Φίλε δημοσιογράφε του ΠΑΟΚ...

Αγαπητέ φίλε δημοσιογράφε του ΠΑΟΚ,

Αναγκαστικά λόγω της αγάπης μου για την ομάδα μας είστε μέρος της ζωής μου και της καθημερινότητας μου. Ζώντας μάλιστα και περίπου 10-11 χρόνια εκτός Θεσσαλονίκης πάντα είχα την αγωνία να βρω internet να σας ακούσω ή να σας διαβάσω.

Πλέον έχω χάσει την όρεξη να σας ακούω και να διαβάζω, για να μην πω έχω απέχθεια πλέον. Βαρέθηκα τους εγωισμούς, τις αντιπαραθέσεις, τις μάχες μεταξύ υμών, που περνάνε στο κόσμο, που χωρίς να έχει ιδιαίτερα υψηλή ικανότητα κριτικής και κυρίως γνώση, επιλέγει ο καθένας όποιο σενάριο θέλει και διαλέγει «στρατόπεδο».

Σήμερα έχουμε μια τεράστια ευκαιρία μπροστά μας να ζήσουμε όλοι μαζί μεγάλες στιγμές. Εμείς οι φίλαθλοι τη χαρά της επιτυχίας, οι δημοσιογράφοι τη θετική εξέλιξη στη καριέρα και στο «κασέ» τους. Επίσης νέες θέσεις εργασίας θα προκύψουν για πολύ κόσμο που από επενδύσεις γύρω από το γιγάντωμα του ΠΑΟΚ (Γήπεδο πχ, μαρκετινγκ, ανάπτυξημπουτικ, αθλητικα κέντρα κλπ).

Χωρίς καλά καλά να έχει ξεκίνησει αυτή η "περίοδος Σαββίδη" αν ακούσεις ραδιόφωνο ή διαβάσεις εφημερίδες νομίζεις ότι ζούμε σε πόλεμο, σε ανεπανάληπτη αποτυχία, σε εμφύλιο. Όλοι «να φύγουν», όλοι «λαμόγια» είναι, όλοι «ανίκανοι», τρώμε τις σάρκες μας. Αντίστοιχα οι δημοσιογράφοι κατατάσονται του «Ζαγοράκη», του «Βρύζα», του ενός ήτου άλλου. Βλέπουμε το δέντρο και χάνουμε το δάσος.

Έχοντας δουλέψει σε πάνω από 15 δουλειές (ιδιωτικό και δημόσιο) και με σπουδές σε διοίκηση επιχειρήσεων γνωρίζω ότι το πιο δύσκολο πράγμα είναι να διοικήσεις, ειδικά έναν τόσο τεράστιο και ιδιόμορφο οργανισμό όπως τον ΠΑΟΚ. Ωστόσο καθημερινά ακούω «εύκολες» κριτικές από ανθρώπους που ούτε ένα απλό μαγαζί θα διοικούσαν, πόσο μάλλον τον ΠΑΟΚ. Εχω δει ανθρώπους με τεράστιες σπουδές να αποτυγχάνουν σε επιχειρήσεις, να τις χρεωκοπούν και εμείς απαιτούμε από ανθρώπους που φορούσαν παντελονάκια να γίνουν οι τέλειοι μάνατζερ και να ικανοποιούν κάθε ανάγκη. Ε δεν μπορεί να γίνει αυτό. Και σίγουρα δεν γίνεται από τη μια μέρα στην άλλη.

Ζω τη Τουμπα από το 80 (στο ματς με Μπαγερν το 81 ήμουν στην ασπρόμαυρη κερκίδα) και έζησα μεγάλες στιγμές (Μπάγερν, Νάπολι, 40.000 εισιτήρια με ΟΦΗ κάποτε κλπ) αλλά και θλιβερές (ΠΣΖ, επεισόδια κλπ).

Ο ΠΑΟΚ το 2007 έφτασε στην απόλυτη διάλυση. Ηταν χρεοκοπημένος οικονομικά και διοικητικά, με τον κόσμο του απογοητευμένο και μειούμενο. Κάποτε «διεκδικούσαμε» το πρωτάθλημα έστω 7-8 αγωνιστικές πριν το τέλος και φτάσαμε δεκαετία του 2000 να το χάνουμε πριν ξεκινήσει καν. Το 2007 σταδιακά κάποιοι άνθρωποι (Ζαγοράκης, Βρύζας, Σάντος κλπ) ανέλαβαν να ξεκινήσουν κάτι νέο.

