Περί ποιότητας

Φυσικά και είναι βασικό στοιχείο η ποιότητα.

Όμως δε φτάνει από μόνο του.

Πολλά ακόμα παίζουν ρόλο και όλα μαζί συμπληρώνουν την εικόνα της κάθε ομάδας.

Τέτοια στοιχεία είναι η στιβαρότητα και η οικονομική δυνατότητα της διοίκησης, το τεχνικό επιτελείο, η ισορροπία μέσα στα αποδυτήρια όπως και το οικογενειακό κλίμα ανάμεσα σε όλους, αλλά και η φυσική κατάσταση των αθλητών. Το ίδιο όμως ισχύει για τη ψυχολογία όλων, ακόμη και των φιλάθλων.

Υπάρχει η εκτίμηση πως η ομάδα μας πήρε το δεύτερο πρωτάθλημα στην ιστορία της βασιζόμενη κυρίως στη φυσική κατάσταση των ποδοσφαιριστών της.

Δεν ήταν η χρονιά που έπαιξε το καλύτερο και πιο ποιοτικό της ποδόσφαιρο.

Αν ήταν έτσι, τότε στη δεκαετία του '70 έπρεπε η ομάδα μας να πάρει όλα τα πρωταθλήματα.

Θα ήθελα να αναφερθώ σε ένα παράδειγμα από το αγγλικό πρωτάθλημα. Με το που έφυγε ο Ρονάλντο από τη Μάντσεστερ, η ομάδα έδειξε ένα άλλο πρόσωπο. Τυχαίο; Δε νομίζω.

Στην ομάδα μας έχουμε έναν ποδοσφαιριστή που όπως αναγνωρίζουν και παραδέχονται όλοι έχει τη καλύτερη ποδοσφαιρική ποιότητα. Το όνομά του; Αντελίνο Βιειρίνια. Λόγω έλλειψης όμως φυσικής κατάστασης βοηθάει πάρα πολύ λίγο. Βοηθάει όμως πάρα πολύ στα αποδυτήρια.

Πάμε λοιπόν βήμα βήμα να αναδείξουμε την ποιότητα που έχει, ή δεν έχει, το έμψυχο υλικό της ομάδας μας.

Στο σημείο αυτό θα ήθελα να σημειώσω και να τονίσω ιδιαίτερα μια αντίφαση στη κριτική που γίνεται για τη ποιότητα του ποδοσφαιρικού τμήματος.

Δε μπορεί η ομάδα να είναι άριστη για πάνω από μια ώρα, και ίσως και περισσότερο, και να χάνει ξαφνικά τη ποιότητά της στο τελευταίο τέταρτο ή και δεκάλεπτο. Λίγο παράξενο μου φαίνεται.

Ας πάμε λοιπόν ποδοσφαιριστή – ποδοσφαιριστή ξεκινώντας από την επίθεση που έτσι κι αλλιώς είναι επιφορτισμένη για τα γκολ που διαμορφώνουν και το αποτέλεσμα.

ΟΛΙΒΕΙΡΑ – μιλάει κανείς για ποιότητα;

ΖΙΦΚΟΒΙΤΣ – παίχτης της εθνικής της χώρας του, και μόνο αυτό φτάνει.

ΝΑΡΕΙ – το πρόσφατο παρελθόν του εγγυάται τη ποιότητά του.

ΚΩΝΣΤΑΝΤΕΛΙΑΣ – ότι καλύτερο στην ελληνική ποδοσφαιρική επικράτεια.

ΤΑΙΣΟΝ – κουβαλάει τόση εμπειρία και ποιότητα που ξεπερνάει τα όποια όρια.

ΑΟΥΓΚΟΥΣΤΟ – μέλος της ολυμπιακής ομάδας της Βραζιλίας. Χρειάζεται τίποτα άλλο;

ΣΒΑΜΠ – λόγω ηλικίας πιστεύω πως δεν παίζει στην εθνική της χώρας του.

ΚΟΥΡΤΙΤΣ – έδωσε τα διαπιστευτήριά του την προηγούμενη χρονιά αλλά και στην υπερ-δεκάχρονη παρουσία του στα ευρωπαϊκά γήπεδα.

ΕΛ ΚΑΝΤΟΥΡΙ – αδιαμφισβήτητη ποιότητα. Αδυναμία της φυσικής του κατάστασης.

ΜΠΙΣΕΣΒΑΡ – μάλλον έκλεισε ο κύκλος του, από ποιότητα όμως μπόλικη.

ΙΝΓΚΑΣΟΝ – τι να πρωτοπεί ο οποιοσδήποτε. Μέλλος κι αυτός της εθνικής της χώρας του.

ΚΟΥΛΙΕΡΑΚΗΣ, ΛΥΡΑΤΖΗΣ, ΜΙΧΑΗΛΙΔΗΣ, ΤΣΑΟΥΣΗΣ – μια αξιοπρόσεκτη τετράδα, τόσο για την ποιότητα όσο και για την ηλικία της.

ΝΤΑΝΤΑΣ, φ. ΣΟΑΡΕΣ – γράφουν και θα γράψουν πολύ καλύτερα.

ΣΑΣΤΡΕ, Ρ. ΣΟΑΡΕΣ – τους τελευταίους μήνες έδειξαν την αξία τους.

ΚΕΝΤΖΙΟΡΑ – προστέθηκε τελευταία, τον περιμένουμε.

ΝΑΣΜΠΕΡΓΚ – οι προδιαγραφές και το παρελθόν του εγγυώνται για τη συνέχεια.

ΡΙΚΑΡΝΤΟ, ΚΟΥΑΛΙΑΤΑ – το μέλλον είναι δικό τους.

ΚΑΡΓΑΣ, ΤΟΜΑΣ – πολύτιμες δεύτερες επιλογές.

ΚΟΤΑΡΣΚΙ – μια κατηγορία μόνος του.

Και ακολουθούν Τζίμας, Παναγιώτου, Κούτσιας, και δε ξέρω ποιος ακόμα.

Για ποια έλλειψη ποιότητας μιλάμε;

Μάλλον άλλα λόγια να αγαπιόμαστε.

Σίγουρα το καλύτερο είναι εχθρός του καλού.

Ας μην δημιουργούμε όμως ζητήματα χωρίς λόγο.

Επιτέλους ας αποδεχτούμε το πολύ απλό και αληθοφανές, πως το ποδόσφαιρο έχει τους δικούς του κανόνες.

Μια ματιά στα αποτελέσματα ομάδων που θεωρούνται καλύτερες και ποιοτικότερες σε όλα τα πρωταθλήματα θα μας έπειθε ότι ατυχίες έχουν και οι καλύτερες οικογένειες.

Σίγουρα και εγώ θα ήθελα και έναν, και δύο, και τρεις καλύτερους, ποιοτικότερους παίχτες στο ρόστερ της ομάδας.

Όμως έχω απόλυτη εμπιστοσύνη στο συγκεκριμένο δυναμικό και περιμένω δικαίωση στις προσδοκίες μου