Όχι πάλι τα ίδια!

Είναι ψυχάρα, είναι επαναστάτης, είναι πεισματάρης, είναι ένας μεγάλος μαχητής! Γι' αυτό και όλοι τον έχουμε βαθιά μέσα στην καρδιά μας... Γιατί, από την πρώτη στιγμή που πάτησε το χορτάρι της Τούμπας, τα έδινε όλα για την ομάδα. Και πως να μην αισθάνεται σαν «αγρίμι στο κλουβί» ένας τέτοιος αγωνιστής, τη στιγμή που νιώθει έτοιμος, εδώ και καιρό, να προσφέρει, αλλά δεν του έχει δοθεί, μέχρι στιγμής, η ευκαιρία;

Προσπαθώ να δω τα πράγματα και από τις δύο οπτικές γωνίες. Δεν θέλω να αδικήσω ούτε τον «στρατηγό» ούτε τον Pablo και θα πάρω θέση στο τέλος.

Είναι γνωστά τα περσινά. Υπήρχε προσωπική κόντρα με τον προπονητή. Αυτό είναι γεγονός. Είτε λόγω της κόντρας αυτής είτε, όπως ισχυρίζονταν ο Δώνης, ήταν ανέτοιμος αγωνιστικά, το αποτέλεσμα ήταν το ίδιο: εκτός ενδεκάδας. Μια, δυο, τρεις... θηρίο έξω από τα νερά του ο Pablo! Τι; Να κάθεται και να πληρώνεται; Χωρίς να αγωνίζεται; Αδύνατον! Είναι τέτοια η ντομπροσύνη και η περηφάνεια του, που τον ώθησαν να φύγει. Με πολύ μεγάλη πίκρα, αφού άλλωστε περίμενε μεγαλύτερη στήριξη από τους διοικούντες, άφησε πίσω την ομάδα με την οποία αδιαμφισβήτητα δέθηκε με δεσμούς απίστευτα ισχυρούς... σχεδόν μυστικιστικούς. Και ο ίδιος με την ομάδα και ο κόσμος με τον ποδοσφαιριστή!

Ευτυχώς η ιστορία αυτή είχε αίσιο τέλος. Ο προπονητής απομακρύνθηκε κακείν κακώς μετά την αποτυχία της ομάδας στον ημιτελικό του κυπέλλου και η επιστροφή του Garcia ήταν θέμα χρόνου. Όμως, όποιος και να μού 'λεγε ότι τα πράγματα θα είχαν ένα ανάλογο ξεκίνημα και φέτος, δεν υπήρχε περίπτωση να τον πιστέψω. Κάποιος μικροτραυματισμός, πολύ μικρότερος σε έκταση από την περσινή θλάση με τη Ραπίντ, τον έβγαλε δυο-τρεις εβδομάδες εκτός προπονήσεων. Από τη δεύτερη αγωνιστική, όμως, έχει επανέλθει σε κανονικούς ρυθμούς και περιμένει διακαώς την κλίση του στην αρχική ενδεκάδα.

Ο ίδιος αισθάνεται 100% ετοιμοπόλεμος. Δεν έχει συνηθίσει στην μεγάλη του καριέρα να παίζει το ρόλο του κομπάρσου. Θέλει να είναι πρωταγωνιστής. Έβγαλε την ψυχή του στο facebook προχθές... έβγαλε και πάλι πίκρα και παράπονο. Υπάρχει, άραγε, κανείς στην ομάδα που να βλέπει αυτήν την κατάσταση και να μην προβληματίζεται; Είναι κανείς στην οικογένεια του ΠΑΟΚ που θέλει να βλέπει αυτόν τον τεράστιο αθλητή μαραζωμένο; Ε όχι, βέβαια;

