Σκέψεις, εμπειρίες και βιώματα...

Άφησα να καταλαγιάσει πρώτα η ΑΝΕΙΠΩΤΗ χαρά και ευχαρίστηση μετά την ΙΣΤΟΡΙΚΗ νίκη στο Λονδίνο, να δω και τα Ιωάννινα και να μοιραστώ μαζί με τους ΕΜΦΡΟΝΕΣ και ΚΑΛΟΠΡΟΑΙΡΕΤΟΥΣ συνοπαδούς, σκέψεις, εμπειρίες και βιώματα σχετικά με τα ποδοσφαιρικά πράγματα της χώρας.

Χωρίς να θέλω να κάνω τον «μετά Χριστόν προφήτη»(άλλωστε υπάρχουν και τα σχετικά σχόλια το βράδυ του αγώνα με Κέρκυρα), ανέμενα ΜΕΓΑΛΗ εμφάνιση και θετικό αποτέλεσμα μέσα στο Λονδίνο. Υπάρχουν πολλοί λόγοι γι' αυτό, ο κυριώτερος των οποίων είναι ότι ο ΜΠΟΛΟΝΙ έχει φτιάξει ένα καθαρά ΕΥΡΩΠΑΙΚΟ σύνολο, κυρίαρχο γνώρισμα του οποίου είναι, ότι «παίζω ποδόσφαιρο σε ΟΛΟ το γήπεδο». Η ΤΟΤΤΕΝΑΜ, λοιπόν, με λίγη αλαζονεία, με λίγη υπεροψία, έπαιξε « στα ίσια» μια ομάδα για την οποία πίστευε ότι θα «κλειστεί στο καβούκι της».

Και πριν το καταλάβει, ο Eυρωπαίος ΠΑΟΚ του ΜΠΟΛΟΝΙ, της έβαλε 2 και θα μπορούσε να βάλει 4γκόλ. Μετά ο ΠΑΟΚ απέδειξε ότι μπορεί να παίξει ποδόσφαιρο και σε όλο τον ποδοσφαιρικό χρόνο, με ΚΑΘΑΡΟ αμυντικό παιχνίδι, που του υπαγόρευσαν οι συνθήκες του αγώνα, αλλά με ΑΝΤΡΙΚΕΙΑ και ΨΥΧΩΜΕΝΗ συμπεριφορά (μηδεν καθυστερήσεις, μηδεν κτυπήματα, μηδέν θεατρινισμούς.)

Οι πανηγυρισμοί είναι γνωστοί, δεν θέλω να πω κάτι παραπάνω, η κερκίδα ΑΠΙΣΤΕΥΤΗ, δηλαδή ΠΑΟΚτσήδικη, αλλά, να με συμπαθάτε, θέλω να σταθώ στον κόσμο της ΤΟΤΕΝΑΜ γιατί στο γήπεδο υπήρχε κι' αυτός, χωρίς ν' ακουστεί. Πώς απέδειξε την υπαρξή του;

Αν άκουσα καλά δεν αποδοκίμασε καθόλου, τους συνοπαδούς μας, οι οποίοι υπέπεσαν στο ατόπημα, να συνθηματολογήσουν, ενώ κρατείτο ενός λεπτού σιγή.

Φώναξε υπέρ της ομάδος του, παρά το αρχικό μούδιασμα και την διαφαινόμενη ήττα –αποκλεισμό, από κατ' αυτούς, μικρότερο αντίπαλο

Άδειασε ήρεμα το γήπεδο, χωρίς αναζήτηση ευθυνών, δεν χαρακτήρισε «χαρούλη» τον ΡΕΝΤΝΑΠ, και ΓΕΜΙΣΕ το γήπεδο στο επόμενο παιχνίδι με την Μπόλτον. Και η ζωή συνεχίσθηκε, ενώ η ΤΟΤΤΕΝΑΜ, δεν έχει χορτάσει τίτλους και οι οπαδοί της δεν μπορούν να χαρακτηρισθούν, ως αδιάφοροι για την ομάδα τους.

Εδώ στη χαμουτζία που ζω, τι ν' ακούσω για ν' απολαύσω την νίκη; Την ερα-σπορ; Αυτοί ασχλούνται με τον ΚΥΡΚΟ, που θα χαρακτηρισθεί ηρωας ενώ έκανε τ' αυτονόητα με τον Αστέρα. Λέω ας πάω στον Πύργο τον Λευκό, ν' ακούσω και τα ΣΩΣΤΑ ελληνικά (σε λέω, με λες) και βάζω τους σταθμούς. Ακούω εξτρα ακούω λίμπερο, όλα ωραία και καλά και κάνω το λάθος και βάζω μετρόπολις. Τι το ήθελα; Χίλιες φορές ερα-σπόρ.

