Αγριέψτεν παιδία...

Στην έκθεση αυτή ο μαθητής ούτε λίγο ούτε πολύ είχε συνδέσει τον Μέγα Αλέξανδρο με τον ΠΑΟΚ και βέβαια οι παρά «μορφωμένοι» ΑΡΔ δεν έχασαν την ευκαιρία να λοιδωρήσουν. Από την άλλη δεν σας κρύβω ότι «τροφή» για αυτό το άρθρο, μου έδωσε το κορυφαίο, κατά τη γνώμη μου, σύνθημα «εδώ και τόσες χιλιάδες χρόνια ....».

Προσωπικά λοιπόν θα μαλώσω τον μαθητή γιατί έγραψε ανακρίβειες. Ο ΠΑΟΚ δεν σχετίζεται με τα χρόνια του Μεγάλου Αλεξάνδρου αλλά η ιστορική του καταγωγή πηγαίνει ακόμη πιο πίσω. Πάμε λοιπόν:

«...εδώ και τόσες χιλιάδες χρόνια ,μεσ' την Αθήνα στέλνουμε βαγόνια...».
«Σιγά ρε μεγάλε» θα πει ένας παρα «μορφωμένος». Που το βρήκες το «χιλιάδες»; Για τον ΠΑΟΚ μιλάς, με έτος ιδρύσεως 1926, δηλαδή μη συμπληρωμένη καν 100ετία. Όλο υπερβολές είσαι και δεν μαθαίνεις στα παιδιά ιστορία και τα φανατίζεις και γράφουν παπαριές και συνδέουν τον ΠΑΟΚ με τον Μέγα Αλέξανδρο....
Κλασσική θέση ενός χρεωκοπημένου διανοητικά ραγιά. Λοιπόν, άκουσε για να μαθαίνεις. Ο επώνυμος ΠΑΟΚτσης (αλλά ανώνυμος για σένα γιατί έχεις μάθει να υπηρετείς μόνο τους επώνυμους, επειδή έχεις παραιτηθεί του αυτοπροσδιορισμού σου και χαρακτηρίζεσαι ...ανώνυμος) έγραψε και εμπνεύσθηκε ένα σύνθημα προκειμένου να περιγράψει την ΙΣΤΟΡΙΑ της ομάδας του. Πιστεύω να αναγνωρίσεις, ότι «ποιητική αδεία», έχει την ευχέρεια να διατυπώνει υπερβολές. Άλλωστε, σαν ....μορφωμένος που είσαι, θα γνωρίζεις τα ακριτικά τραγούδια που παρουσιάζουν τον Διγενή να τα βάζει με χιλιάδες. Αλλά ο ΠΑΟΚτσής έχει και την ΥΠΟΧΡΕΩΣΗ να περιγράψει την ιστορία του. Γνωρίζει λοιπόν ο ΠΑΟΚτσης, ότι ο ΠΑΟΚ είναι ένα προσφυγικό σωματείο.

Αυτό σημαίνει ότι αυτοί που δημιούργησαν και ίδρυσαν αυτό το σωματείο, δεν έφτιαξαν απλά μια ποδοσφαιρική ομάδα, δεν επιμελήθηκαν την ποδοσφαιροποίηση της καφενειακής ραστώνης, όπως έγινε «εκεί στην ταβέρνα του Μοίρα, στην οδό Τζαβέλλα». Ονειρεύτηκαν και επεδίωξαν την, δια του ποδοσφαίρου, διάσωση της ιστορίας τους, αλλά και των βιωμάτων των χαμένων πατρίδων τους. «Εδώ  λοιπόν και τόσες χιλιάδες χρόνια...» στον Πόντο, ΕΛΛΗΝΕΣ, οι Πόντιοι, κατοικούσαν στην περιοχή αυτή της Βόρειας Μικράς Ασίας από τους αρχαιότατους χρόνους μέχρι το 1922 που με τη συνθήκη της Λωζάνης υποχρεώθηκαν να εκπατριστούν και να εγκατασταθούν σαν πρόσφυγες στον κορμό της μητροπολιτικής Ελλάδος εγκαταλείποντας πατρογονικούς τόπους, τάφους προγόνων, οστά και ιερά και μεταφέροντας μαζί τους το αρχαιοπρεπές γλωσσικό τους ιδίωμα, τον πλούτο των παραδοσιακών τους κληρονομημάτων και τον ιδιόρρυθμο τρόπο ζωής και τον ομαδικό λαϊκό χαρακτήρα τους.

