Συναυλία κοράκων!

Μιλάμε για κοπρόσκυλα ολκής, που κάνουν τα αδύνατα δυνατά για να σιχαθούμε εντελώς το... «ποδόσφαιρο» στην Ελλάδα, αφού και ο γάιδαρος πετάει και όλοι εμείς είμαστε τελικά ελέφαντες! Δεν είναι αληθινά αυτά που εμείς βλέπουμε! Αληθινά είναι αυτά που αυτοί πλάθουν με τη φαντασία τους!

Ο με το ζόρι «πρωταθλητής» της Λούτσας (τοπωνύμιο στην Αττική... ή μήπως όχι;) έβγαλε ακόμα ένα παιχνίδι χωρίς να εμφανιστεί αυτός ο άγνωστος που λέγεται «κάρτα σε παίκτη του γαύρου»! Ούτε όταν ο πασαβιόλας πήγαινε γυρεύοντας τα ρέστα από τον προσωπικό του αντίπαλο και τον έσπρωχνε, εν είδει τσαμπουκαλεμένου αλητάκου, είδε τίποτα ο Αμπάρκιολης και οι βοηθοί του, ούτε όταν ο μονίμως δεύτερος γκολκίπερ του θρήνου, Μανιάτης, σταματούσε και πάλι την μπάλα με το χέρι μέσα στην περιοχή είδαν τίποτα. Έχουν πρόβλημα με τα ματάκια τους και αντί να τριγυρνάνε στο μετρό και τον ηλεκτρικό με ένα ακορντεόν, είπαν να κάνουν τους διαιτητές, τα κακόμοιρα τα παιδάκια!

Οι κάρτες βγαίνουν μονόμπαντα! Από τη μία πλευρά! Και πώς να παίξεις μπάλα έτσι όταν το ίδιο μαρκάρισμα σε σένα κιτρινίζεται και στον αντίπαλο δεν συμβαίνει τίποτα; Είναι τέτοια η προστασία που τυγχάνει φέτος η ΔΕΚΟ του Πειραιά από το σινάφι της διαιτησίας, που προκαλεί αηδία σε όλους τους υγιώς σκεπτόμενους φιλάθλους στην Ελλάδα. Έξι κάρτες σε οκτώ παιχνίδια (!!!) δεν έχω ούτε εγώ που είμαι φίλαθλος και παρακολουθώ από την κερκίδα, γμ την ισονομία μου και τη δικαιοσύνη μου μέσα! Άλλα μέτρα και άλλα σταθμά εδώ και χρόνια για το γρύλο και τους αντιπάλους του! Μην τυχόν και βγει πρόωρο το μωρό από την κοιλιά του ρινόκερου! Ξεφτιλισμένοι εν ψυχρώ εκτελεστές!

Δεν υπάρχει κανένα απολύτως πρόβλημα! Σταματάμε τώρα, του το δίνουμε να το βάλει στην πατάρα του (το μεγάλο πατάρι είναι αυτό... ή μήπως πάλι όχι;) και συνεχίζουμε όλοι οι υπόλοιποι που θέλουμε να παίξουμε ποδόσφαιρο και όχι με την νοημοσύνη του Έλληνα φιλάθλου. Εδώ και πολλές δεκατίες η τράπουλα είναι σημαδεμένη, αλλά φέτος, που ο ΠΑΟΚ γιγαντώνεται όλο και πιο πολύ, θα δείχνουν προς όλες τις κατευθύνσεις ότι είναι αποφασισμένοι για όλα! «Πολλά τα λεφτά, Άρη!»

Ο δε... δικός μας, ο Ιωαννίδης, κατάφερε χθες να γίνει σύνθημα στην Τούμπα πριν συμπληρωθεί το πρώτο μισάωρο του αγώνα, σφύριζοντας κυριολεκτικά ότι του κατέβαινε στο κεφάλι. Βοηθούσε, βέβαια, τα μάλα και το επίθετό του, που παραπέμπει σε χρυσές εποχές του μπάσκετ της Θεσσαλονίκης! Με προβλήματα «όρασης» και αυτός! Κανένα από τα δύο πέναλτι δεν είδε. Έδειχνε προκλητικά «παίζεται» στα πεντάκαθαρα φάουλ και στο σκληρό παιχνίδι των Αρκάδων (ποιων Αρκάδων, θα μου πείτε τώρα... των Λατίνων! Σωστό!), ενώ, αντίθετα, σταματούσε με ανύπαρκτα φάουλ την ομάδα μας. Δεν τολμώ να σκεφτώ τι θα συνέβαινε εάν το παιχνίδι ήταν στο 0-0 και στην ανατροπή του Necid το έπαιζε «Κινέζος». Γιατί, ρε ριολάκο, δεν σφυρίζεις αυτά που βλέπεις;