Εξακολουθώ να τους θεωρώ ΑΠΟΛΥΤΑ ΠΕΤΥΧΗΜΕΝΟΥΣ ΓΙΑ ΟΣΑ ΕΚΑΝΑΝ. Υποσχέθηκαν ένα πλάνο 3-5ετίας και το οποίο παρά τις δυσκολίες το εφάρμοσαν καλά όσο λειτουργούσαν μαζί. Η ομάδα είχε μεγάλες επιτυχίες στην Ευρώπη (Φενέρ, Τότεναμ, 2 προκρίσεις στους 32, μεγάλες και περήφανες νίκες ή και αποκλεισμοί όπως Αγιαξ και ΤΣΣΚΑ), στην Ελλάδα διεκδίκησε και της κλάπηκε πρωτάθλημα, έχασε 2 εξόδους στο τσάμπιονς λιγκ από διαιτητικά λάθη, ανέπτυξε τις ακαδημίες, άρχισε να «παράγει» παίκτες, απέκτησε ποδοσφαιρικά ινδάλματα (2 Πάμπλο, Βιεϊρίνια, Μούσλι, Σέρτζιο, Λίνο, κλπ), ξαναέγινε ομάδα που θέλουν να έρθουν ποδοσφαιριστές. Αποπλήρωσε εκκατομμύρια ευρώ σε παλιά χρέη και έγιναν βελτιωτικά έργα στη Τούμπα (τουρνικέ, υποστηλώματα στην 7), ΞΑΝΑΓΕΜΙΣΕ ΤΟ ΓΗΠΕΔΟ ΑΠΟ ΚΟΣΜΟ.

Όμως η λογική φθορά, η οικονομική κρίση, η αύξηση της φορολογίας των παικτών (εν μέρει αναδρομική) και του ΦΠΑ, τα πολλά πρόστιμα, οι μειωμμένες επιχορηγήσεις από ΟΠΑΠ και NOVA, δημιούργησαν οικονομικά προβλήματα καθώς δεν είχαμε έναν Μαρινάκη ή Πατέρα να στηρίξει την ομάδα. Επίσης κόστισε η φυγή Σάντος και η αποτυχημένη διαδικασία αντικατάστασης του. Μα πάνω από όλα μπήκε η ΔΙΧΟΝΟΙΑ και η φαγωμάρα μεταξύ μας και καταφέραμε να τα διαλύσουμε σχεδόν όλα. Γκρίνια για τον Γκαγκάτση, γκρίνια για τον Σαλπιγγίδη, γκρίνια για Σάντος, στημένα επεισόδια, γκρίνια για τα πάντα.Τους απαξιώσαμε όλους! Λάθη έκαναν, ίσως πολλά. Αλλά όσοι δουλεύουν και όσοι έχουν να κάνουν δύσκολες επιλογές κάνουν λάθη. Το 98% όσων κάνουν εύκολη κριτική αν δεν κάναμε λάθη στη ζωή μας θα είχαμε καλύτερη εξέλιξη.

Σήμερα θα είμασταν χειρότερα και από την ΑΕΚ αν δεν είχε βρεθεί ένας επενδυτής, ο Ιβαν Σαββίδης, να πάρει την ομάδα και να βάλει ένα πλάνο με βασικό κορμό το τρίπτυχο «ΑΠΟΠΛΗΡΩΜΗ ΧΡΕΩΝ –ΝΕΟ ΓΗΠΕΔΟ – ΑΝΑΠΤΥΞΗ ΤΗΣ ΟΜΑΔΑΣ». Το απόλυτο όνειρο μας δηλαδή. Χαρούμενοι; Αμ δε....

Πλήρωσε όλα τα χρέη σε παίκτες, έριξε λεφτά στο γήπεδο (μόνο 170.000 κόστισαν τα συστήματα καταγραφής των κινήσεων των παικτών), προσπαθεί να αποληρώσει τα χρέη, σχεδιάζει το νέο μας γήπεδο, το μεγαλύτερο και σπουδαιότερο όνειρο!

Και όμως, Εδώ και μήνες η γκρίνια για κάθε τι που υπάρχει γύρω από την ομάδα που ξεπερνάει τα όρια. Αμφισβήτηση των πάντων. Αφορισμοί, επεισόδια κατά παικτών και ένα κλίμα που βγάζει αρρώστεια. Να τα διαλυσουμε όλα επειδή χάσαμε ένα κυπελλάκι ή επειδή θα έχουμε αποτυχία στα play-off . Δεν χτίζονται έτσι οι ομάδες. Λάθη μπορεί να έγιναν, αλλά όλοι κάνουν και λάθη και από εκεί μαθαίνουμε. (Προσωπικά θεωρώ λάθος τη παραμονή του Δώνη και την αποπομπή του Παμπλο αλλά ποιος είμαι εγώ να κρίνω πέρα από το να εκφράσω μια απλή γνώμη).