Όμως, το εάν πράγματι είναι ετοιμοπόλεμος, αυτό μόνο τα όργανα και ο γυμναστής μπορεί να το μας πει. Δύο περιπτώσεις υπάρχουν: ή είναι σε θέση να αγωνιστεί, έστω και 60-70 λεπτά, ή δεν είναι ακόμα έτοιμος. Εάν συμβαίνει το δεύτερο, τότε τα πράγματα είναι, δυστυχώς, απλά. Εάν συμβαίνει το πρώτο, τότε αυτό σημαίνει ότι δεν είναι στα πλάνα του προπονητή και πολύ φοβάμαι ότι, μάλλον αυτό συμβαίνει. Αυτή είναι η δική μου αίσθηση: α) ότι o Stevens δεν θέλει να χτίσει ομάδα που να βασίζεται στον Garcia και προτιμά στη θέση των αμυντικών χαφ νεαρότερους ποδοσφαιριστές και β) ότι δεν τον εμπιστεύεται ακόμα, όχι για βασικό, αλλά ούτε καν για αλλαγή. Μετά βίας συμπεριλήφθηκε για πρώτη φορά στην αποστολή του αγώνα με την Βέροια και δεν μπήκε ούτε στο 75', με το δείκτη του σκορ στο 0-2.

Δεν μπορώ να κατηγορήσω τον προπονητή, εάν σκέφτεται έτσι. Και πώς να κατηγορήσω κάποιον εάν τα κριτήριά του είναι καθαρά αγωνιστικά; Θα μου πείτε, ακόμα νωρίς είναι και ίσως τα πράγματα ν' αλλάξουν. Δεν το ξέρω αυτό. Και γω υποθέσεις κάνω.

Κάθομαι, όμως, και αναρωτιέμαι: είναι δυνατόν, ένας ποδοσφαιριστής με την εμπειρία και το ειδικό βάρος του Garcia, να κρίνει ότι μπορεί να βοηθήσει και να μην μπορεί; Τόσο έξω να πέφτει; Να θέλει τόσο πολύ να αγωνιστεί και να τελειώσει την καριέρα του με το κεφάλι ψηλά, αλλά να μην μπορεί ("το μεν πνεύμα πρόθυμο, η δε σαρξ ασθενής", με άλλα λόγια); Τι να πω; Δεν... δεν νομίζω!

Η θέση μου είναι ξεκάθαρη:

Kόουτς, να είσαι σίγουρος ότι μιλάμε για μια ειδική περίπτωση, για μια εξαίρεση, ίσως. Δώσε στον μεγάλο αρχηγό την ευκαιρία να αγωνιστεί και να αποδείξει στο γήπεδο εάν μπορεί ή όχι. Δώσε σε αυτόν τον ζωντανό θρύλο την ευκαιρία που ζητά. Εάν δεν μπορέσει να τα καταφέρει, τότε ήρθε το τέλος μιας τεράστιας καριέρας. Κυρίως, δώστου τη δυνατότητα να το διαπιστώσει αυτό ιδίοις όμμασι. Ίσως, όμως, τα καταφέρει! Αυτήν την ευκαιρία που ζητάει, την αξίζει.

ΥΓ. Κάποιοι αυλοκόλακες δημοσιογραφίσκοι της πλάκας, όταν σχολίαζαν προσφάτως τις δηλώσεις του Garcia για τους τίτλους που παίρνει η ΔΕΚΟ του Πειραιά, ξέχασαν στις απορίες που εξέφρασαν για το που αδικήθηκαν οι αντίπαλοί τους, να μας πουν για το κύπελλο το 2009 που παίζαμε με εννέα. Ξέχασαν να μας πουν και πόσο κολλημένο ήταν το χέρι του Μανιάτη στον τελικό πέρσι. Οι Νικολακοπουλοκακομοίρηδες αδυνατούν να καταλάβουν το ψυχικό δέσιμο που υπάρχει με τον Garcia και μιλούν για Ξανθόπουλο και Μάρθα Βούρτση. Φαίνεται, δεν έβλεπαν όλες τις Ελληνικές ταινίες! Δεν έχουν δει ποτέ τους τον Αλέκο Τζανετάκο, οι καρπαζοεισπράκτορες της Ευρώπης! Οπαδοί από συμφέρον είστε, ρε, και όχι από συναίσθημα. Γι' αυτό και δεν μπορείτε να καταλάβετε τους οπαδούς εκείνους που εκτιμούν όσους αγαπάνε και προσφέρουν στην ομάδα τους. Γελοίοι, που πιάνετε στο βρωμόστομά σας τον Garcia!

Ξεφτιλισμένα φερέφωνα του ιπποπόταμου! FORZA PARI... Σκίστε τους!

Ντίνος Λαζαρίδης

ΠΑΟΚ, ΠΑΟΚ, ΠΑΟΚάρα μου,
ζω ΜΟΝΟ για σένα ομαδάρα μου!