Σ' όλη τη διάρκεια των αιώνων αυτών, που πέρασαν από τον πρώτο αποικισμό, ο Πόντος κράτησε αλώβητη την ελληνικότητα του όπως παραδέχθηκε και ο αμφισβητίας Φαλμεράϋερ, ανέπτυξε τον ιδιόχρωμο πολιτισμό του, θεράπευσε τις επιστήμες και ανέπτυξε την οικονομία του.
Από τότε λοιπόν στέλνω στην Αθήνα σου με ... Βαγόνια, τον κυνικό Διογένη, τον Ηρακλείδη τον Πολιτικό, τον Διϊφιλο, τον Στράβωνα, τους Κομνηνούς τους Γαβράδες την Αυτοκρατορία της Τραπεζούντας, στον Μεσαίωνα τον Βησσαρίωνα και τόσους άλλους και στους Νέους Χρόνους τους Καρατζάδες, τους Μουρούζηδες, τους Υψηλάντες κ.λπ. Την ίδια εποχή που είχες το «κρυφό σχολειό», στην Τραπεζούντα λειτούργησε το «Φροντιστήριον Τραπεζούντος» το ίδιο στην Σινώπη , στην Αργυρούπολη στη Σαμψούντα και στην Κερασούντα.

Στη Σαμψούντα το 1896, από τις 214 επιχειρήσεις οι 156 είναι ελληνικές. Στην Tραπεζούντα από τις 5 τράπεζες οι 4 είναι επίσης ελληνικές. Tο τελευταίο τέταρτο του 19ου αιώνα, όπως αναφέρει ο Antony Bryer, και το μικρότερο ελληνικό χωριό είχε το δικό του σχολείο.

Όπως βλέπεις ραγιαδάκο, βρίσκομαι σε πολύ καλύτερη από εσένα. Για να μη σε σκοτίζω με περισσότερα γεγονότα και δεν χαρείς και την απόκτηση του Κοντρέρας, για λόγους που θα σου εξηγήσω παρακάτω αναγκάσθηκα ... συνωστιζόμενος, να παρατήσω ΤΑ ΠΑΝΤΑ «όσια και ιερά» και να έλθω στην ... μητροπολιτική Ελλάδα.

«....με ΠΑΟΚτσηδες τρελοκομεία και Αθηναίους στα νοσοκομεία...».
Και βέβαια μόνο «τρελοκομεία» θα εδιώκοντο κακήν κακώς από τα σπίτια τους και τ' αρχοντικά τους και ρακένδυτοι, πεινασμένοι «Έλληνες στα ξένα και στην Ελλάδα ξένοι (και στη Μακεδονία ...βούλγαροι)», θα είχαν τη δύναμη και τη θέληση να σταθούν στα πόδια τους, να υψώσουν ανάστημα και να σταθούν απέναντι τόσο στους «ντόπιους» όσο και στον υδροκεφαλισμό της πρωτεύουσας.

Και είναι τέτοια η «τρέλα» , που με την διάδοση, (και) δια του ποδοσφαίρου, στο πανελλήνιο της ιστορίας και του πολιτισμού των χαμένων πατρίδων, διεκδικούσα με την μαζικότητα του αθλητισμού, να καταδείξω αυτό που ίσχυε στην πραγματικότητα. Τι δηλαδή; Ότι εσύ πρωτευουσιάνε του «Ελληνικού» κράτους ήσουν ένας πένητας χωριάτης μπροστά στο μεγαλείο του Ελληνικού Έθνους και ειδικά αυτού που είχε αναπτυχθεί στην Τραπεζούντα και στην Μικρά Ασία, ότι εσένα πρωτευουσιάνε, όταν εγώ, πρόσφυγας ων, δεν είχα που να κοιμηθώ και τι να φάω, εσένα σε ενδιέφερε «τι όνομα θα δώσεις στην ομάδα που έφτιαξες στο καφενείο και στις ταβέρνες για να κατακτήσεις το πανελλήνιο...». Και ΑΝΤΙΠΟΙΟΥΜΕΝΟΣ και ΚΑΤΑΧΡΩΜΕΝΟΣ, χωρίς συνέπειες ακόμη και σήμερα, το ολυμπιακό ιδεώδες, ήλθες να με ...κατακτήσεις.

