Γιώργος Δώνης ... η άδικη επίθεση!

Ανάξιες σχολιασμού οι απαράδεκτες ύβρεις προς τη μητέρα του! Βρίζουμε τη μητέρα του, κατά το ιδιαίτερα προσφιλές χούι στα γήπεδα, για να πικάρουμε και να εκνευρίσουμε τον ίδιο. Αν προσθέσουμε τώρα τα γιουχαΐσματα στην ανακοίνωση των συνθέσεων, κάποια μεμονωμένα «γαλλικά» στη διάρκεια του αγώνα, κάποια συνθηματάκια και το «πέσιμο» συχνά-πυκνά μετά τη λήξη του αγώνα, τότε το σύνολο που βγαίνει, αναμφίβολα, δεν μας τιμά καθόλου!

Για του λόγου το αληθές, να αναφέρω ότι, τα πράγματα δεν ήταν έτσι από την αρχή. Ούτε και τότε, βέβαια, δεν ήτανε και πολύ καλά, γιατί όλοι θέλαμε τον Μουρίνιο στον πάγκο του ΠΑΟΚ, αλλά πάντως δεν ήτανε και τόσο άσχημα. Η διοίκηση επέλεξε, με κριτήρια καθαρά τεχνοκρατικά, έναν αποδεδειγμένα ικανό με την επιτυχημένη θητεία του σε Λάρισα και Ατρόμητο, έναν νεαρό, φέρελπι, έξυπνο και δουλευταρά προπονητή, αλλά σε αρκετούς από εμάς δεν «έκανε» πριν καλά-καλά έρθει και αναλάβει την ομάδα! Είχαμε ο καθένας τις δικές του προτιμήσεις και δυστυχώς η διοίκηση δεν μας έκανε το χατίρι να φέρει αυτόν που είχαμε στο κεφάλι μας (ο καθένας και κάποιον διαφορετικό, βέβαια!).

Το κριτήριο της επιλογής ήταν να επιλεγεί κάποιος καλός γνώστης της Ελληνικής πραγματικότητας, που θα μπορέσει να δουλέψει με πολλούς νεαρούς ποδοσφαιριστές προερχόμενους από τα σπλάχνα της ομάδας και γενικά κάποιος που θα είχε πλήρη συναίσθηση ότι, πρόκειται να ψάξει και να βρει λύσεις σε δύσκολες οικονομικά συνθήκες για την ομάδα. Όπερ μεθερμηνευόμενον εστί: μεταγραφές σχεδόν... πάπαλα! Κανείς δεν ήξερε, ούτε μπορούσε να προδικάσει την έλευση του Ιβάν Σαββίδη που βέβαια άλλαξε τα δεδομένα άρδην. Δεν μπορούσε να γίνει, όμως, κάτι πριν την έλευση της μεταγραφικής περιόδου του Γενάρη. Επελέγη, ορθότατα κατ' εμέ, ο ικανότατος, οξυδερκής και, με την καλή έννοια του όρου, εγωιστής Γιώργος Δώνης.

Ήρθε η αποτυχία στην Ευρώπη, ήρθαν μερικές άστοχες δηλώσεις μετατόπισης ευθυνών στους παίκτες (αυτό και να ισχύει ότι οι ευθύνες βαρύνουν τους παίκτες, δεν επιτρέπεται να το λέει ο κόουτς δημόσια... αναλαμβάνει τις ευθύνες ο ίδιος και τους σούρνει τα εξ' αμάξης στα αποδυτήρια!). Βέβαια, όλα αυτά έγιναν πριν καλά-καλά δέσει κάποιο σχήμα στην ομάδα και με την συμπλήρωση μόλις 1,5 μήνα στον πάγκο της. Χρόνος ελάχιστος για τον οποιοδήποτε να δείξει έργο, αν συνυπολογίσουμε στην κρίση που κάνουμε, το υλικό που είχε εκείνη τη στιγμή ο ΠΑΟΚ.

