Μια σου και μια μου

Σας κάναμε ότι και εσείς στον πρώτο γύρο.

Ποδοσφαιρικά, τίποτα το περίεργο. Είναι από τα πράγματα που γίνονται συχνά πυκνά και σίγουρα θα ξαναγίνουν.

Όμως, σε ότι αφορά την ομάδα μας το πράγμα παράγινε.

Είναι η τέταρτη – πέμπτη φορά που ζούμε το ίδιο έργο.

Οι χαμένοι βαθμοί έγιναν ήδη δέκα. Και λέμε χαμένοι γιατί χάθηκαν σε δικά μας εντελώς παιχνίδια. Είμασταν σε όλα καλύτεροι από τους αντιπάλους μας.

Θαρρείς πως βάλθηκε η ομάδα μας να αποδείξει ότι «η ιστορία δεν επαναλαμβάνεται παρά μόνο ως φάρσα».

Δεν θα αναλωθώ όμως σε φιλοσοφικές αναζητήσεις. Ποδοσφαιρικά έχει τις εξηγήσεις του το θέμα.

Γι' αυτό καλά είναι να θυμόμαστε ότι ο κάθε αγώνας τελειώνει με το τελευταίο σφύριγμα του διαιτητή. Και επίσης να αποδεχτούμε επιτέλους ότι δικαίωμα στη νίκη έχουν όλες οι ομάδες.

Και ούτε βέβαια ένα διάστημα μιας σειράς πετυχημένων αποτελεσμάτων μιας ομάδας της διασφαλίζει και το θετικό αποτέλεσμα στα επόμενα παιχνίδια.

Η ομάδα μας πέτυχε να διασφαλίσει την αγωνιστική της καταξίωση και βελτίωσή της, ανεξάρτητα από τα όποια αποτελέσματα που πολλές φορές διαμορφώθηκαν και από εξω-αγωνιστικούς παράγοντες.

Η αγωνιστική της πρόοδος και βελτίωση είναι παραπάνω από βέβαιο ότι θα παίξουν πολύ σημαντικό ρόλο στη διάρκεια των play offs.

Συνεπώς η προοπτική για διάκριση και κατάκτηση των στόχων της παραμένει ζωντανή.

Και να μην ξεχνούμε και την απουσία πολύ σημαντικών παιχτών λόγω τραυματισμών. Πράγμα που σημαίνει ότι υπάρχει βάθος.

Τα πολυποίκιλα και αβέβαια αποτελέσματα δίνουν ένα ιδιαίτερο ενδιαφέρον στο φετινό πρωτάθλημα.

Παρακολουθώντας τη πορεία των ομάδων, κυρίως αυτών που θεωρούνται μεγάλες, αλλά και κάποιων άλλων, εύκολα καταλήγουμε στο συμπέρασμα πως βιώνουμε ένα από τα καλύτερα πρωταθλήματα.

Όλο αυτό είναι ένα καλό μάθημα για όλους αλλά και για εμάς τους φιλάθλους.

Ο ΠΑΟ γκρέμισε μέσα σε ένα μήνα όλα όσα έχτισε στο πρώτο γύρο. Γιατί, μόνο οι ίδιοι ξέρουν.

Ο ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ χαμένος στο νοσηρό κλίμα που δημιουργούν οι διοικούντες αναλώνεται στις αλλαγές προπονητών και στις ανούσιες μεταγραφές.

Η ΑΕΚ πέτυχε μετά από πολλά χρόνια την απαιτούμενη ισορροπία με τις σωστές επιλογές παιχτών και προπονητή.

Ο ΑΡΗΣ χάθηκε στη μετάφραση. Έχοντας δώσει πολύ καλά δείγματα τα τελευταία δύο χρόνια ξεπέρασε και τον εαυτό του στις επιλογές ποδοσφαιριστών και προπονητών.

Κι ερχόμαστε στον ΠΑΟΚ. Αφού έζησε το σοκ του αποκλεισμού από την ΕΥΡΩΠΗ, κάτι μη αναμενόμενο μετά τη πορεία του στη περασμένη χρονιά.

Και αφού πελαγοδρόμησε για ένα μεγάλο διάστημα αποφάσισε και τόλμησε τη μεγάλη τομή.

Ανανέωση και προώθηση νέων και δικών του παιδιών από τις πολύ καλές ακαδημίες του.

Και σε ότι αφορά τις μεταγραφές, επέλεξε μικρούς στην ηλικία παίχτες αλλά και πολύ εξελίξιμους.

Ο χρόνος τον δικαίωσε.

Σήμερα τα πάντα συνηγορούν για μια πετυχημένη χρονιά παρά τα όποια άτυχα αποτελέσματα.

Κύπελλο και πρωτάθλημα είναι μπροστά μας.

Στο σημείο αυτό, καλό είναι να μη ξεχάσουμε τη δουλειά που γίνεται και τα αποτελέσματά της σε ομάδες όπως ο Αστέρας, ο ΟΦΗ, ο Βόλος, τα Γιάννενα.

Είναι πολύ σημαντικό για όλες αυτές τις ομάδες να τονίσουμε πως σε γνώση τους παίζουν με μόνο στόχο την 6αδα στη τελική κατάταξη.

Σε πείσμα μιας άνισης μάχης, κυρίως για λόγους οικονομικούς, αριθμού φιλάθλων, και μιας σειράς ακόμα λόγων.

Αν λοιπόν αποδεχτούμε τις υγιείς πλευρές του αθλητισμού είναι βέβαιο ότι θα απολαύσουμε και άλλα πρωταθλήματα σαν το φετινό και γιατί όχι ακόμα καλύτερα.