Στάθηκα στα πόδια μου και μέσα στην φτώχεια και την ανέχεια, έφτιαξα και εγώ την ομάδα μου να σε αντιμετωπίσω. Και έβαλα τα χρώματα και τα εμβλήματα που συμβολίζουν την ιστορία μου, τον πολιτισμό μου και τα συναισθήματά μου. Εσύ ξέρεις τι χρώματα έβαλες στην ομάδα σου; Το κόκκινο και το άσπρο. Ξέρεις γιατί: «Είναι τα χρώματα του κολεγίου του Κέϊμπριτζ και άλλωστε θεωρούνται στη Βρετανία τα χρώματα της υπεροχής». Ραγιαδάκο μου εσύ...Ελληναρά μου εσύ που με λές και.... Βούλγαρο. ΞΕΝΟΔΟΥΛΕ από τα γενοφάσκια σου... Και κάποια στιγμή , σου είπα «δεν είσαι ο πρώτος, εγώ είμαι καλύτερός σου, δεν θα κατακτήσει το ... Κέϊμπριτζ το πανελλήνιο, αλλά ο αυτοκρατορικός αετός»

Στην αρχή γέλασες ειρωνικά. Είπες «Τι λέει αυτός ο λιγδιάρης;». Όταν όμως ήρθα μέσα στο σπίτι σου με την αυτοκρατορική μου ιστορία, την ανυπέρβλητη ποδοσφαιρική μου ομάδα και το συντεταγμένο οπαδικό μου κίνημα, τι έκανες ξέρεις; Πήγες στα «νοσοκομεία». Και δεν πήγες από το ξύλο που έφαγες μέσα στο σπίτι σου. Δεν είμαι τόσο ... ποταπός ώστε να σταθώ σε αυτές τις μικρές νίκες. Πήγες από την ψυχολογική ήττα που υπέστης όταν συνειδητοποίησες ότι δεν είσαι μόνος σου, μονοφαγάς. Όταν κατάλαβες ότι η νοοτροπία του κοτζαμπασισμού που είχες επιβάλει, ΚΛΟΝΙΣΘΗΚΕ ΑΝΕΠΑΝΟΡΘΩΤΑ .
Όταν αντιλήφθηκες ότι πλέον εσύ μπορείς να είχες πάρει κούπες για να πίνεις καφέ, αλλά εγώ σου πήρα το σκάλπ της καφρίλας σου και ήπια το γλυκό κρασί της αμφισβήτησης της μονοκρατορίας σου. Και πίστεψέ με δεν ευχαριστήθηκα που σε νίκησα στο γήπεδο. Ηδονίστηκα όταν κατάλαβες ότι δεν παίζεις μόνος σου, και η νοοτροπία πως οι δύομιση ομάδες τα παίρνουν όλα, απεδείχθη καταστροφικό για σένα στοίχημα.

«...Μεγάλε ΠΑΟΚ η δύναμή σου, είμαστε εμείς οι χιλιάδες οπαδοί σου...».
Επίτρεψέ μου αμόρφωτε ραγιά, εδώ, να στραφώ στο εσωτερικό μου, να συνομιλήσω με τους συνοπαδούς μου. Το ότι ο ΠΑΟΚ είναι μεγάλος δεν αμφισβητείται, άλλωστε ο επώνυμος ΠΑΟΚτσης που το χρησιμοποίησε κάτι παραπάνω ήξερε. Όμως γιατί είναι μεγάλος; Είναι μεγάλος γιατί έχει κατακτήσει 50 κούπες; είναι μεγάλος γιατί έχει μεγάλη περιουσία; είναι μεγάλος γιατί έχει δύναμη; Το σύνηθες στοιχείο/κριτήριο αποτίμησης του μεγαλείου είναι η δύναμη και ο ΠΑΟΚ είναι μεγάλος γιατί έχει δύναμη και η δύναμη του είναι οι χιλιάδες οπαδοί του. Τώρα ραγιά απευθύνομαι σε σένα. Απορείς και διερωτάσαι: καλά πως γίνεται η δύναμη ενός συλλόγου να είναι οι οπαδοί και όχι οι τίτλοι του; Είναι μια λογική απορία για έναν ραγιά. Αυτή είναι και η διαφορά μας. Για σένα, σου φτιάξανε την πρασινοκόκκινη ομάδα σου για να πάρεις τον τίτλο και να ευχαριστηθείς εσύ, και τα αφεντικά σου να κάνουν τις δουλειές τους.

