Το καλοκαίρι των άκρων, που θα θυμόμαστε

Διότι, πως αλλιώς να χαρακτηριστεί η κατάσταση;

Τα κενά γνωστά, τα πλάνα έχουν «συμφωνηθεί» και «επικοινωνηθεί» από καιρό, οι ανάγκες άμεσες και επιτακτικές.

Κι αντί να ζούμε έναν μεταγραφικό οργασμό βγαλμένο απ' τα όνειρα θερινής νυκτός των ιστορικών «Σπορ του Βορρά», βλέπουμε την απόλυτη νέκρα, ένα ιστορικό ξενέρωμα, μα πάνω απ' όλα τη διαιώνιση προβλημάτων που κανείς δεν μπορεί να εξηγήσει.

Οι υποψίες, δεδομένες. Οι φήμες, πολλές.

• Φταίει ο Ιβαν που δεν 'χώνει' χρήμα; Διαψεύστηκε.
• Φταίει ο προπονητής που δεν θέλει καλούς παίκτες; Ας είμαστε σοβαροί...
• Φταίει ο Μπότο που κοροϊδεύει; Έλα ντε.
• Φταίει ο Γιώργος και το «τιμ» του που καταστρέφουν την προσπάθεια; Ίσως

Φαντάζει παράξενο, όμως φαίνεται πως οι περισσότεροι δεν έχουν αντιληφθεί ότι τα σημερινά προβλήματα του ΠΑΟΚ, δεν δημιουργήθηκαν ούτε φέτος, ούτε πέρυσι, ούτε κατά τη διάρκεια του αστείου καλοκαιριού 2021 με τις αντίστοιχες μεταγραφικές παλινωδίες που ζούσαμε τότε.

Υπάρχουν εδώ και μια δεκαετία. Ανεξήγητες δυστοκίες, μπλεγμένα μπούτια, διαφωνίες, «λίστες», εγκρίσεις και απορρίψεις.

Μια κούραση.

Όποιο όμως κι αν είναι το πρόβλημα, όποιες κι αν είναι οι αιτίες, το αποτέλεσμα παραμένει ίδιο.

Ο ΠΑΟΚ -λέει ότι- θέλει, δείχνει όμως να μη μπορεί. Ένα αόρατο χέρι του κόβει την προσπάθεια, την οποία όντως πιστεύουμε ότι κάνει.

Ξέρουμε πολύ καλά ότι το ίδιο έχει γίνει και στο παρελθόν. Άλλωστε σχεδόν ποτέ δεν έκανε καλές μεταγραφές έγκαιρα ο ΠΑΟΚ, επί Σαββίδη.

Πέρα από το προφανές, ότι δηλαδή οι αρμόδιοι πρέπει να αναλάβουν ευθύνες, να κόψουν το πρόβλημα από τη ρίζα του, να πληρώσει επιτέλους το μάρμαρο όποιος ευθύνεται και να εξηγήσουν με απλά λόγια στον κόσμο τι τέλοσπάντων συμβαίνει, το άλλο συμπέρασμα που προκύπτει είναι εξίσου ενδιαφέρον:

Αυτό το καλοκαίρι, πιθανότατα θα το θυμόμαστε.

Γιατί;

Τα σενάρια είναι δύο:

• Είτε ο ΠΑΟΚ θα γυρίσει το κουμπί και θα ρεφάρει τόσο αγωνιστικά όσο και επικοινωνιακά, βάζοντας πλώρη για επιτυχίες την ερχόμενη σεζόν.
• Είτε θα συνεχίσει το ίδιο μοτίβο, υποθηκεύοντας τη χρονιά του και, κυρίως, τερματίζοντας τις αντοχές του κόσμου.

Φαίνεται να μην έχει γίνει αντιληπτό, ότι ο κόσμος στην κυριολεξία βράζει. Πολλά χρόνια τώρα, υπήρχαν γκρίνιες. Όμως όλη αυτή η αποτυχία, δυστοκία, ανερμάτιστη λειτουργία και απουσία σοβαρών στόχων των τελευταίων χρόνων, έφερε δυσαρέσκεια που έχει πλέον συσσωρευτεί. Σαν λάβα που μαζεύεται και τινάζει τη γη στον αέρα όταν έρθει η στιγμή.

Ναι, το καλοκαίρι αυτό θα το θυμόμαστε: Είτε λέγοντας πως το 2023 περάσαμε ένα καλοκαίρι στα άκρα (το μισό αρνητικά και το άλλο μισό, όταν επιτέλους έγιναν ποιοτικές κινήσεις, στα θετικά), είτε λόγω του ποτηριού που ξεχείλισε, με τον κόσμο πλέον να αντιδράει μαζικά.

Δεν ανακαλύπτουμε την Αμερική, δεν κάνουμε κανέναν σοφότερο. Οι αρμόδιοι ξέρουν (;) σε τι όρια έχει φτάσει η ψυχολογία του κοινού. Τα δυο σενάρια αναλύθηκαν.

Στο χέρι τους είναι να αποφασίσουν τι έργο θα δούμε.

Image credit: Bruno, Pixabay