλλά και σε αθλητικούς (Παραγοντισμός-Διαιτησία κ.α.)
Mόνο τα τελευταία χρόνια καταφέραμε να νοιώσουμε ισότιμα έναντι άλλων, κυρίως των Αθηνών.
Οι όποιες αθλητικές επιδόσεις εύρισκαν μπροστά τους χίλια δύο εμπόδια . Τα κέντρα λήψης αποφάσεων παρέμεναν στην Αθήνα. Με συνέπεια, όλο αυτό να αφήνει μια πίκρα, αλλά παράλληλα γιγάντωνε και πείσμωνε τον κόσμο της ομάδας. Ίσως γι' αυτό οι φίλοι της ομάδας να βρίσκουν μια δικαίωση στον τρόπο που εκφράζονται, δείχνοντας μια υπερβολή που όμως κρύβει μια μεγάλη αλήθεια. Τα όρια της αντίδρασης των φίλων της μοιάζουν πολλές φορές λίγο έξω από τις γραμμές μιας καθαρά ποδοσφαιρικής λογικής.
Η αίσθηση αυτή ενισχύεται πολλές φορές κι από κάποια δείγματα γραφής, που δίνονται σε πολλές περιπτώσεις, με αποτέλεσμα την ακραία έκφραση από μέρους των φιλάθλων. Αυτό είναι κάτι που θέλει μεγάλη προσοχή. Κι αυτό γιατί « οι άσπονδοι φίλοι» παραμονεύουν.
Είχα την ευκαιρία να βιώσω το τι σημαίνει για τον καθένα που δηλώνει φίλος-οπαδός του ΠΑΟΚ, στο εξωτερικό όπου έζησα για κάποια χρόνια. Είναι κάτι που ξεπερνά τα όρια της οπαδικής προσέγγισης.
Αν προσέξεις τον τρόπο που εκδηλώνονται και εκφράζονται για αυτή την ομάδα, εύκολα καταλαβαίνεις και ακόμα πιο εύκολα το αποδέχεσαι, πως εδώ κάτι συμβαίνει. Είναι κάτι, πολύ πιο πάνω από μια προτίμηση μιας ομάδας ποδοσφαίρου.
Τα σχόλια, οι παρατηρήσεις, οι αντιδράσεις οδηγούν με βεβαιότητα στο παρακάτω συμπέρασμα.
Οι μετανάστες νοιώθουν ότι συνδέονται με την πατρίδα και με έναν ολόκληρο δικό τους κόσμο.
Μπορεί κάπως έτσι να εκδηλώνονται, με μια πρώτη ματιά και οι φίλοι-οπαδοί και άλλων ομάδων, αλλά μάλλον δεν είναι ακριβώς το ίδιο και απλώς να νομίζω εγώ. Όσο όμως κι αν το έψαξα, στο ίδιο συμπέρασμα κατέληξα.
Οι εκδηλώσεις και η παρουσία των φίλων της ομάδας κατά την προετοιμασία του καλοκαιριού στα γήπεδα της Ολλανδίας ή της Αυστρίας ενισχύουν την επιχειρηματολογία μου.
Κι όταν αρχίσουν τα επίσημα παιχνίδια, τότε και πάλι καταλαβαίνεις πως κάτι τρέχει. Συνειδητοποιείς πως υπάρχει μια έντονη κινητικότητα. Πού θα δούμε τον αγώνα; τι ώρα αρχίζει; κλείσαμε τραπέζι; ποιος άλλος θα είναι μαζί μας; Και πάει λέγοντας.
Μήπως όμως δεν συμβαίνει το ίδιο και στην Ελλάδα;
Εντύπωση μου έκανε η απάντηση που έλαβα από φίλο πού διατηρεί ένα καφέ όπου μπορείς να παρακολουθήσεις έναν ποδοσφαιρικό αγώνα.