Ήταν που λέτε ένας ονόματι «Πασχάλης» ο οποίος είπε τα εξής τρομακτικά:

-μεγάλη η νίκη στο Λονδίνο, αλλά αν η ομάδα δεν φρεναριζόταν από την διοίκηση, θα ήταν καλύτερη (απορία δική μου: για την νίκη στο Λονδίνο η διοίκηση δεν συνεισέφερε;)

-δεν χρειάζεται να ΑΠΟΘΕΩΝΕΤΑΙ ο ΣΑΛΠΙ γιατι έκανε το αυτονόητο (πρόταση δική μου: να μην πανηγυρίζουμε στα γκολ γιατί είναι αυτονόητη κατάσταση)

-άφησε έναν ΠΡΟΦΑΝΩΣ «κολλητό του» ακροατή να βρίζει τον ΧΑΛΚΙΑ, λέγοντας το εξής εκπληκτικό ότι ο ΧΑΛΚΙΑΣ δεν πήγε να χειροκροτήσει τον κόσμο μετά το τέλος του παιχνιδιού, αλλά πηγε να ειρωνευθεί!!!!!!!! τον κόσμο

-έπαιρναν τηλέφωνο συνέχεια οι κολλητοί και στάζαν χολή κατά πάντων, λες και ο ΠΑΟΚ έχασε ή λες και ζορίστηκαν που ο ΠΑΟΚ νίκησε.

Στην αρχή νόμισα ότι κατά λάθος έχω βάλει χαμουτζίδικο σταθμό, αλλά όταν συνειδητοποίησα τι συμβαίνει αμέσως μου ήλθαν στο μυαλό εκείνα τα ΤΡΟΜΕΡΑ χρόνια του ΜΠΟΥΖΑ. Θα τόλμαγε τότε κανείς ν' αμφισβητήσει παίκτη του ΠΑΟΚ; Θα τόλμαγε ΔΗΜΟΣΙΑ ν' αμφισβητήσει ΝΙΚΗ του ΠΑΟΚ και μάλιστα τόσο μεγάλη; Θα τόλμαγε να πει κανείς ότι ο ΠΑΟΚ δεν αδικείται από την διαιτησία; Θα τόλμαγε αθλητική εφημερίδα της ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ να γράφει σε πρωτοσέλιδο αποτελέσματα αθηναϊκών ομάδων και να μην έχει θέματα για τον ΠΑΟΚ;

Και τελικά διαπιστώνω ότι από την εποχή των «μακεδονομάχων» και των υπερβολών τους έχουμε φθάσει, στην εποχή της μέχρις αυτομαστιγώματος και σαδισμού αυτοκριτικής, εξαγνίζοντας την παράγκα και το «σεσηπός και οδωδός» παρασκήνιο, που δρά Α Ν Ε Ν Ο Χ Λ Η Τ Ο.

Θα πρέπει να καταλάβουμε όλοι, αν θέλουμε να είμαστε ΝΟΥΝΕΧΕΙΣ, ΔΙΑΝΟΗΤΙΚΑ ΕΠΑΡΚΕΙΣ και ΣΥΓΚΡΟΤΗΜΕΝΕΣ προσωπικότητες, ότι σ' ένα ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟ πρωτάθλημα θα υπάρχουν απώλειες, όπως αυτές που έχουμε μέχρι τώρα και παρά ταύτα θα ΜΠΟΡΟΥΣΑΜΕ να το κατακτήσουμε.

Σας φέρνω ένα παράδειγμα: ο ΠΑΟΚ φέτος δεν έχει αδικηθεί ΕΞΩΦΘΑΛΜΑ και η συγκομιδή των βαθμών είναι αυτή που έχει δηλαδή 16 πόντοι.

Ρωτάω : ο ακατανόμαστος με τον ΠΑΝΑΙΤΩΛΙΚΟ, θα έπρεπε να έχει φέρει τουλάχιστον ισοπαλία; 24-2=22

Με την Ξάνθη θα έπρεπε, να είχε αποβληθεί ο Μέλμπεργκ (σκόραρε), ενώ η Ξάνθη προηγείτο και να έχει χάσει το παιχνίδι; 22-3 =19. Βλέπετε ποια είναι η διαφορά; Η νίκη στην ΤΟΥΜΠΑ.

