«Και ποιον να πάρουμε δηλαδή;»

Την περίοδο της ομαδάρας του νταμπλ. Και τότε ακόμα δεν κυλούσαν όλα τέλεια, όμως υπήρχε μια μεγαλύτερη ταχύτητα και άνεση στην απόκτηση παικτών.

Πέρα από εκείνη την περίοδο όμως, όλα τα υπόλοιπα χρόνια, ένα πράγμα χαρακτηρίζει κάθε θερινή (και χειμερινή) μεταγραφική περίοδο: Ότι κανείς δεν ξέρει ΠΟΙΟΣ ΦΤΑΙΕΙ.

Τη μια, έφταιγε ο Βρύζας που «τον ξεπέρασε το κλαμπ και δεν μπορεί να ανταποκριθεί – φέρνει σαπάκια». Την άλλη, ο «γιδοβοσκός Αναστασιάδης» και οι λίστες με τους παίκτες που κανείς διάβασε και κανείς δεν άκουσε. Την τρίτη, ο Βεζυρτζής που κόβει μεταγραφές. Την τέταρτη, ο Άρνεσεν που έκανε ομάδα απ' το πανέρι μα έμεινε χωρίς φορ. Μετά, η αγορά που είναι «άγρια» (whatever that means). Μετά, η κυβέρνηση.

Και πιο πρόσφατα, ξανά στο προσκήνιο τα δυο γκρουπ εντός ΠΑΕ, πριβέ λίστες, ανταγωνισμοί, αδιέξοδα.

Και φτάνουμε στο σήμερα.

Λόγω κακού κλίματος από την 4η θέση και την απώλεια του κυπέλλου, ο κόσμος βράζει. Ναι μεν «μπήκαν» κάποιες βάσεις την περασμένη σεζόν, αλλά τα κενά της ομάδας φαίνονται από χιλιόμετρα. Η διοίκηση υποσχέθηκε ποιοτική αναβάθμιση.

Όμως, ακούμε και πάλι κωμικοτραγικά πράγματα.

- Λίστες
- Αντικρουόμενες εισηγήσεις
- Μίτινγκ. Κι άλλα μίτινγκ. Και δωσ' του μίτινγκ. Όχι για να υπογράψουμε κάτι, αλλά για να συμφωνήσουμε ότι θα θέλαμε στο μέλλον (πότε άραγε; ) να διαλέξουμε ανάμεσα σε τρία σενάρια.
- 48 κρίσιμες ώρες
- Πράσινα φώτα.
- Πράσινα άλογα.

Όλοι ξέρουμε πως σύμπτωση επαναλαμβανόμενη, παύει να είναι σύμπτωση.

Κατά την πρώτη περίοδο Σαββίδη στον ΠΑΟΚ, σε κουβέντα που είχα με τον τότε υπεύθυνο επικοινωνίας της ομάδας, συζητώντας την πρωτοφανή δυσπραγία στην απόκτηση παικτών, γκρινιάζοντας και για τον τότε Τεχνικό Διευθυντή, τον άκουσα να απαντάει «Ε να τον διώξουμε. Και ποιον να πάρουμε δηλαδή;»

Η ερώτηση, χαζή. Ενδεικτική όμως του πόσο ΑΝΟΥΣΙΟ είναι να εστιάζουμε στο ένα πρόσωπο, όταν αποδεδειγμένα η συνολική λειτουργία του οικοδομήματος είναι λάθος.

Εμπόδια, πόλεμος συμφερόντων, επιμέρους προβλήματα πάντα θα υπάρχουν. Αυτό δεν αλλάζει ειδικά όταν είσαι μεγάλη οντότητα όπως ο ΠΑΟΚ.

Όμως, το να ξέρεις τα κενά σου εδώ και μήνες, να ξέρεις πως το καλοκαίρι που έρχεται θα είναι δύσκολο, η σεζόν απαιτητική και να μην έχεις φροντίσει να θέσεις ΕΓΚΑΙΡΑ (δηλαδή από το Μάρτιο) επί τάπητος συγκεκριμένα θέματα και στρατηγική (σωστή ή λάθος, θα φανεί το Μαιο του 2024), είναι ερασιτεχνικό, αδιανόητο, προκλητικό.

Ο κόσμος είναι ηφαίστειο που βράζει, καιρό τώρα.

Μπορεί να βράζει για σωστούς λόγους, όπως είναι ότι ο ΠΑΟΚ δεν πείθει πως δουλεύει σοβαρά.

Μπορεί να βράζει για λάθος λόγους, όπως ότι η μπάλα χτύπησε στο δοκάρι και δεν πήραμε το κύπελλο.

Όμως, βράζει.

Ο επίσημος ΠΑΟΚ ίσως να μη μπορεί να αλλάξει τον τομέα «τύχη» και η μπάλα να χτυπάει πάντα στο δοκάρι.

Μπορεί όμως να αλλάξει τον τομέα «σοβαρότητα» και κινηθεί έγκαιρα, με λογική και συνέπεια.

Έτσι, ηρεμείς τον κόσμο.

ΑΝ λοιπόν υποθέσουμε ότι ο Σαββίδης ΔΕΝ βάζει επίτηδες οικονομικά εμπόδια και ΔΕΝ πατάει επίτηδες το φρένο στην ομάδα (έτσι επιμένουν όλοι οι αρμόδιοι), τότε στο ερώτημα «και ποιον να πάρουμε», η απάντησή μας είναι απλή:

Πάρτε τον Σαββίδη τηλέφωνο και πείτε του «ένα κι ένα κάνουν δυο. Αυτά θέλουμε, αυτά προτείνουμε, έχουμε 3 μέρες περιθώριο. Ναι ή όχι».

Όχι άλλες δικαιολογίες, όχι άλλο η μπάλα στην κερκίδα, όχι άλλες λίστες, όχι άλλα αντιμαχόμενα στρατόπεδα.

Να ξέρουμε κι εμείς, τι μας γίνεται.

Το ότι η γενική δυσλειτουργία είναι ευθύνη του ιδιοκτήτη που όλο απολύει κόσμο κι όλοι εκεί παραμένουν, είναι ηλίου φαεινότερο. Αυτό όμως δεν δικαιολογεί όσους βρίσκουν ευκαιρία να παίζουν με την ψυχολογία του κοινού, ούτε όσους ρίχνουν δικαιολογίες στον αέρα για να κερδίσουν χρόνο. Κανενός είδους «επόμενη εβδομάδα» δεν χρειάζεται για να παρθούν οι ΚΕΝΤΡΙΚΕΣ αποφάσεις.

Σε προηγούμενο κείμενό μου τόνιζα οτι ήρθε η ώρα για σοβαρότητα. Ελπίζουμε και ευχόμαστε όλα αυτά να είναι απλά κομμάτι μιας μεγάλης έκπληξης που μας ετοιμάζει η ΠΑΕ και σήμερα – αύριο – μεθαύριο να ανακοινώσει τρεις κλεισμένους παίκτες πακέτο. 

Υπάρχει κανείς που το πιστεύει;

Image credit: Felipe Perez/Pexels.com