“Τώρα τρέμουνε τα Τέμπη όταν περνώ…’’

Η ομάδα εδώ και καιρό δείχνει σαφή βελτίωση τόσο στη λειτουργία όσο και στη νοοτροπία της. Για την ακρίβεια, ο βαθμολογικός πίνακας αδικεί κατάφωρα τον ΠΑΟΚ, αφού οι απώλειες βαθμών σε ματς στα οποία ξεκάθαρα δικαιούνταν τη νίκη, θα τον έφερναν σήμερα ουσιαστικά συγκάτοικο στην κορυφή.

Όμως, όπως έχουμε πολλές φορές τονίσει και σε αυτή τη στήλη, η χρονιά φέτος εστιάζεται στην «επανεκκίνηση» της ομάδας και ο σκληρός πρωταθλητισμός δεν ήταν εξ αρχής στόχος. Το πως θα ολοκληρωθεί η σεζόν, θα το δούμε.

Πέρα όμως από τα καθαρά βαθμολογικά οφέλη μιας τέτοιας νίκης, πέρα και από τις καζούρες, τις ίντριγκες για το ποιος θα σηκώσει την κούπα κλπ, θεωρώ πως ο ΠΑΟΚ με την χθεσινή επιτυχία, πετυχαίνει κάτι βαθύτερο:

Στην ουσία κλείνει τα στόματα και κόβει την όρεξη, σε όσους «βολεμένους» πίστευαν πως «έχει επιστρέψει η κανονικότητα» στο ελληνικό ποδόσφαιρο.

Ποια κανονικότητα; Μα αυτή στην οποία είχαν συνηθίσει επί δεκαετίες, με τις ομάδες του ΠΟΚ να κυριαρχούν σε κάθε πρωτάθλημα χωρίς δεύτερη κουβέντα, να μοιράζονται και να διανέμουν μεταξύ τους τις πρώτες θέσεις και κανείς να μην έχει το δικαίωμα να αμφισβητήσει τίποτα.

Μετά τις εκλογές του 2019 και το ανελέητο κρατικό κυνήγι που αποδεδειγμένα και καταφανώς δέχεται ο ΠΑΟΚ, ο -όχι και τόσο κρυφός- στόχος τους ήταν ένας:

«Να τελειώνουμε με τους Βούλγαρους, αρκετά κράτησε το αστείο».

Την πρώτη χρονιά, με λίγο μουδιασμένο ΠΑΟΚ και λίγη υπερπροσπάθεια, μας φρέναραν.

Τη δεύτερη, έμοιαζε όλο και πιο εφικτό να μας πετάξουν ξανά απ εξω.

Την τρίτη, το πίστεψαν. Με χαρισμένα κύπελλα, με επικοινωνιακές υστερίες και λοιπά φαιδρά, πίστεψαν ότι πέτυχαν το στόχο.

Και φέτος, που ο ΠΑΟΚ έκανε ολική επανεκκίνηση και ακούγαμε απ' το Σεπτέμβρη για ομαδάρες που τσακίζουν κόκκαλα, ο ΠΑΟΚ συνεχίζει να είναι εκεί.

Και θα δικαιούνταν να είναι ακόμα πιο ψηλά.

Ο Δικέφαλος κατέβηκε στην Αθήνα, ΓΕΛΑΣΕ με την ψυχή του βλέποντας το βαθιά συμπλεγματικό πανό - κορεό των «πρωτευουσιάνων» και μετά έκανε μια ξεκάθαρη ΠΑΡΕΛΑΣΗ στο κέντρο της Αθήνας, έχοντας όλο το κοινό να τον βλέπει με ανοιχτό το στόμα.

'Κατέβαινα Αθήνα κι είχα κόμπλεξ μπρο. Τώρα τρέμουνε τα Τέμπη όταν περνώ', λέει ο θυμόσοφος ποιητής σε ένα τραγούδι του 2019, που μόνο παρωδία δεν ήταν. Η φράση αυτή όχι μόνο αποτύπωνε αυτό που συνέβαινε τότε, αλλά αυτό που συνεχίζει να συμβαίνει και σήμερα, τέσσερα χρόνια μετά.

Ο ΠΑΟΚ έβαλε τις βάσεις, έχει πλέον όλο τον δρόμο μπροστά του για να φέρει ξανά εφιάλτες.

Μέχρι τότε, αναμένουμε με αγωνία αν η ΕΕΑ θα δημοσιεύσει την απόφασή της πριν τον αγώνα με Παναθηναϊκό για το Κύπελλο, ή σε ένα απ΄τα δυο ημίχρονα του αγώνα κόντρα στον Λεβαδειακό την ερχόμενη Δευτέρα.

ΥΓ. Τίποτα από όλα αυτά δεν σημαίνει ότι ο ΠΑΟΚ πρέπει να πάει εφησυχασμένος στη ρεβάνς του κυπέλλου. Το ματς είναι δύσκολο, ο αντίπαλος θα επιχειρήσει ανασύνταξη και εφόσον βρει ένα γκολ, λίγο με ηρωισμό, λίγο με θιγμένο εγωισμό, θα πιέσει. Η ομάδα οφείλει να κάνει εξ αρχής ξεκάθαρο ότι πάει αποκλειστικά για τη νίκη, κυριαρχώντας σε ένα ακόμα ματς κόντρα στην «Πρωτεύουσα» (για λύπηση).

Πηγή εικόνας: PAOKFC