Κουταβάκια!

Άχρωμο, άοσμο και άγευστο συνονθύλευμα μικρών και τυφλών κουταβιών που έχασαν τα αυγά και τα πασχάλια από ένα γαύρο, που μπορεί να μην έθελξε με την απόδοσή του, όμως κατάφερε να μας κάνει να φαινόμαστε μικρή ομαδούλα της σειράς! Έπαιζε ο πρώτος με τον δεύτερο και αυτό δεν φάνηκε σε κανένα σημείο του παιχνιδιού... σα να παίζανε ομάδες άλλης κατηγορίας! Ο αγωνιστικός χώρος κοκκίνισε παντού και το μαύρο χρώμα δεν το έβλεπες ούτε με το καλαμάκι!

Έλλειμμα πάθους και περίσσεια λιγοψυχιάς! Δυστυχώς! Κανείς δεν θα είχε σήμερα παράπονο εάν η ομάδα πάλευε και έχανε. Κανένας! Αυτό, όμως, το να χάνεις με τα χέρια κατεβασμένα δεν υποφέρεται! Παίξε, μόχθησε, κάνε το χρέος σου για το οποίο πληρώνεσαι αδρά, την ώρα που δύο εκατομμύρια συμπατριώτες μας είναι άνεργοι. Μην μου δείχνεις αδιαφορία, όμως, γιατί πραγματικά τρελαίνομαι! Δεν δέχομαι ότι τόσο μπορούν, τόσο παίζουν. Και εμπειρία υπάρχει και ταλέντο υπάρχει. Κάποιοι έχουν ευθύνες για τη χθεσινή τραγική εμφάνιση και οφείλουν ένα μεγάλο συγγνώμη σε όλους όσους δυσκολεύτηκαν ή δεν έκλεισαν καθόλου μάτι χθες τη νύχτα και το κεφάλι τους σήμερα βουίζει από την αϋπνία.

Μαθήματα ιστορίας της ομάδας χρειάζονται επιτακτικά σε ορισμένους. Ένα παιχνίδι στο οποίο εξ' ορισμού πρέπει να κατεβαίνεις μαχητής, εσύ απουσιάζεις. «Το μόνο που θυμάμαι παιδί μικρό...» δεν μόνο μία απλή καταγραφή της ψυχοσύνθεσης του αφοσιωμένου οπαδού της ομάδας. Είναι παράλληλα και μία πάγια εντολή και επιταγή προς όλους όσους έχουν την τιμή να φορούν τη βαριά φανέλα του ΠΑΟΚ! Κούδας, Αποστολίδης, Αναστασιάδης, Φουντουκίδης (αείμνηστος!), Σκαρτάδος, Λεοντιάδης, Μαγκντί, Λαγωνίδης, Γκαρσία και πάρα πολλοί άλλοι είχαν όλοι τους ένα κοινό χαρακτηριστικό, πέραν της τεράστιας προσφοράς τους στο σύλλογό μας: αυτό του πάθους και της ψυχής! «Δαγκώνανε» λαρύγγια! Και αυτοί έχαναν, φυσικά, όμως πάντα κάνανε το καθήκον τους, που ήταν η κατάθεση ψυχής μέσα στον αγωνιστικό χώρο. Αυτό που χθες μας έλειψε παντελώς και αυτό είναι που κυρίως με πικραίνει!

Τραγική βραδιά και τραγικό κοουτσάρισμα για τον προπονητή, που δεν έκανε τίποτα για να αλλάξει την κάκιστη εικόνα της ομάδας, την ώρα που το γήπεδο είχε πάρει κλίση από τα αριστερά και ο τεράστιος Λίνο μας, είχε προβλήματα. Δεν είμαι μετά Χριστόν προφήτης... Και στο χέρι των περισσότερων από εμάς να ήτανε, με το Λίνο θα ξεκινούσαμε χθες, όμως για ποιο λόγο δεν έγινε μία διορθωτική κίνηση για να λυθεί το πρόβλημα; Είτε αλλαγή συστήματος σε 4-5-1, είτε με μία έξτρα βοήθεια, όσο το πρόβλημα ήταν οφθαλμοφανέστατο, είτε ακόμα-ακόμα και με αντικατάσταση του ποδοσφαιριστή που χθες ήταν κάκιστος. Δεν είναι δυνατόν να τον εκθέτεις αγωνιστικά και το μόνο που να κάνεις είναι να πιάνεις το κεφάλι σου!