Φαίνεται ότι ο Ιβαν έχει επιλέξει ο Ζαγοράκης με τον Ζήση να ξαναλειτουργήσουν μαζί (πολύ σωστά κατά τη γνώμη μου). Να προσπαθήσουν να ξαναπετύχουν ότι είχαν κάνει και πριν 3 χρόνια και αυτή τη φορά με τη στήριξη του, με μια πιο τεχνοκρατική αντίληψη μέσα στη ΠΑΕ και με οικονομική άνεση. ΝΑΙ, ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΤΑ ΚΑΤΑΦΕΡΟΥΝ ΑΡΚΕΙ ΝΑ ΤΟ ΘΕΛΗΣΟΥΝ ΚΑΙ ΑΡΚΕΙ ΝΑ ΤΟΥΣ ΑΦΗΣΟΥΜΕ ΝΑ ΔΟΥΛΕΨΟΥΝ.

Εμείς τι κάνουμε; Αντί να ενισχύσουμε αυτήτη προσπάθεια κάνουμε ότι είναι δυνατόν να μοιραστούμε σε στρατόπεδα και να σφαχτούμε!!! Επιτυχία!!! Το πρωτοφανές είναι ότι έχουμε χωριστεί και σε στρατόπεδα ανάλογα με τους δημοσιογράφους που συμπαθούμε ή αποδεχόμαστε. Χάσατε το ρόλο του ενημερωτή του κόσμου και γίνατε μέρος του προβλήματος αρκετοί. Ζημιωμένοι βγαίνεται πρωτίστως οι ίδιοι.

Δεν θέλω σε αυτό το κείμενο να μπω στη διαδικασία να δώσω δίκιο και άδικο σε κανέναν. Θα ήθελα να επισημάνω όμως ότι ίσως είναι η μεγαλύτερη ευκαιρία μας.

Οφείλετε, οφείλουμε όλοι να συμβάλουμε στο να ξαναγίνουμε μια οικογένεια. Το να κρατάς ένα μικρόφωνο, να γράφεις σε μια εφημερίδα, ή έστω στο blog σου είναι ένα τεράστιο όπλο. Μπορείς να το στρέψεις εις βάρος του εχθρού και ίσως να μην τον πετύχεις αλλά αν το στρέψεις εναντίον σου θα σκοτωθείς σίγουρα.

Παρακαλώ πολύ βάλτε τέλος σε αυτή τη διχόνοια, στην «εύκολη κριτική», στο να δίνετε μικρόφωνο σε κάθε άσχετο στα ραδιόφωνα να λέει ότι ανοησίες θέλει και να δημιουργεί κλίμα. Εσείς μιλάτε κάθε μέρα με τον κόσμο, εσείς τον «εκπαιδεύεται». Ας μάθουν μια λέξη άγνωστη στον Έλληνα: ΥΠΟΜΟΝΗ.

Φτάσαμε στο σημείο να θεωρούμε ότι εμείς νοιαζόμαστε πιο πολύ από κάποιον που εβαλε 25 εκατομμύρια σε μια επένδυση ή εμείς θυμώνουμε περισσότερο με τους παίκτες αν δεν πάνε καλά από αυτόν που τους πληρώνει.

Από Δευτέρα ξεκινάει η νέα χρονιά μάλλον με ένα προπονητή που είναι η καλύτερη δυνατή επιλογή που θα μπορούσαμε να κάνουμε. Έναν προπονητή που αν ερχόταν πριν 2 χρόνια θα είχε 2000 κόσμο στο αεροδρόμιο. Και όμως ήδη απο το πρωϊ απαξιώνεται συστηματικά (μάλλον απο αμέλεια).

Στηρίξτε την ομάδα. Προστατέψτε πρώτιστα τη δουλειά σας, την αξιοπιστία σας, το μέλλον αυτού που αγαπάμε. Του ΠΑΟΚ μας.

Ευχαριστώ.

ΥΓ. Το κείμενο απευθύνεται στους δημοσιογράφους που κάνουν ρεπορτάζ ΠΑΟΚ και ειναι ΠΑΟΚτσήδες και οχι σε όσους το παιζουν και φροντίζουν, ως ειναι η δουλειά τους, για το κακό του ΠΑΟΚ.

Επίσης απευθύνεται σε όσους φιλάθλους έχουν όρεξη να ακούσουν μια γνώμη.