ΕΜΕΙΣ φτιάξαμε την ομάδα για να διασκεδάσουμε τον πόνο μας και την ανέχεια, ΕΜΕΙΣ φτιάξαμε την ομάδα σαν έκφραση ΣΥΝΟΛΟΥ, που συμπάσχει στα πάντα, στο σπίτι, στη δουλειά, στο γήπεδο, ΕΜΕΙΣ φτιάξαμε την ομάδα για να πετυχαίνουμε και να χαιρόμαστε όλοι και όταν αποτυγχάνουμε να στενοχωριόμαστε όλοι, ΕΜΕΙΣ φτιάξαμε την ομάδα για να απολαμβάνουμε ΕΜΕΙΣ τα αποτελέσματα της, όχι τα αφεντικά. Και ξέρεις γιατί; Γιατί ΕΜΕΙΣ στις πατρίδες μας ήμασταν ΕΜΕΙΣ τα αφεντικά. Γιατί ΕΜΕΙΣ ως κριτήριο υπεροχής χρησιμοποιούμε την ΠΟΙΟΤΗΤΑ και όχι την ποσότητα.

Γιατί ακόμη και συ δεν θα δεχθείς κάποιον καλύτερό σου επειδή απλά και μόνο έχει ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ χρήματα, η ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ακίνητα, η ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ αυτοκίνητα. Θα βρείς σίγουρα ποιοτικά κριτήρια
Κοίτα ραγιά, επ' αυτού μην ορθώσεις διαφορετική κουβέντα γιατί θα σου πω τα εξής, που δεν μπορείς να τα αμφισβητήσεις.

Ενώ παριστάνεις το φτωχό, λιμανίσιο, μεροκαματιάρη εργάτη και ενώ το πρωί έχεις πάει στις πλατείες, στους δρόμους και έχεις διαδηλώσει κατά του καπιταλισμού και των μονοπωλίων και κατά της κοινωνικής αδικίας, το βράδυ κάθεσαι αναπαυτικά στον καναπέ σου και «απολαμβάνεις» την ομάδα σου που έχει χρηματοδοτήσει ο καπιταλιστής πρόεδρός σου. Κι αν βλέπεις τον Καζναφέρη να αποβάλλει με δύο κίτρινες τον Γ.Χ. για θέατρο σε γλιστερό τερέν, αποφαίνεσαι ότι «οι κομπλεξικοί...διαμαρτύρονται για την διαιτησία»

Ενώ παριστάνεις τον προοδευτικό, τον εργαζόμενο και τον αντιεξουσιαστή και τον αντικαπιταλιστή και το πρωί αποθεώνεις κομματικές αντικαπιταλιστικές κορώνες, την άλλη μέρα απολαμβάνεις τον ηγέτη σου ως πρόεδρο ποδοσφαιρικής Ανωνύμου Εταιρείας, που ανήκει σε κατ' εξοχήν εκπρόσωπο του καπιταλισμού. Θα μου πεις: τι να κάνω; Αυτό που ξέρεις. Να προσκυνάς τους ηγέτες σου.

«...κι η Τούμπα βράζει, είναι καζάνι γαμώ το Σύνταγμα και το Πασιλιμάνι...»
Τώρα ραγιά, δεν θα έπρεπε κανονικά να στο εξηγήσω γιατί τα σχόλια περιττεύουν. Φέρνεις την εικόνα στο μυαλό σου και τρέμεις. Εξ άλλου θυμάσαι τριάντα χρόνια μια ισοπαλία είχες πάρει και μέσα σε 3 μέρες προηγήθηκες 0-2 και στο γύρισα 3-2.
Αλλά το ζήτημα δεν είναι μόνο ποδοσφαιρικό. Η Τούμπα βράζει κι είναι καζάνι γιατί γαμεί το Σύνταγμα και το Πασαλιμάνι.
Γιατί; «Γιατί οι Έλληνες του κράτους παραστράτησαν και κατάντησαν ελλαδικοί-αλλοιώτικο είδος ζώο. Να μην ακούσουν για τους εξωμερίτες που τους ταράζουν τα πιάνα...Έχουν πολύ πνεύμα οι Ελλαδικοί, προ πάντων οι Αθηναίοι... Την ησυχία τους, τη ζωούλα τους ... πέρα από το άμεσο ατομικό συμφέρον, αρχίζει η τέλεια και βαθύτατη αδιαφορία και το λογοκοπάνισμα για την επιφάνεια κάθε πράγματος. όποιος τύχει και δεν ακολουθεί το κοπάδι είναι τρελός (ΙΩΝ ΔΡΑΓΟΥΜΗΣ από το «όσοι ζωντανοί»πριν το 1910)»

