Δε ντρεπόμαστε λίγο;

Μετά τις συνεχείς Ευρωπαϊκές μάχες, τις αναταράξεις στο θέμα Κάτσε, τις εξαγγελίες Σαββίδη, ο ΠΑΟΚ –φαίνεται πως- μπορεί πια να αφοσιωθεί στο αγωνιστικό του πρόγραμμα με μια ηρεμία. Και σιγά σιγά, φτάνει και η ώρα να ασχοληθούμε κι εμείς με ποδόσφαιρο.

Κάτι που δυστυχώς, για την ώρα δεν έχουμε κάνει. Παρά την αλλαγή σελίδας, παρά τις σχετικά καλές βάσεις που μπήκαν στην ομάδα, παρά τις νίκες που έρχονται έστω και με μέτριο ποδόσφαιρο.

Πριν λίγες εβδομάδες, λίγη ώρα μετά την κλήρωση για τους ομίλους του EuropaLeague, πέτυχα στην Πλατεία Εμπορίου, στη Θεσσαλονίκη, ένα φίλο ΠΑΟΚτσή. «Πως σου φάνηκε η κλήρωση;» ήταν η πρώτη μου ατάκα. Η απάντηση; «Ούτε καν στο γήπεδο θα πάω».

Βεβαίως η απάντησή του ήταν σε μορφή αστείου. Είναι όμως έτσι για όλους; Ή μήπως ήρθε η ώρα να παραδεχθούμε ότι πλέον ΔΕΝ είμαστε ΠΑΟΚτσήδες, αλλά κάτι… άλλο; Ότι έχουμε αλλάξει οικειοθελώς και με ευκολία τη φύση μας;

Αλήθεια, η δικαιολογία της οικονομικής κρίσης, μέχρι που φτάνει; Πόσο δηλαδή μπορούμε να ισχυριζόμαστε ότι ο λόγος που δεν… πολυκαιγόμαστε για την ομάδα, έχει να κάνει με τα λεφτά;

Πριν λίγα μόνο χρόνια, η Τούμπα είχε γεμίσει και πάλι. Επί εποχής εκείνου του αλήτη του Ζαγοράκη. Ωρύονταν τότε οι… άγριοι, ο,τι ο ΠΑΟΚ είχε γίνει μόδα και το κάθε παρδαλό κατσίκι πήγαινε στο γήπεδο.

Αλήθεια, σήμερα είναι καλύτερα; Σήμερα που η Θύρα 4 είναι μισοάδεια (αλήθεια για ποιόν ακριβώς λόγο;), οι «φλώροι» έχουν φύγει και έμειναν μόνο οι μπαρουτοκαπνισμένοι, ο ΠΑΟΚ κέρδισε κάτι;

Νομίζω ήρθε η ώρα και για τους συνδέσμους, που άλλες φορές έχουν κατηγορηθεί δίκαια, άλλες άδικα από τον απλό κόσμο της ομάδας, να αναλάβουν επιτέλους έναν ενεργό ρόλο σε ο,τι έχει να κάνει με την κινητοποίηση του κόσμου. Με την ενεργοποίηση όλων των κυττάρων της ασπρόμαυρης οικογένειας. Κι όχι συνεχώς να περιχαρακώνονται και να κλείνονται κάπου… παραδίπλα. Γιατί δυστυχώς, όλος ο απλός κόσμος, έτσι το βλέπει. Όσο κι αν οι σύνδεσμοι το αρνούνται.

Σε καμία περίπτωση βέβαια η αλλαγή της νοοτροπίας του ΠΑΟΚτσή, δεν είναι σφάλμα των συνδέσμων. Θεωρώ όμως πως αυτοί είναι που θα δώσουν τη λύση, στρεφόμενοι σε αλλαγή του κλίματος. Στοχεύοντας σε καλύτερο κλίμα.

Μέχρι τότε βέβαια, μένω με την πικρία κάθε φορά που βλέπω ΠΑΟΚτσήδες, έστω και ως αστείο, να συμπεριφέρονται ωσάν κυρίες του καναπέ.

«Αστεία κλήρωση. Σιγά μη πάω γήπεδο…»