Θα προσθέσω και κάτι απαράδεκτα σχόλια του γιου του στο facebook για τον Garcia και κάποιες κόντρες που είχε ο μικρός με οπαδούς μας και γενικά το κλίμα άρχισε να χαλάει εις βάρος του προπονητή. Βέβαια, η ομάδα, αν και δεν έπαιζε κάποιο ιδιαίτερα ποιοτικό ποδόσφαιρο στα περισσότερα παιχνίδια, έπαιρνε τα αποτελέσματα. Τερματίσαμε 2οι στον πρώτο γύρο, έχοντας μάλιστα την καλύτερη άμυνα, τη στιγμή που η άμυνά μας στηρίζονταν στον Κουμαλό, ένα παλικάρι που δεν άκουσε και λίγα από τη κερκίδα! (πολλά υπερβολικά και άδικα). Μέχρι και για ιδιαίτερα... τυχερό (ας αλλάξω τη λέξη που όλοι καταλάβατε) έχουμε κατηγορήσει το Δώνη! Τώρα εάν η επαναλαμβανόμενη σύμπτωση, συνεχίζει να είναι σύμπτωση, αυτό είναι μια καθαρά δική μας θεωρία. Η ζωή πάντως λέει, ότι παύει να είναι σύμπτωση.

Το μέτριο θέαμα (όχι τόσο κακό, όσο το παρουσιάζαμε... μέτριο είναι η λέξη που αποδίδει καλύτερα την πραγματικότητα) υπερίσχυσε των καλών αποτελεσμάτων και η γκρίνια ποτέ δεν έφυγε! Εμείς τα ξέρουμε όλα και όχι ο καθ' ύλην αρμόδιος! Θαρρείς και δεν βλέπει που πονάει η ομάδα και μόνο εμείς το βλέπουμε! Με ένα κακό πρώτο γύρο πολλών πρωτοκλασάτων, που η απόδοσή τους είναι βαρόμετρο για την εικόνα της ομάδας! Με πέντε-έξι παιχνίδια που παίζαμε με παίκτη λιγότερο! Βέβαια, εδώ τον κατηγορήσαμε για κρούσματα απειθαρχίας (κάτι που μας «διέφυγε» αργότερα στα όσα συνέβησαν με τον μεγάλο αρχηγό, για να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους!). Επίσης, ξέχασα, είναι και... σπυριάρης! Αυτό κι αν είναι μειονέκτημα για έναν προπονητή ποδόσφαιρου!

Οι μεταγραφές του Ιανουαρίου έδωσαν άλλη πνοή στην ομάδα. Το επίπεδο ανέβηκε κατακόρυφα και το θέμα από τον Φεβρουάριο και μετά (εξαιρώ το πρόσφατο β' ημίχρονο με την Τρίπολη και το α' με τα Γιάννενα) ανέβηκε αισθητά. Η προσπάθεια του Δώνη ήταν από την αρχή να παίξει με κατοχή μπάλας, πιο επιθετικά από τις προηγούμενες χρονιές, μεθοδικά και ορθολογικά. Πάντα με ανάπτυξη από το κέντρο και από εκεί, είτε στα πλάγια με σέντρες, είτε κάθετα κάποιες άλλες φορές. Πάντα ζωηρά και όχι νωχελικά, όπως βλέπαμε πέρσι στα ξεκινήματα των αγώνων του β' γύρου και για μένα το κυριότερο, με υπομονή. Πολλές φορές δικαιώθηκε η ομάδα όταν ο αντίπαλος άρχισε να κουράζεται.

Δεν τα καταφέραμε πάντα. Παίξαμε άσχημα σε αρκετά παιχνίδια, όμως, ακόμα και στα παιχνίδια που δεν παίξαμε καλά, σε ελάχιστα ο αντίπαλος ήταν καλύτερος από εμάς. Αυτό είναι γεγονός, το οποίο αποκρύπτουν εσκεμμένα οι επικριτές του. Σε αρκετά παίξαμε καλά και ειδικά στον τομέα που είναι το Α και το Ω στο ποδόσφαιρο: στον τομέα της αποτελεσματικότητας. Αυτός είναι ο φετινός ΠΑΟΚ, στον οποίο η σφραγίδα του Δώνη έχει αρχίσει να μπαίνει με επιτυχία σε κάποια θέματα και σε κάποια άλλα να χρειάζεται ακόμα δουλειά. Θέλουμε δουλειά στα επιθετικά στημένα που είμαστε σχεδόν ακίνδυνοι, θέλουμε και άλλη δουλειά στα αμυντικά στημένα (έχει γίνει, βέβαια, μεγάλη πρόοδος σε σχέση με το πως ήμασταν στην αρχή), θέλουμε δουλειά στην αποτελεσματική κυκλοφορία της μπάλας και γενικά σε διάφορα θέματα επί μέρους θέματα έχουμε δρόμο ακόμα.

