Πράσινες Λέρες!

Τρία είναι τα πράγματα που μου φέρνουν αμέσως στο μυαλό αυτές οι πράσινες λέρες, αυτές οι γλίτσες που ακούνε στο όνομα παναθηναϊκός. Και στα τρία σκηνοθετήσανε με τρόπο απροκάλυπτο την εν ψυχρώ «εκτέλεση» της ομάδας μας.

Το ένα είναι η σχετικά πρόσφατη, εγκληματική διαιτησία του σπανάθα στο παιχνίδι με τους ανύπαρκτους άτιτλους που μας στέρησε τη δυνατότητα να παλέψουμε μέχρι τέλους με το βάζελο για την κατάκτηση ενός από τα πιο άξια πρωταθλήματα που θα έπαιρνε ποτέ ομάδα στην Ελλάδα. Αλλά οι «πεινασμένοι» φρόντισαν να μας τελειώσουν λίγο πριν το τέλος του πρωταθλήματος με εκτελεστικό όργανο κάποιον απίθανο σπάθα, που δεν μπορώ να καταλάβω γιατί δεν έχουμε κάνει ακόμα κάποιο επίσημο αίτημα εξαίρεσής του από όλα τα παιχνίδια της ομάδας μας (εντός/εκτός). Αυτός ορίζεται και πάλι κατά καιρούς διαιτητής στα ματς του ΠΑΟΚ και αποδέχεται τον ορισμό του χωρίς ίχνος ντροπής για το έγκλημα που διέπραξε προ τριετίας! (Αδυνατώ να φανταστώ τι θα συμβεί εάν οριστεί σε αγώνα της Τούμπας και δεν δηλώσει κώλυμα!)

Το άλλο είναι, φυσικά, το παιχνίδι της 23 Σεπτεμβρίου του 1990, στο οποίο ο αείμνηστος Βουλινός έπαιρνε την ομάδα από το ΟΑΚΑ στο 75ο λεπτό, όταν ο ανεκδιήγητος Βοιωτός ρέφερι Καραμάνης, όχι μόνο κατακύρωνε γκολ off-side, αλλά απέβαλε και τους Σκαρτάδο και Μαγκντί, αφήνοντας την ομάδα με εννέα παίκτες. Η αδικία που είχε ξεκινήσει από το πρώτο λεπτό του αγώνα, είχε ξεπεράσει κάθε όριο ανοχής! Με την κίνηση αυτή, εκφράζοντας πλήρως την αγανάκτηση του κάθε ΠΑΟΚτσή, ήταν σαν να τους έλεγε κατάμουτρα:

Δεν πάει άλλο! Δεν μπορείτε να πληγώνετε κι άλλο την περηφάνεια μας! Εμείς κομπάρσοι στην «κωμωδία» σας δεν γινόμαστε! Μπορείτε κάλλιστα να πάτε να... κουρευτείτε! Παίξτε μόνοι σας, καραγκιόζηδες!

Η απόφαση του Βουλινού ήταν πρωτόγνωρη για τα Ελληνικά - και όχι μόνο - δεδομένα, με μεγάλες συνέπειες για την ομάδα (μηδενισμός, -3 βαθμοί και 5 αγωνιστικές τιμωρία της έδρας), που όμως είχε τεράστια ηθική αξία, δείχνοντας προς όλες τις κατευθύνσεις ότι, δεν υπάρχει περίπτωση να ανεχτούμε καμία αδικία και μάλιστα τόσο εξώφθαλμη, εις βάρος της ομάδας μας, από κάποια ανθρωπάρια που δεν έχουν όσιο και ιερό προκειμένου να επιτύχουν τους στόχους τους.

Είχε προηγηθεί, 10 χρόνια πριν, η μέγιστη των σφαγών. Στις 9 Μαρτίου του 1980, ο πρωτοπόρος ΠΑΟΚ, λίγες αγωνιστικές πριν τελειώσει το πρωτάθλημα, που όλα έδειχναν ότι θα ήταν το δεύτερό μας, υποδέχονταν την πράσινη γλίτσα. Διαιτητής ήταν κάποιος άσημος, ονόματι Νίκος λίτσας (ταίριαζε... ασορτί με το «γλίτσα»!).

