Μην τους ακούτε!

Είναι κάποιοι επαγγελματίες του χώρου, που όταν όλα πάνε καλά, για να πουλήσουν γράφουν και απαγγέλλουν διθυράμβους και, όταν τα πράγματα δεν πάνε καλά, είναι έτοιμοι να τα ισοπεδώσουν όλα. Και στις δυο περιπτώσεις, κάνουν, βέβαια, τα πάντα για να πουλήσουν. Αρέσκονται στις ίντριγκες και στις υπερβολές από χούι.

Αυτή ήταν, εδώ και χρόνια η προσέγγιση πολλών δημοσιογράφων και ραδιοφωνικών παραγωγών στη Βόρεια Ελλάδα και αυτήν ακολουθούν πιστά και ορισμένοι συνάδελφοί τους και σήμερα! «Κρίνεται το μέλλον του Stevens στην ομάδα από τα δύο προσεχή παιχνίδια», κατέληξε, όπως πληροφορήθηκα, ένας από αυτούς. Τρομάρα του! Δε φτάνει που, εδώ και τουλάχιστον ένα μήνα, παραγωγός του σταθμού του «τραβάει το χαλάκι» κάτω από τα πόδια του προπονητή, τώρα αυτός του δίνει και μία τελευταία ευκαιρία!

Τον κόσμο που δυσανασχετεί τον βλέπω και τον ακούω κι εγώ. Όταν, όμως, οι φωνές που ακούγονται από κάποιους που έχουν τα μέσα για να ακουστούν δυνατότερα, δεν είναι φωνές ψύχραιμες και λογικές, τότε αυτές είναι δυνατόν να παρασύρουν αρκετό κόσμο και να κινδυνέψει η ηρεμία στην ομάδα.

Η ομάδα δεν αποδίδει ποδόσφαιρο περιωπής τον τελευταίο μήνα. Ξεκινάει νωθρά και νωχελικά και συνεχίζει με προβλέψιμο και κουραστικό ποδόσφαιρο. Δεκτό. Δεν υπάρχει κανείς που δεν το βλέπει αυτό. Και ο πρώτος που το βλέπει είναι ο ίδιος ο Stevens. Είναι ο πρώτος που αντιλαμβάνεται τι πρέπει και πως πρέπει να το αλλάξει. Κανείς άλλος δεν αρμοδιότερος! Κανείς άλλος δεν είναι καλύτερα καταρτισμένος, που να είναι σε θέση να κάνει προτάσεις για το σχήμα και τη διάταξη της ομάδας. Και κανένας δεν νομιμοποιείται να νομίζει ότι οι ομάδες χτίζονται από τη μια στιγμή στην άλλη, μέσα σε 3-4 μήνες. Χρειάζεται χρόνος. Χρόνος και υπομονή πραγματική και όχι μόνο στα λόγια.

«Όσο με πληγώνεις, τόσο με πωρώνεις», λέει ένα γνωστό πανό μας. (Θυμάστε κάποτε, τα παλιά τα χρόνια που είχε και πανό η Τούμπα, ε; Μήπως θα έπρεπε - χωρίς πλάκα τώρα - να το βλέπανε λίγο αυτό το θέμα με τα πανό οι σύνδεσμοι;) Και πόσο δίκιο έχει! Λύπες, στεναχώριες, απογοητεύσεις... Τόσα και τόσα έχουμε περάσει όλα αυτά τα χρόνια και όμως πάντα είμαστε εδώ, έτοιμοι, φουριόζοι και δυνατοί. Είναι δυνατόν να κολλήσουμε τώρα; Τώρα με τον επενδυτή ορεξάτο; Με όραμα για τον ΠΑΟΚ, για την εξόφληση των χρεών, για εκσυγχρονισμό του γηπέδου, για νέο προπονητικό κέντρο, για επενδύσεις κοντά στα 200 εκατομμύρια ευρώ; Είναι δυνατόν να γεννάμε προβλήματα με την ανυπομονησία μας;

Βεβαίως και τον πήχη των προσδοκιών τον έχει ανεβάσει ο ίδιος ο Σαββίδης, που έχει καταστήσει σαφές ότι, ο ΠΑΟΚ είναι από τις άμεσες προτεραιότητές του. Ήρθαν νέοι παίκτες, νέος μεγάλος προπονητής και οι στόχοι που μπήκαν για φέτος είναι αντίστοιχα μεγάλοι. Πρωταθλητισμός, καλή πορεία στην Ευρώπη και στο κύπελλο και, με λίγα λόγια, έκανε ξεκάθαρο ότι θέλει τον ΠΑΟΚ πρωταγωνιστή και γιατί όχι με ένα τίτλο, ακόμα και φέτος. Δεν είναι όμως αυτό το κυρίως ζητούμενο τώρα. Αυτό που πρέπει να γίνει τώρα, είναι να μπουν οι σωστές βάσεις και όλα θα πάρουν το δρόμο τους.