-Πώς πάει η δουλειά τον ρώτησα;
-Ας είναι καλά ο ΠΑΟΚ μου απάντησε.
Στην αρχή ξαφνιάστηκα, αλλά όπως μου εξήγησε κάθε φορά που παίζει ο ΠΑΟΚ γεμίζει το μαγαζί.
Και κατά πως φαίνεται αυτός ο κόσμος δεν είναι καθόλου λίγος.
Έχοντας ζήσει και στην Αθήνα για μια δεκαετία, εισέπραξα την αίσθηση πως και στους άλλους οπαδούς κάνει εντύπωση το όνομα της ομάδας μας. Υπάρχει ένας σεβασμός και μια αναγνώριση. Τα τελευταία δε πέντε-έξι χρόνια, λόγω και της κατάκτησης σειράς τίτλων η ομάδα κέρδισε επάξια το σεβασμό όλων.
Είναι ολοφάνερο πλέον πως ο σύλλογος κινείται πολύ ψηλά κι όχι μόνο στο ποδόσφαιρο. Μια ματιά και στα άλλα τμήματα θα έπειθε τον κάθε καλόπιστο αλλά και τον κάθε κακόπιστο. Χιλιάδες αθλητές με το δικέφαλο στο στήθος. Τεράστια η προσφορά του στον Ελληνικό αθλητισμό. Το γεγονός αυτό τρομάζει τούς άλλους με αποτέλεσμα τα ύπουλα χτυπήματα να διαδέχονται το ένα το άλλο. Γι' αυτό και οι συχνές αναφορές στις δραστηριότητες, τις επιχειρηματικές του μεγαλομετόχου .Μόνο που ο τρόπος τους βγάζει μάτια. Αποκυήματα της νοσηρής φαντασίας τους με σκοπό και στόχο να πλήξουν το όνομα και την υπόληψη του ιδιοκτήτη της ΠΑΕ και της οικογένειας του.
Δεν είναι τόσο η οικονομική του επιφάνεια που τρομάζει, όσο η άδολη αγάπη του για τον σύλλογο και τον κόσμο του.
Έχοντας όλα τα παραπάνω κατά νου, είμαστε απόλυτα σίγουροι ότι τα καλύτερα έπονται.
Τελειώνοντας θεωρώ υποχρέωση μου να αναφερθώ και σε γεγονότα που δεν εκφράζουν το σύλλογο ούτε τον κόσμο του. Όσοι πιστεύουν ότι με βιαιότητες και ξεκάθαρα εγκληματικές ενέργειες βοηθούν, μάλλον είναι βαθιά νυχτωμένοι. Δεν τους χρειάζεται η μεγάλη αυτή οικογένεια.
Προσπάθησα να εξηγήσω ότι η ιδέα ΠΑΟΚ, είναι πολύ πάνω και πέρα από μια οπαδική προτίμηση. Ας σκεφθεί ο καθένας, πόση ενέργεια ξοδεύτηκε κι από πόσους φίλους της ομάδας, για να καταφέρει να φτάσει εδώ που βρίσκεται σήμερα.
Κανένας δεν νομιμοποιείται στο όνομα του συλλόγου να αυθαιρετεί. Κι ούτε τους εξουσιοδότησε κάποιος. Ας αναλογιστούν τους γονείς τους, τους παππούδες τους κι όλους όσους συνέβαλαν κάτω από πολύ δύσκολες συνθήκες να μας παραδώσουν κάτι το τόσο σπουδαίο και σημαντικό.
Είναι νομίζω καιρός να σκύψουμε όλοι μας πάνω απ' αυτό το ζήτημα και να αναζητήσουμε λύσεις και διέξοδο στο θέμα της βίας. Με λίγη προσπάθεια, τα οφέλη θα είναι τεράστια. Εξ άλλου είναι γνωστό ότι οι θησαυροί είναι συνήθως σκεπασμένοι με χώματα και λάσπες.