Γιατί; «Στις 10 Mαρτίου 1921 ο μητροπολίτης Aμασείας Γερμανός πρότεινε στον Yπουργό Eξωτερικών K. Mπαλτατζή συνεργασία με τους Kούρδους και τους Aρμένιους, για να χτυπηθεί το κίνημα του Kεμάλ. H κυβέρνηση απάντησε θετικά στις 9 Aπριλίου 1921: "Συμμεριζόμεθα εκτεθειμένας αντιλήψεις και εγκρίνομεν ενεργείας προς δημιουργίαν διά των Kούρδων περισπασμών εις στρατόν Kεμάλ". Έμεινε όμως στα λόγια. Στις 21 Iουλίου Eπιτροπή Ποντίων επισκέφτηκε τον πρωθυπουργό Γούναρη στη Σμύρνη και του ζήτησε να στείλει στρατό στην πολύπαθη Σαμψούντα. Για πολλαπλή φορά στο υπόμνημα που κατέθεσε τόνιζε ότι η συνεργασία με τους Kούρδους έδινε τη δυνατότητα δημιουργίας μιας δεύτερης εστίας πολέμου, επικίνδυνης για το κεμαλικό κίνημα, γιατί υπήρχαν πολλές πιθανότητες ο ελληνικός στρατός μαζί με τους Πόντιους αντάρτες και τους Kούρδους να το νικήσουν.

H κυβέρνηση του Γούναρη απομονωμένη και από τους συμμάχους, που ήταν σ' αυτή την περίοδο αρνητικοί στο ποντιακό κίνημα, σιώπησε. Δεν απάντησε από ό,τι φαίνεται στο υπόμνημα. Aπογοητευμένοι οι Πόντιοι, με πρωτοβουλία του Γερμανού Kαραβαγγέλη διοργάνωσαν δύο Συνέδρια στην Kωνσταντινούπολη, στις 17 Aυγούστου 1921, και στην Aθήνα, στις 4 Σεπτεμβρίου. Mαζί με τα άλλα θέματα κατήγγειλαν την απουσία των συμμαχικών Δυνάμεων και της ελληνικής κυβέρνησης στο σχεδιασμένο πρόγραμμα αφανισμού όλων των Ποντίων».

Όπως καταλαβαίνεις ραγιά όταν μιλάς για τον ΠΑΟΚ δεν μιλάς για μια ομάδα που ιδρύθηκε το 1926, αλλά για έναν κοσμοπολιτισμό χιλιετιών που βρήκε δυναμική και πολυπληθή έκφραση δια του ποδοσφαίρου. Και για αυτό σου φαίνεται παράδοξο, ραγιά, πως ενώ δεν έχει πάρει τις κούπες του καφέ σου, διατηρεί τους οπαδούς του. Γιατί ο πολιτισμός μας διδάσκει την ανιδιοτελή προσφορά και ενασχόληση, το συλλογικό πνεύμα και την συνεχή προσπάθεια.

Και να ξέρεις ραγιά, πως όταν έχω υποστεί δύο διωγμούς από Τούρκους και Μπολσεβίκους, εσένα σε βλέπω σαν μια μύγα που με ενοχλεί μεν αλλά δεν έχω πάρει την σκοτώστρα να την αποδώσω στην αιωνιότητα.

Αλλά μην ανησυχείς. Όπως φαίνεται ήρθε ο καιρός να σηκωθώ από τη θέση μου, να αφήσω κατά μέρος τον φραπέ που ηδονικά απολαμβάνω τόσο καιρό και να χορέψω τη σέρρα.

Ραγιά μην τρομάξεις από το «αγριέψτεν παιδία». Δεν το λέει για σένα, για μας το λέει που τρώμε τις σάρκες μας.
Αλλά αν τρομάξεις πήγαινε στο γήπεδο να διασκεδάσεις και ν' απολαύσεις τα απομεινάρια μου... Θα σου έδινα και τον ΓΚΑΡΣΙΑ, αλλά μου είπε ότι θα έρθει αφού χορέψει σέρρα στην Αθήνα!!!. Οψόμεθα...
Υ.Γ Τα ιστορικά και άλλα στοιχεία για τον Ποντιακό Ελληνισμό έχουν ληφθεί από σχετικό βιβλίο του κ. ΑΓΤΖΙΔΗ.