Τίποτα δεν είναι εύκολο, τίποτα δεν μπορεί να γίνει από τη μια στιγμή στην άλλη. Και αυτό, δυστυχώς, είναι το πρόβλημα! Ότι δεν είναι δυνατόν να αντιληφθούμε ότι χρειάζεται χρόνος και υπομονή. Ακόμα και όταν μιλάμε για υπομονή, δεν την εννοούμε στο βαθμό που θα έπρεπε. Ακόμα και όταν στο πάγκο της ομάδας υπάρχουν τα μεγαλύτερα εχέγγυα για ένα λαμπρό μέλλον.

Παρ' ότι η ομάδα δεν ρολάρει ακόμα καλά, οι βαθμολογικές απώλειες δεν είναι μεγάλες (μόλις μία ήττα και μία ισοπαλία σε έξι παιχνίδια). Βεβαίως υπάρχει γκρίνια για το θέαμα. Είπαμε ότι, ο πήχης είναι φέτος ψηλά. Αυτό, συν το γεγονός ότι οι άλλοι δύσκολα γκελάρουν, μας κάνει να τα ξεχνάμε όλα και η υπομονή και η πίστωση χρόνου να πηγαίνει στράφι.

Και πως να μην γκελάρουν δύσκολα οι άλλοι, όταν η μισή σούπα λίγδα είναι δορυφόροι και οσφυοκάμπτες; Και όταν τα «στραγάλια» σφυρίζουν κλέφτικα, μη τυχόν και στεναχωρήσουν το χοντρό; Και όταν δεν γράφουν στο φύλλο αγώνα τίποτα από αυτά που βλέπουν να γίνονται; Τι να λέμε τώρα! Τα ίδια και τα ίδια κάθε χρόνο! Δεν φταίει γι' αυτό το πρωτάθλημα, το οποίο σφίζει στη δουλοπρέπεια, ο ΠΑΟΚ! Εάν το πρωτάθλημα ήταν πιο ανταγωνιστικό, τότε όλα θα ήταν διαφορετικά και ο κόσμος, ίσως, είχε τότε μεγαλύτερη υπομονή, αφού όλοι θα έχαναν βαθμούς και ένα κακό αποτέλεσμα θα μπορούσε πιο εύκολα να το ρεφάρει μία ομάδα. Εδώ, όμως, έχουμε τον σούπερ «πάρ' τα όλα», που παίζει δεν παίζει μπάλα, «πρέπει» να νικάει με το στανιό, μην τυχόν και «ρίξει» το μωρό που κουβαλάει στην κοιλιά του ο ιπποπόταμος!

Άντε, ρε ΠΑΟΚάρα, σκίσ' τους τούς Ολλανδούς για να δούμε πως γίνονται από μερικούς ξερόλες οι πιρουέτες και οι ανάποδες κωλοτούμπες στον αέρα... και στα ερτζιανά της πόλης!

Ντίνος Λαζαρίδης

ΥΓ1. Δεν συμφωνώ καθόλου με τις παραινέσεις του συνδέσμου της Πολίχνης. Την απόφαση της διοίκησης πρέπει να τη σεβαστούμε και να δούμε πως θα βοηθήσουμε τον ποδοσφαιριστή μας να ενταχθεί το συντομότερο δυνατό στην ομάδα. Μόνο έτσι θα βοηθήσουμε την ομάδα μας και εάν δεν θέλουμε να βοηθήσουμε το ίδιο το παιδί, τότε τουλάχιστον, ας μην του δημιουργήσουμε και άλλα προβλήματα, πέραν αυτών που του δημιούργησε το κοντό του το μυαλό. Ά, ρε Κάτσε... στα καλά καθούμενα, ρε μπαγάσα... σαν να βάρεσες μπουνιά στον εαυτό σου... Σαν να προσπαθείς με κάθε τρόπο να αποτρέψεις το αυτογκόλ που πας να βάλεις και να σταματήσεις την μπάλα λίγο πριν περάσει τη γραμμή!

ΥΓ2. Το ότι δεν εμπιστεύεται τον Garcia με στεναχωρεί και το ότι δεν πήρε τον Vukic στην Ολλανδία με παραξενεύει. Όμως, η εμπειρία και οι γνώσεις του με καθησυχάζουν και μου εμπνέουν σιγουριά ότι ξέρει πάρα πολύ καλά τι κάνει. Αυτό είναι το δικό μου πρίσμα και όχι η ακατάσχετη μιζερολαγνεία!

ΠΑΟΚ, ΠΑΟΚ, ΠΑΟΚάρα μου,
ζω ΜΟΝΟ για σένα ομαδάρα μου!