Τα χαφ του ΠΑΟΚ

Τα αρνητικά της ομάδας τα ξέραμε ήδη, όπως άλλωστε και τα πολύ κρίσιμα κενά...

Έχει γίνει πάρα πολλή συζήτηση σχετικά με τα μεταγραφικά θέματα του ΠΑΟΚ, τις καθυστερήσεις και τις παλινωδίες. Τα έχουμε πει αισιόδοξα, τα έχουμε πει και απαισιόδοξα. Υπήρξαν δεσμεύσεις, υπήρξαν ενστάσεις και αντιδράσεις.

Από όλες τις θέσεις που η ομάδα «πονάει», πρέπει να είναι κανείς πολύ ξένος με το άθλημα αλλά και με την ομάδα, για να μην καταλάβει ότι τα χαφ, οι κεντρικοί μέσοι, είναι οι πιο σημαντικοί για τον ΠΑΟΚ σήμερα. Περισσότερο και από την ένταξη του νέου βασικού επιθετικού.

Τόσο καιρό, ακούγονται αρκετά ονόματα τέτοιων παικτών. Δεν έχει νόημα να τα επαναλάβουμε, αφού είναι εμφανές ότι η ομάδα δεν τα «προχωράει» για δικούς της λόγους. Έχει άλλους κύριους στόχους; Πιέζει για να πέσουν οι τιμές; Μόνο οι αρμόδιοι ξέρουν.

Είναι όμως εμφανές πως στη δημόσια συζήτηση, δεν έχει γίνει κατανοητό πόσο κρίσιμο θέμα είναι η έλευση όχι απλά ενός, αλλά ΔΥΟ κεντρικών μέσων. Και ελπίζουμε να έχει τουλάχιστον γίνει κατανοητό από τους αρμόδιους της διοίκησης και τεχνικής ηγεσίας.

Τα πολυσυζητημένα προβλήματα του ΠΑΟΚ «στην αμυντική μετάβαση», που οδηγούν στο να δέχεται γκολ με τεράστια ευκολία, ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΦΕΤΙΝΑ. Δεν είναι αποτέλεσμα «απλώς» της απουσίας του Αουγκούστο αυτές τις μέρες. Και πως θα μπορούσε άλλωστε να είναι, αφού η παρουσία ενός και μόνο παίκτη (όσο καλός κι αν υποθέσουμε πως είναι), δεν εγγυάται τίποτα για ολόκληρη τη χρονιά, με 50+ αγώνες.

Όχι. Ο Δικέφαλος έχει ουσιαστικά δύο χρόνια (αν όχι και παραπάνω), που στο μεσο-αμυντικό κομμάτι είναι ουσιαστικά ανύπαρκτος.

Δέχεται αντεπιθέσεις με παιδαριώδη ευκολία. Έχει μια άμυνα απροστάτευτη. Καταναλώνει φυσικές και πνευματικές δυνάμεις στο να τρέχει ανερμάτιστα, σχεδόν πανικόβλητα, να προλάβει αντιπάλους. Και το κυριότερο: Όταν τους προλαβαίνει, δεν ξέρει και τι να κάνει.

Βεβαίως πανεύκολα μπορεί να πει κανείς ότι αυτό είναι ευθύνη του προπονητή. Τακτικό θέμα.

Σίγουρα υπάρχει ευθύνη. Όμως είναι ξεκάθαρο και δεδομένο ότι ο Λουτσέσκου, όπως έκανε και στην πρώτη του θητεία, παίζει ένα ποδόσφαιρο κατοχής, κυριαρχίας σε μήκη και πλάτη του γηπέδου, ισορροπημένο και λογικό.

Όμως η ποιότητα του σημερινού ρόστερ, σε συνδυασμό με τις μεσοαμυντικές αδυναμίες που αναφέραμε, καταστρέφει αυτή τη διάθεση για κυριαρχία.

Η έλλειψη εμπειρίας, η έλλειψη πραγματικά καλών αθλητικών χαρακτηριστικών (ειδικά στο χώρο του κέντρου) χαλάνε όσα καλά χτίζει η ομάδα σε άλλους τομείς και σε άλλους χώρους του γηπέδου.

Ο ΠΑΟΚ, είναι διαχρονικά ομάδα ψυχολογίας και ομάδα του προπονητή της. Για να καταφέρει να πετύχει, πρέπει να έχει καθαρό μυαλό, να μη τρέχει πανικόβλητη και να μη «χύνει την καρδάρα» σε κάθε ματς, δεχόμενος γκολ με περισσή ευκολία.

Γι αυτό και επιμένουμε, πως η ομάδα χρειάζεται ΔΥΟ κεντρικά χαφ φέτος. Έναν εγκέφαλο, με ηγετικές και τεχνικές αρετές. Και έναν αποτελεσματικό, δυναμικό χαφ που θα ξέρει να αμύνεται με καλύτερο τρόπο από το «τρέχω-βγάζω νεύρα-τραβάω φανέλες» του Αουγκούστο (όσα θετικά στοιχεία κι αν ισχυριστεί κανείς ότι έχει ο Βραζιλιάνος, δυστυχώς δεν μπορεί να αποτελέσει πραγματικό ηγέτη της ομάδας ούτε στο αμυντικό ούτε στο επιθετικό κομμάτι).

Το ποδοσφαιρικό έγκλημα που πρόκειται να τελεστεί στη σειρά αγώνων με τη Μπεϊτάρ, δηλαδή το να παίξει ο ΠΑΟΚ στα μέσα Ιουλίου, έχοντας ανύπαρκτο ρυθμό και με δυάδα κεντρικών μέσω δυο βαριά κορμιά (εκ των οποίων ο ένας ακόμα και στις καλές περιόδους του δεν μπορεί να βγάλει 90λεπτο), είναι άνευ προηγουμένου. Και απλά ελπίζουμε πως δεν θα στοιχίσει ούτε στο αποτέλεσμα, ούτε σε κάποιο τραυματισμό.

Δεν είμαστε σε θέση να ξέρουμε τις πραγματικές διαθέσεις των υπευθύνων. Συνεχίζουμε απλά να ελπίζουμε πως το τέλος του καλοκαιριού θα δικαιώσει τις προσδοκίες όλων.

Ειδάλλως, στο τέλος της χρονιάς πάλι θα έχουμε την ίδια απογοήτευση του «τι θα γινόταν, αν...».