Ο για δέκα χρόνια διατητής του συνδέσμου Πειραιά και τα δύο τελευταία του συνδέσμου Αργολίδας, δεν με έπεισε ότι χθες δεν ήρθε με σκοπό να αλλοιώσει αποτέλεσμα. Από το πρώτο λεπτό κατάφερε να εκνευρίσει τον κόσμο, αλλά ευτυχώς όχι την ομάδα μας, που χθες έπαιξε και κέρδισε και τον αντίπαλο και τον ίδιο το διαιτητή!

Είναι ηλίου φαεινότερο ότι, φέτος οι κάργες και τα κοράκια ξεκίνησαν με άγριες διαθέσεις. Με συντονισμένες και στοχευμένες ενέργειες, δίνουν φέτος συναυλίες σε κάθε αγωνιστική! Χιλιοπαιγμένες παραστάσεις με ρεσιτάλ φαιδρότητας, αισχρότητας και πλήρους υπακοής στις άνωθεν εντολές που λαμβάνουν, ως πειθήνια εντεταλμένα όργανα. Δεν εξηγείται αλλιώς, όταν το άσπρο γίνεται μαύρο κάτω από τα μάτια μας και όταν το ποτήρι ξεχειλίζει! Διαιτησίες για γέλια και για κλάματα!

Δεν μπορεί να συνεχιστεί αυτό το πράγμα! Άμεση αντίδραση από την ΠΑΕ, τώρα! Τα συμφέροντα του ΠΑΟΚ που λατρεύουμε, της ομάδας με την οποία μεγαλώσαμε και μεγαλώνουμε τα παιδιά μας και πάνω της έχουμε ακουμπήσει μερικά από τα λίγα όνειρα που μας έχουν απομείνει σήμερα για κάποιες δευτερευούσης σημασίας χαρές, κινδυνεύουν από κάποιους αδίστακτους «κακοποιούς». Μην τους ανέχεστε! Διαμυρτυρηθείτε! Διαμαρτυρηθείτε έντονα! Ξεμπροστιάστε τους αληταράδες και φροντίστε να επιστρέψουν τάχιστα στο σπιτάκι τους, όσοι αποδεδειγμένα δεν μπορούν ή δεν θέλουν να μπορέσουν! Δεν είναι εδώ η κλινική τους για να χειρουργούν ή το μαντρί τους για να σφάζουν κατά το δοκούν. Βρώμα, δυσωδία και αηδία! Ε, άμα πια!

Ντίνος Λαζαρίδης

ΥΓ. Η ομάδα κάνει πρωταθλητισμό, παλεύει με νύχια και δόντια, μπας και κάνει φέτος το θαύμα, αλλά ο κόσμος δεν γεμίζει το γήπεδο, όπως θα μπορούσε. Ο ΠΑΟΚ δεν μας χρειάζεται μόνο στα παραδοσιακά ντέμπι, αλλά σε όλα τα παιχνίδια. Και μεις δεν δίνουμε το βροντερό παρόν σε μια μεγάλη προσπάθεια που γίνεται φέτος. Μία σημαντική παράμετρος, για να επιτύχουμε τους στόχους μας, είμαστε εμείς με την τεράστια ώθηση που μπορούμε να δώσουμε στην ομάδα. Δεν είναι δυνατόν η κούλα να μαζεύει 20 με 25 χιλιάδες με τη Ραφήνα, τη Μαγούλα και το κακό συναπάντημα και μεις να παίζουμε με πολύ λιγότερο κόσμο με τον τέταρτο της βαθμολογίας! Μου είναι αδιανόητο να σκεφτώ, ότι εκτός από τη κρίση, πάει να μας νικήσει και ο καναπές και η καφετέρεια! «Εμείς δεν φύγαμε ποτέ» δεν τραγουδούσαμε πρόσφατα; Μήπως, τελικά, φύγαμε; Τόσος αγώνας, τέτοιες συνθήκες στην ομάδα και η Θ4 να έχει την εικόνα αποτυχημένης διαδήλωσης; Ας ξεκουνηθούμε, ρε λεβέντες... όσοι μπορούμε, τουλάχιστον!

ΠΑΟΚ, ΠΑΟΚ, ΠΑΟΚάρα μου,
ζω ΜΟΝΟ για σένα ομαδάρα μου!