Η Τούμπα γεμάτη, εκτός της Θ4 που ήτανε κλειστή λόγω στατικών προβλημάτων που είχαν προκληθεί από το σεισμό του 1978. Η κερκίδα μας είχε μετακομίσει στην Θ7, όπως γίνονταν και πιο παλιά (πριν καθιερωθεί η Θ4). Κανονικότατο γκολ του Κωστίκου ακυρώνεται στο 4' από το λίτσα, ο οποίος αν και αναρμόδιος σημείωνε άουτ στην εκτέλεση κόρνερ που κερδίσαμε μπροστά στην Θ4β και ενώ ο επόπτης πήγαινε προς τη σέντρα δείχνοντας ότι κανένα άουτ δεν υπήρξε ποτέ! Είκοσι λεπτά μετά ακυρώνει πάλι γκολ του Κωστίκου που θα ισοφάριζε το γκολ του Μπουμπλή (ναι! Μπουμπλής λεγόταν, τότε, ο Ρότσα ... βέρος Έλληνας... γμ την δικαιοσύνη μου μέσα, που όποιος ξέρει ποια εξοντωτική ποινή επιβλήθηκε στις πράσινες λέρες για πλαστοπροσωπεία, παραποίηση στοιχείων, εξαπάτηση αρχής, αθέμιτο ανταγωνισμό και δεν ξέρω και γω τι άλλο, ας μας το θυμήσει για να γελάσουμε λίγο!). Εφηύρε αμυντικό φάουλ στον Κόβη!

Προφανώς και εκτελούσε διατεταγμένη υπηρεσία. Δεν έπρεπε επ' ουδενί λόγο να πάρει το πρωτάθλημα ο ΠΑΟΚ! Κόκκινη κάρτα, στην ίδια φάση, ο Πέλλιος για διαμαρτυρία. Στο 57' δεν δίνει πέναλτι που κάνει ο Κόβης στον Κωστίκο!Η Τούμπα «βράζει». Γύρω στο 80' και ενώ ήδη έχει γίνει το 0-2 από γκολ off-side του Τερζανίδη, μας δίνει πέναλτι που δεν έγινε ποτέ για να κατευνάσει το πλήθος. Ο κόσμος απαιτεί από τον Ορφανό να το χάσει, όπως και γίνεται με μια χλιαρή εκτέλεση παρωδία στο κέντρο της εστίας. Το παιχνίδι λήγει στο 83' ! Ο κόσμος δεν φεύγει από το γήπεδο! Χιλιάδες μαζεύονται μπροστά από τη Θ1 και καλύπτουν όλο το χώρο, στον οποίο γίνεται σήμερα η λαϊκή και ζητά να δοθεί ο «π@στης στο λαό»!

Φωτιές, δακρυγόνα (πρώτη φορά γίνονταν η χρήση χημικών σε ποδοσφαιρικό αγώνα στην Ελλάδα), καπνοί από καμμένα λάστιχα, σειρήνες από πυροσβεστικά οχήματα... πραγματικός χαμός! Μία εικόνα που θα μείνει αξέχαστη σε όλους όσους την έζησαν. Οργή και αγανάκτηση ζωγραφισμένες σε όλα τα πρόσωπα!

Αυτή είναι η... μεγάλη ομάδα της Ελλάδας! Ο... ευρωπαίος παναθηναϊκός που όταν μπορούσε και έκανε κουμάντο στην παράγκα της εποχής εκείνης, δεν λογάριαζε τίποτα προκειμένου να πετύχει τους στόχους του. Ούτε όσιο, ούτε ιερό, ούτε ηθική ούτε τίποτα! Δυο απόπειρες δωροδοκίας με τον Ηρακλή και στις δυο βγήκαν λάδι οι δυνάστες του Ελληνικού ποδοσφαίρου (1975 «υπόθεση των λουλουδιών» με τον Ματζαβελάκη και το 1982 απόπειρα δωροδοκίας στον Ορφανίδη, μέσω του τότε προέδρου της Καστοριάς Χαλκίδη)!

Και σήμερα είναι ένα βήμα πριν από τη διάλυση. Αυτοί που διέλυσαν τότε ΑΝΑΝΔΡΑ πολλά από τα παιδικά μας όνειρα! Αυτοί εξ' αιτίας των οποίων κλάψαμε από αγανάκτηση όταν μας έπνιγε το δίκιο... Ε, λοιπόν... μεγάλη στεναχώρια μας, πράσινοι λαγοί! Τρεχάτε να σωθείτε...

Γερά ρε ΠΑΟΚ! Σκίστε τους... τελειώστε τους!

ΥΓ. Η αναφορά στον αγώνα της Τούμπας του 1980 έγινε με βάσει αρκετά από τα στοιχεία που υπάρχουν σε κείμενο των "ασπρόμαυρων ιστοριών" στο Paokmania.

Π.Α.Ο.Κ. , Π.Α.Ο.Κ. , Π.Α.Ο.Κ.άρα μου,
ζω ΜΟΝΟ για σένα ομαδάρα μου!