Την όλη κατάσταση απέναντι στον προπονητή, επέτεινε σε πολύ μεγάλο βαθμό η φυγή του τεράστιου Pablo Garcia. Τα έχω πει πολλές και εν συντομία θα πω ότι, υπάρχει φταίξιμο και στους δύο, που δεν έβαλαν λίγο νερό στο κρασί τους. Φυσικά και δεν έπρεπε να φύγει έτσι από τον ΠΑΟΚ, ένα παιδί που αγαπήθηκε όσο κανείς άλλος ή όσο σχεδόν κανείς άλλος (εγώ συγκλίνω στην πρώτη εκδοχή, χωρίς το [σχεδόν]). «Σημαία» του ΠΑΟΚ που την βρήκε εδώ ο Δώνης και όφειλε να κάνει τα πάντα για να μην φτάσει στα άκρα ο ατίθασος, επαναστάτης και ιδιαίτερος χαρακτήρας του Ουρουγουανού. Πήρα θέση δυο φορές πριν την οριστική ρήξη, ότι έπρεπε να τα βρουν και ότι το θέμα του Garcia αποτελεί κόκκινο πανί για τον κόσμο του ΠΑΟΚ. Έγραψα με αρκετά δηκτικό τόνο, καυτηρίασα σχεδόν, την ανακοίνωση που εξέδωσε η ΠΑΕ για τη λύση του συμβολαίου του Pablo, όμως, επαναλαμβάνω ότι, το φταίξιμο το έχουν και οι δύο. Όσο και να μας πονάει η φυγή του αρχηγού, είναι ένα γεγονός που πρέπει να ζήσουμε με αυτό και να πορευτούμε ανάλογα. Αυτό επιτάσσει το μέλλον και το συμφέρον του ΠΑΟΚ!

Αυτό ήταν που ξεχείλισε το ποτήρι και οι σχέσεις του προπονητή με τον κόσμο έχουν διαταραχθεί επικίνδυνα. Άνθρωπος με έντονη προσωπικότητα, ο Δώνης, προσπαθεί να παλέψει την όλη την κατάσταση, αλλά σίγουρα αυτό είναι πάρα πολύ δύσκολο. Το να σε βρίζουν και να προσπαθούν να σε προπηλακίσουν οι οπαδοί της ομάδας που εργάζεσαι, δεν είναι κάτι που θα μπορούσε να το υπομείνει ο καθένας. Θέλει πάρα πολύ μεγάλη προσπάθεια να μπορείς να ελέγχεις τα πράγματα και να προσπαθείς να κάνεις όσο πιο συγκεντρωμένος γίνεται τη δουλειά σου. Και μπράβο του! Ερωτώ λοιπόν, πως είναι δυνατόν να έχει καθαρό μυαλό και να μην επηρεάζεται ο προπονητής όταν συμβαίνουν αυτά τα πράγματα; Τι υπομονή μπορεί να έχει; Πως αισθάνονται οι παίκτες μας όταν βλέπουν και ακούν τριγύρω τους αυτή την γενική κατακραυγή στο πρόσωπο του προπονητή τους; Πόσο επικεντρωμένη στους στόχους της και πόσο απερίσκεπτη μπορεί να είναι η ομάδα κάτω από αυτό το κλίμα; Μήπως έτσι αποδιοργανώνουμε τη λειτουργία της ομάδας;

