Χτίζουμε τον Π.Α.Ο.Κ. των παιδιών μας.

Ο Π.Α.Ο.Κ. για πρώτη φορά στην ιστορία του πλησιάζει να ξαναγίνει ο Π.Α.Ο.Κ. της ...ιστορίας του.

Παίρνοντας αφορμή από τη φράση αυτή του Zorro4 σε κάποιο άρθρο του Paokmania, θα ήθελα να επισημάνω την μεγάλη ευθύνη που όλοι έχουμε απέναντι στο μέλλον της ομάδας.
..............................
Ο Π.Α.Ο.Κ. ποτέ στην ιστορία του δεν βασίστηκε σε Κροίσους (είτε σε επίπεδο οικονομικό, είτε σε επιρροή στα κέντρα των αποφάσεων). Όλοι αυτοί που δημιούργησαν την ιστορία της ομάδας είχαν ένα κοινό στοιχείο:
Αγάπη για την ομάδα και τις αρχές της. Ήταν πάνω από όλα ΠΑΟΚτσήδες και μετά πρόεδροι, παράγοντες, προπονητές, παίκτες.

Ο Π.Α.Ο.Κ. των περασμένων δεκαετιών, προ Ζαγοράκη και Βρύζα, κρατήθηκε στην τετράδα του πρωταθλήματος με το ανάστημα εκείνων των ανθρώπων. Με το βάρος που αυτοί έδωσαν στην φανέλα με τον δικέφαλο. Και αυτό το μέγεθος που αυτοί δημιούργησαν, έχει γεννήσει αυτόν τον μεγαλειώδη λαό. Έναν λαό που δεν μπορείς να κερδίσεις με λεφτά, όσα πρωταθλήματα και να αγοράσεις Έναν λαό που έχεις ως φάρο τις μεγάλες εκείνες στιγμές και ονειρεύεται να τις ξαναζήσει.
..............................

Για πρώτη φορά μετά από τα χρυσά εκείνα χρόνια δημιουργούνται οι συνθήκες μιας άρτιας οργανωτικά και εύρωστης οικονομικά ομάδας που θα μπορεί να δικαιολογήσει τον θρύλο εκείνων των χρόνων. Τον θρύλο (επίτηδες χρησιμοποιώ τον όρο, έτσι είναι οι πραγματικοί θρύλοι) που μας έκανε όλους εμάς ΠΑΟΚτσήδες.

Ο Π.Α.Ο.Κ. για πρώτη φορά στην ιστορία του πλησιάζει να ξαναγίνει ο Π.Α.Ο.Κ. της ...ιστορίας του.

Για πρώτη φορά υπάρχουν άνθρωποι στο τιμόνι της ομάδας που μοιράζονται κοινά αγαθά με εκείνους των παλιών ετών.

Για πρώτη φορά υπάρχει γνώση της «επιστήμης» του ποδοσφαίρου όπως έχει εξελιχθεί σήμερα.

Για πρώτη φορά, μετά από χρόνια, ο λαός έχει ωριμάσει και ξέρει ποιο είναι το καλό της ομάδος.

..............................
Είμαστε όμως όλοι υπεύθυνοι και υπόλογοι στην κατάσταση που έχει δημιουργηθεί. Με δικιά μας ευθύνη έφτασε ο Π.Α.Ο.Κ. εδώ που είναι.

Με τα λεφτά από το υστέρημα μας σώθηκε η ομάδα.
Με τα αβαθή ψυχικά μας αποθέματα γέμιζε και γεμίζει η Τούμπα.
Με ευθύνη ΠΑΟΚτσήδων έφυγε ο Ζαγοράκης (αν δεν ήταν ΠΑΟΚτσήδες, ευθύνη μας είναι να τους αποβάλλουμε από το σώμα της ομάδος).

Πρέπει λοιπόν να σταθούμε στο ύψος των περιστάσεων και των εποχών. Όχι για μας.

Εμείς ακόμα ακούμε τον απόηχο της κερκίδας στις κεφαλιές του Σαράφη.
Εμείς ακόμα βλέπουμε τον Ιωσηφίδη να τρέχει σαν σίφουνας.
Εμείς ακόμα θυμόμαστε τον Καψή να κυνηγάει τον Κούδα.
Κάποιοι από μας ζήσανε τις μεγάλες στιγμές, οι υπόλοιποι τις ακούσαμε από πρώτο χέρι.

Όχι για μας.
Αλλά για εκείνους για τους οποίους χτίζουμε την ομάδα από την αρχή.
Για εκείνους που πρέπει να ζήσουν παρόμοιες στιγμές, να πανηγυρίσουν πρωταθλήματα και κύπελλα στην Τούμπα ή στην νέα Τούμπα.
Για εκείνους που θέλουν ήρωες να κρεμάσουν στο δωμάτιο τους.
Για εκείνους που δικαιούνται τις δικές τους επιτυχίες όχι των παππούδων τους.

Γιατί τώρα, χτίζουμε τον Π.Α.Ο.Κ. των παιδιών μας.

..................
New Yorker
newyorker4paok.blogspot.com