Έχει ανάγκες, ο ΠΑΟΚ...

Παρατηρώ, με οργή, πολλά από τα παιδιά του ΠΑΟΚ να υποκύπτουν στην προσπάθεια αυτή, ενίοτε αμαχητί... Πέρα από τα λεφτά, τα αθλήματα, τις κούπες και τα λοιπά, πρέπει επιτέλους να καταλάβουμε κάποια πράγματα...

Ο ΠΑΟΚ, δεν γεννήθηκε χτες. Δεν γεννήθηκε προχτές, και κυρίως δεν γεννήθηκε τη δεκαετία του 80... Προϋπήρχε και, φαντάζομαι, όλοι θέλουμε να συνεχίσει να υπάρχει...

Όταν λοιπόν θεωρείς δεδομένο το "μέγεθος" της ομάδας σου, ή του συλλόγου σου, ανεξαρτήτως ενασχόλησης, από τάβλι μέχρι κέντημα, είναι αδιανόητο να εμπιστεύεσαι ή να παραχωρείς τις τύχες του, σε χέρια τρίτα, αμφιβόλου πολλές φορές προέλευσης.

Το πέρασμα του Ζαγοράκη από τον ΠΑΟΚ, έλαβε τέλος. Και, με την αποχώρησή του, φανερώθηκε για μια ακόμη φορά πως, ούτε ΕΝΑ βήμα δεν έκανε η οικογένεια του ΠΑΟΚ στα θέματα που πραγματικά θα έπρεπε να την απασχολούν...

ΑΝ θέλουμε να λέμε πως η "πάστα" του συλλόγου μας είναι για μεγάλα πράγματα, πρέπει επιτέλους να προχωρήσουμε ένα βήμα παρακάτω.

Δεν είναι δυνατόν να στηρίζουμε την κοσμοθεωρία μας σε μπάχαλα, ωραία συνθηματάκια, ή μια γενικότερη ψευδαίσθηση "επανάστασης" τη στιγμή που στην πράξη κάνουμε τα αντίθετα...

Προσωπικά, το σύνθημα, "ΠΑΟΚ εκδρομές...", με αφήνει παγερά αδιάφορο, για να μη πω πως με βρίσκει αντίθετο, στην ουσία του, και όχι μόνο στις πομπώδεις λέξεις που περιέχει...

Ναι, διαφωνώ με την αντίληψη του ΠΑΟΚτσή που αρχίζει και τελειώνει σε μαζώματα, σε τρεξίματα, σε χέβυ μέταλ καταστάσεις, με τις εικόνες του 80 να κυριαρχούν. Γι αυτό και είπα νωρίτερα πως, δεν γεννήθηκε ο σύλλογος μας πριν 30 χρόνια, αλλά πριν 100 σχεδόν (αν όχι πιο παλιά)...

Ο ΠΑΟΚτσής, οφείλει πάνω απ όλα στον εαυτό του, να διαμορφώσει συνθήκες συμμετοχής στα κοινά...

Να διατηρεί συμπεριφορά ατόμου με αντίληψη, και όχι μυαλοπώλη που αρνείται τα πάντα στο βωμό μιας εξυπνάδας, ή ενός κακομαθημένου εφήβου που όταν δε γίνεται το δικό του, κοπανάει την πόρτα και φεύγει...

Έτσι, και στις συνθήκες που έχουν διαμορφωθεί, θεωρώ αδιανόητο το γεγονός πως, και πάλι, είμαστε στο ίδιο έργο θεατές...

Μόλις η ομάδα πήρε την κάτω βόλτα, παρατηρώ και πάλι μια άρνηση, μια αποχή, με τη δικαιολογία πως " καλά να πάθει η ομάδα αφού δε μας σέβεται που τη στηρίξαμε". Προσωπικά το βρίσκω αστείο αυτό το επιχείρημα.

Δηλαδή, γιατί επιλέξαμε να έχουμε τον ΠΑΟΚ στη ζωή μας; Για τις ατελείωτες χαρές που μας έδινε απλόχερα; Για τη μαγκιά;

Κι από την άλλη, πως είναι δυνατόν να ξελαρυγγιάζονται πολλοί συνοπαδοί μας, δείχνοντας ατελείωτο πάθος, αλλά μόλις ξημερώσει η επόμενη μέρα, να είναι απόντες;

Για μένα, η ενασχόληση με τον ΠΑΟΚ είναι ίδια, αν όχι εντονότερη, υπό το πρίσμα των ευθυνών, με την ενασχόληση με τα κοινά του τόπου.