Η κριτική που του γίνεται από την αρχή της σεζόν είναι πέρα για πέρα απαξιωτική, μηδενιστική, άκομψη, με εμπάθεια και προκατάληψη. Δεν λέω ότι η κριτική στην αγωνιστική εικόνα της ομάδας δεν έχει βάση. Κάποιες επισημάνσεις που γίνονται είναι σωστές, αλλά βλέπουμε μόνο τα στραβά και όχι τα θετικά. Δεν βλέπουμε ότι έχουμε καταφέρει να είμαστε μέσα στους στόχους μας, διότι το θεωρούμε δεδομένο πως πρέπει να είμαστε δεύτεροι, αφού ο βάζελος είναι πεθαμένος, η κούλα φούνταρε και ο άλλος λέγεται Τρίπολη και όχι Μάντσεστερ. Δεν μπορούμε να δούμε ότι χρειάζεται κόπος για να αποκλείσεις και να ξεπεράσεις κάποιους νεόκοπους μεν, αξιόλογους δε. Αδυνατούμε να αναγνωρίσουμε στον άλλο ότι σιγά-σιγά παράγει έργο. Ακόμα και όταν σηκώνουμε το κύπελλο το βράδυ της 11ης Μαΐου και όταν η λήξη των play off μας βρει στη δεύτερη θέση, εμείς να ψάχνουμε τους χρησμούς της Πυθίας και τα σημάδια των Θεών που θέλανε το κύπελλο να ανηφορίζει προς τη Θεσσαλονίκη! Τι; Να αναγνωρίσουμε κάτι στον Δώνη;

Όχι, βέβαια! Δεν είναι έτσι τα πράγματα! Ο μόνος που δεν βοηθάμε με τον τρόπο αυτό, είναι ο ΠΑΟΚ. «Ας κερδίζει η ομάδα και εμένα ας μου βρίζουν τη μάνα», είπε με απόγνωση και παράπονο αυτός που κάθεται στο τιμόνι της ομάδας μας και παλεύει να ολοκληρώσει με τον καλύτερο τρόπο τη χρονιά. Όμως θέλω να ξέρει, ότι δεν είναι μόνος του και ότι υπάρχουν μερικοί που είμαστε μαζί του και καταλαβαίνουμε απόλυτα και το τι προσφέρει και το πως νιώθει. Κρίμα που, απ' ότι φαίνεται, είμαστε μειοψηφία! Κρίμα, γιατί η επίθεση που υφίσταται, εδώ και καιρό, είναι πέρα για πέρα άδικη!

«Βρε, ας κερδίζει η ομάδα κι εμείς ας είμαστε μειοψηφία», λέω και γω σε παράφραση της δικής του δήλωσης. Ευτυχώς που η διοίκηση βλέπει, εκτιμά και στηρίζει.

ΥΓ1. Ο στόχος μου δεν είναι να γίνομαι πάντα αρεστός και να πηγαίνω με το κατά που φυσάει ο άνεμος. Ποτέ δεν ήταν! Ο στόχος μου είναι να βλέπω τα πράγματα με το δικό μου πρίσμα και να προστατεύω την ομάδα που αγαπάω και αυτούς που την υπηρετούν με συνέπεια και αποτελεσματικότητα. Ίσως κατηγορηθώ για τη θέση που παίρνω, υπέρ του κόουτς! Δεν με πειράζει καθόλου. Έτσι τα βλέπω εγώ και εδώ μέσα γράφω πάντα αυτά που βλέπω.

ΥΓ2. Επειδή δεν είδα να αναφέρεται πουθενά αλλού, θέλω να εκφράσω την αγανάκτησή μου για τον πυρσό που πέταξε κάποιος δικός μας ανεγκέφαλος, έξω από το γήπεδο προς τον κόσμο που βρίσκονταν μέσα στη Θ8, που φιλοξένησε τους οπαδούς των Ιωαννίνων, οι οποίοι ήρθαν και υποστήριξαν με θέρμη και κυρίως κόσμια την ομάδα τους. Ας λάβει όλα τα απαραίτητα μέτρα η ΠΑΕ, όχι μόνο για να σταματήσουν κάποιοι άμυαλοι να υποχρεώνουν το σύλλογο να πληρώνει πρόστιμα χωρίς λόγο, αλλά κυρίως γιατί τραγικές στιγμές, σαν εκείνη της δολοφονίας του Χαράλαμπου Μπλιώνα στο Αλκαζάρ, δεν πρέπει να τις ξαναζήσουμε ποτέ στην Ελλάδα! Από τις πλέον μαύρες σελίδες στην ιστορία του ΠΑΟΚ, που γράφτηκε από το χέρι κάποιου ΚΑΦΡΟΥ, με τη φωτοβολίδα που πέταξε μέσα στον κόσμο!

ΠΑΟΚ, ΠΑΟΚ, ΠΑΟΚάρα μου,
ζω ΜΟΝΟ για σένα ομαδάρα μου!