O ΠΑΟΚ είναι ποίηση ...

O Oυρουγουανός αποτελεί πια παρελθόν από την ομάδα, ο σκοπός της δημοσίευσης του ποιήματος δεν είναι να προκαλέσει, όμως κανείς δεν μπορεί να στερήσει από κανέναν το δικαίωμα να τιμάει κάποιον που πρόσφερε πάρα πολλά στον ΠΑΟΚ τα τελευταία 4,5 χρόνια. 

Τα χρόνια θα περάσουνε
θ ασπρίσω, θα γεράσω
όμως εσένα αρχηγέ
ποτέ δε θα ξεχάσω.

Κι όταν τ' αετόπουλο ανδρωθεί
κι ανέβει στην κερκίδα
για σένα θα του πώ
να μαθευτεί τι είδα.

Είδα εναν άνθρωπο απλό
αντρίκιο και γενναίο
μα με το τόπι άρχοντα
απ όλους πιο ωραίο,

που κάποτε το τόλμησε
κι έδωσε μια γροθιά
όλοι να καταλάβουνε
του ΠΑΟΚ τη μαγκιά.

Από την άκρια της γης
εδώ έτυχε νάρθει
μα ήταν πάντα ΠΑΟΚΤΣΗΣ
κι ας μη το είχε μάθει.

Ενα ρητό ζωγράφισε
επάνω στο κορμί του,
για μένα ήταν οδηγός
όπως και η ψυχή του.

"Να πέσεις επιτρέπεται,
μπορείς,
αυτό που επιβάλλεται
είναι να σηκωθείς"

Μα όπως κάναν στο Χριστό
κάποιοι τον επροδώσαν,
κάποιοι που μέσα τους βαθιά
ΠΑΟΚ ποτέ δε νιώσαν.

Δύο κουβέντες θα του πω
κι αυτό εχει σημασία
Τιμή και Δόξα μια ζωή
στον Πάμπλο τον Γκαρσία ...