Δεν είναι λοιπόν δυνατόν, να λες πως "είμαι κρεοπώλης, αλλά καμιά φορά είμαι και δήμαρχος".

Όχι, είσαι κάθε μέρα συν-μέτοχος στην κοινωνία του ΠΑΟΚ. Κι αν δεν είσαι, μην επικαλείσαι όποτε σε βολεύει πως " ο ΠΑΟΚ είναι κίνημα", κλπ κλπ.

Κίνημα είναι, αλλά πρέπει επιτέλους να μετρήσει τους φίλους του, τους εχθρούς, και τους ουδέτερους.

Ποτέ δεν ήμουν, κι ούτε πρόκειται να γίνω, οπαδός των μπουτίκ και της φωτογραφίας.

Πάντα, είχα μια συγκεκριμένη άποψη για την ανάπτυξη του ΠΑΟΚ.

Λεφτά, δεν πρόκειται να δούμε εκτός αν υπάρξει πολιτική βούληση. Κάτι που απεχθάνομαι.

Αν όμως, δεν αλλάξουμε τροπάρι, πολύ φοβάμαι πως οι εποχές που έρχονται κάθε άλλο παρά ευνοϊκές είναι για τον ΠΑΟΚ.

Καλώς ή κακώς, η περίοδος που το πελατειακό κράτος της Ελλάδος, υπόσχονταν επιβίωση και σωτηρία και στις πιο κατεστραμμένες εταιρίες, φτάνει στο τέλος του. Επώδυνα.

Και στον ΠΑΟΚ προσφέρθηκαν τέτοιες «σωτηρίες» (υποτιθέμενες, αφού στην πράξη υποδούλωση ήταν...).

ΑΝ δεν είμαστε παρόντες, συνειδητοποιημένοι σχετικά με το τί θέλουμε να πετύχουμε, δεν πρόκειται να συνεχίσει την ανοδική του πορεία ο Δικέφαλος.

Και μια χρονιά να πάει χαμένη, αγωνιστικά, ΔΕΝ είναι η καταστροφή του ΠΑΟΚ.

ΑΝ όμως χάσουμε χρόνια ολόκληρα χωρίς να έχουμε ξανά-βάλει τις απαραίτητες βάσεις, τότε ο ΠΑΟΚ δεν θα έχει που να σταθεί.

Κανείς μας δεν θέλει έναν απλό αθλητικό σύλλογο που να κλωτσάει το τόπι. ΠΟΤΕ δεν ήταν έτσι ο Δικέφαλος.

Τα γεγονότα σε ομάδες των Αθηνών (!) έρχονται να επιβεβαιώσουν, με πάταγο, το πόσο ανάγκη μας έχει η ομάδα...

Ακόμα και σε ομάδες που παραδοσιακά και εκ των πραγμάτων δέχονταν τη στήριξη του κράτους των Αθηνών (όσο γραφικό κι αν ακούγεται αυτό, άλλο τόσο γραφικά ακούγονταν τα περί... παράγκας το 2000, που τώρα είναι κοινώς αποδεκτά...), σήμερα υπάρχουν φαινόμενα διάλυσης.

Δε γνωρίζω αν εν τέλει ο πολυμετοχικός βρικόλακας θα διαλυθεί. Πολύ αμφιβάλλω.

Εδώ, η ξεπεσμένη εξαδέλφη βρίσκεται σε στάδιο διάλυσης πάνω από τρία χρόνια, και συνεχώς δέχεται την ίδια προβολή, στήριξη, ανοχή σε οικονομικά εγκλήματα που διαπράττονται.

Ακόμη κι αν υποθέσουμε πως, ως ομάδες της πρωτεύουσας, προσέφεραν "κέρδη" σε όποιον επένδυε σε αυτές, εξ όσων γνωρίζω, δεν πρόκειται σύντομα να αλλάξει η πρωτεύουσα του κράτους. Οπότε, οι λιγοστοί επιχειρηματίες πάλι εκεί θα πάνε...

Επομένως, και πάλι ΜΟΝΟ ο ΠΑΟΚ θα βρεθεί ξεκρέμαστος σ αυτή την ταραχώδη περίοδο του αθλητισμού και των εταιριών.

Γι αυτό κι επιμένω, πως μας έχει ανάγκη..

Κι εμείς με τη σειρά μας, είναι ανάγκη να βάλουμε στόχους και να τους πετύχουμε...