Σίγουρα δεν ήταν ο μόνος που ήταν χθες σε κακή μέρα. Ήταν όλοι τους, εκτός από τον Σκόνδρα που πιθανότατα ήταν ο μόνος που διασώθηκε από το χθεσινό ναυάγιο. Να θυμίσω, στους παλαιότερους ένα παιχνίδι στη Λεωφόρο με το βάζελο, που ο συγχωρεμένος, ο τεράστιος Γκιούλα Λόραντ έκανε αλλαγή τον Άγγελο στο πρώτο εικοσάλεπτο, λόγω κακής απόδοσης. Ούτε τον εξέθεσε ούτε του έκοψε την μπάλα... προφύλαξε από διασυρμό και τον ίδιο και την ομάδα, κάτι που δεν έγινε χθες.

Δεν θα χαϊδεύουμε μόνο αυτάκια, εδώ μέσα. Θα λέμε ότι βλέπουμε, όσο και εάν αυτά είναι βαριά και δεν ακούγονται ευχάριστα! Ούτε η δική μου φωνή είναι η φωνή κάποιου που θα μηδενίσει και θα απαξιώσει τον οποιονδήποτε από τη μια στιγμή στην άλλη. Αναντίρρητα μέγιστος προπονητής, το αποδεικνύει το βιογραφικό του και το παλμαρέ των τίτλων που έχει κατακτήσει, όμως έχει μεγάλες ευθύνες για το χθεσινό χάλι... Τις μεγαλύτερες, από τη στιγμή που δεν μπόρεσε να δώσει τις λύσεις που χρειαζόταν η ομάδα.

Όμως... όμως προχωράμε μπροστά. Οφείλουμε να μαζέψουμε τα κομματάκια μας και να ανασυνταχτούμε τάχιστα. Οφείλουμε να διασφαλίσουμε τη δεύτερη θέση στο πρωτάθλημα και να μην υπάρξει καμία αμφισβήτηση από κανέναν, όπως παρά λίγο να γίνει πέρυσι. Έχουμε μπροστά μας το κύπελλο και δεν είμαστε από τις ομάδες που έχουν χορτάσει από τίτλους. Έχουμε και την Ευρώπη, μέσω της οποίας η ομάδα γίνεται όλο και πιο γνωστή, χρόνο με το χρόνο. Μόνο εάν είσαι γνωστός μπορείς να προσελκύσεις ονόματα πρωτοκλασάτα, αλλιώς γίνεσαι βορά αεριτζήδων ατζέντηδων που σου πλασάρουν φύκια για μεταξωτές κορδέλες (ΔΕΝ θα επεκταθώ καθόλου εδώ γιατί θλίβομαι με την ποιότητα ορισμένων μισθοφόρων που στελεχώνουν σήμερα το ρόστερ της ομάδας).

Εμείς θα είμαστε εκεί, στα τσιμέντα, σε δεκαπέντε μέρες και σε είκοσι πέντε και πάντα θα είμαστε εκεί, όσο βαστάνε τα κότσια μας, για να στηρίξουμε όλους αυτούς που παλεύουν για την ομάδα μας και που και αυτοί είναι σήμερα το ίδιο στεναχωρημένοι με μας. Αγαπάμε τρελά και παθιασμένα το μεγαλύτερο, ΚΑΘΑΡΟ από τη σαπίλα, σύλλογο της Ελλάδας και δεν είναι δυνατόν να μην τον στηρίξουμε τώρα στα δύσκολα και στις κατραπακιές. Όμως, να το βάλουν καλά μέσα στο μυαλουδάκι τους όλοι, ότι χθες πλήγωσαν την περηφάνια μας και πρόδωσαν τη λατρεία μας με το πρόσωπο που επέδειξαν...

Χρειάζεται σύνεση και ψυχραιμία! Καμιά φορά βγαίνεις πιο δυνατός από μια ήττα, όταν όμως τη διαχειριστείς σωστά, βγάλεις χρήσιμα συμπεράσματα και βρεις τις κατάλληλες λύσεις... Ξέρω, παρηγοριά στον άρρωστο ακούγεται αυτό, αλλά ίσως έτσι να είναι τα πράγματα, τελικά...

Ντίνος Λαζαρίδης

ΥΓ1. Δεν θέλω να τα ρίξω στη διαιτησία, γιατί θα ήμουν, φυσικά, εκτός τόπου και χρόνου, όμως φάνηκε από την αρχή σε ποια μεριά έπεφταν τα σποράκια... και αυτή δεν ήταν η ασπρόμαυρη.

ΥΓ2. «Γάμα τα...» όλη η κατάσταση σήμερα σε μία μικρή φράση τόσο μικρή, που όμως εκφράζει τόσο πολύ κόσμο... Γιατί, ρε ΠΑΟΚ;

ΠΑΟΚ, ΠΑΟΚ, ΠΑΟΚάρα μου,
ζω ΜΟΝΟ για σένα ομαδάρα μου!