Η διαιτησία στο αθηναϊκό πρωτάθλημα είναι από τις πιο αισχρές, ύποπτες, ιδοτελείς και ΔΟΛΙΕΣ διαδικασίες απονομής δικαιοσύνης στο αθηναϊκό κράτος.

Αστέρας –ΠΑΟΚ. Κατοχή ο ΠΑΟΚ πάνω από 70%. Κερδισμένα φάουλ περισσότερα ο Αστέρας που κυνηγούσε την μπάλα, από τον ΠΑΟΚ που είχε την μπάλα. Επαφή στην άμυνα του Αστέρα φάουλ υπέρ του αμυντικού. Επαφή στην άμυνα του ΠΑΟΚ φάουλ υπέρ του Αστέρα.

Μία από τα ίδια στα Ιωάννινα. Ο Πάντος έπαιρνε φάουλ με τον ακατανόμαστο, έπαιρνε και με τα Ιωάννινα.Τον ανατρέπει τον ΣΑΛΠΙ ο αμυντικός, δεν δινει φάουλ, διαμαρτύρεται ο ΣΑΛΠΙ, αφήνει την ΑΝΤΕΠΙΘΕΣΗ, κίτρινη ο ΣΑΛΠΙ. Και θέλετε το πιο βρώμικο σφύριγμα που υπάρχει: κερδίζω τη μπάλα στην περιοχή μου, ξεχύνομαι στην αντεπίθεση και μου δίνει φάουλ υπέρ μου δηλαδή σταματάει την επίθεση και οργανώνεται ο αντίπαλος, δηλαδή σαν να έκανε ΕΣΚΕΜΜΕΝΟ φάουλ ο αντίπαλος.

Ενώ γίνονται όλα αυτά εμείς το ρίχνουμε στην ....αυτοκριτική και στην.... ψυχανάλυση.

Ακόμη και ο χασάπης του Λονδίνου, μπορεί να έδωσε το πέναλτυ, αλλά μας σφύριξε ΟΛΑ τα φάουλ που έπρεπε να πάρουμε και στην άμυνα και στην επίθεση. Ο Παππάς με την Κέρκυρα σφύριξε 40 φάουλ. Αυτό ποιον ευνοεί αυτόν που αμύνεται ή αυτόν που επιτίθεται; Μετά λέμε γιατί ο ΠΑΟΚ παίζει καλύτερα στην Ευρώπη. Γιατί οι ομάδες πρωτοβουλίας, όπως ο ΠΑΟΚ του ΜΠΟΛΟΝΙ, είναι ομάδες ρυθμού.

Και ξαφνικά ξύπνησε η Διοίκηση. Μετά τον Σπάθα ,τον Σταθοπουλο, τον Τσινιάρη και άλλα φρούτα περίμενε τον Αρετοπουλο να ξυπνήσει.

Κανονικά μετα τον υποβιβασμό του κύρκου έπρεπε να τεθεί θέμα ΣΥΝΕΧΙΣΕΩΣ του «πρωταθλήματος» με πρωτοβουλία του ΠΑΟΚ, με όλα τα κόστη.

Κι αν κάποιος λοιδωρούσε αυτή την κίνηση, να του θυμίζατε το εξής περιστατικό:

Μία μέρα ο Διογένης έτρωγε ένα πιάτο φακές καθισμένος στο κατώφλι ενός τυχαίου σπιτιού. Δεν υπήρχε σε όλη την Ελλάδα πιο φθηνό φαγητό από μία σούπα με φακές.

Μ' άλλα λόγια, αν έτρωγες φακές σήμαινε ότι βρισκόσουν σε κατάσταση απόλυτης ανέχειας. Πέρασε ένα απεσταλμένος του άρχοντα και του είπε:

«Α! Διογένη, Αν μάθαινες να μην είσαι ανυπότακτος κι αν κολάκευες λιγάκι τον άρχοντα, δε θα ήσουν αναγκασμένος να τρως συνέχεια φακές.»

Ο Διογένης σταμάτησε να τρώει, σήκωσε το βλέμμα και κοιτάζοντας στα μάτια τον πλούσιο συνομιλητή του αποκρίθηκε: «Α, φουκαρά αδελφέ μου! Αν μάθαινες να τρως λίγες φακές, δεν θα ήσουν αναγκασμένος να υπακούς και να κολακεύεις συνεχώς τον άρχοντα».