Πονώντας την περηφάνεια του ΠΑΟΚτσή...

Προς έκπληξη κι ευχαρίστηση πολλών. Μπάλα είναι και γυρίζει, όμως. Μετά την ύβρη, θεωρητική πάντα, ήρθε η νέμεσις, πρακτική και με σβηστές μηχανές στο 4-0. Βαρύ για την υπερηφάνεια ενός κόσμου που αδημονούσε για ένα έναυσμα σε μία μίζερη καθημερινότητα. Γιατί νομίζω πως κάτι τέτοιο είναι η μπάλα. Είναι και αυτή μία διαφυγή από την πεζή πραγματικότητα, ένας χώρος ανιδιοτελών ονείρων, παιδικών ή μεγαλίστικων. Τι σημασία έχει; Θα αυτοαναιρεθώ, όμως, καταρρίπτοντας και την παραπάνω εισαγωγή λέγοντας πως ο ΠΑΟΚ δεν είναι ούτε μιζέρια, ούτε μεμψιμοιρία, ούτε λιγοψυχία κι ούτε πρόκειται να χαθεί ποτέ από μία ήττα. Έστω κι αν έφερε ντόρτι...

Στο δια ταύτα, μπλαζέ ΠΑΟΚ, soft και με savoir vivre δύσκολα να περάσει απ' το Καραϊσκάκη. Γιατί η αποκαθήλωση ενός κατεστημένου, πολλώ δε μάλλω για το ελληνικό πρωτάθλημα, θέλει ομάδα σκληρή, στοιβαρή, με ηγετικές φυσιογνωμίες. Και ο ΠΑΟΚ αντίθετα, ήταν μία ομάδα εξαιρετικά παθητική, απείθαρχη, με εμφατική την έλλειψη αποφασιστικότητας, χωρίς πάθος (έχασε σχεδόν κάθε προσωπική μονομαχία εντός του τερέν), άχρωμη και χωρίς επιθετικές εμπνεύσεις.

Χούμπ, μας πήρε την ταυτότητα ο Μίτσελ. Κι όσο φτασμένος κι αν είσαι αν θέλεις να λέγεσαι νικητής θα το πάρεις το αίμα σου πίσω. Ειδάλλως, δεν είσαι αυτός που νομίζω. Κάνε με να ξεχάσω τον Σάντος! Σε προτρέπω!-Έρχεται και Παρασκευή... Μ' άρεσαν οι δηλώσεις, ωστόσο, μην μείνουμε εκεί. Ορθά τους προστάτεψες τους παίκτες γιατί έχεις και εσύ μερίδιο.

Μας μπέρδεψε ο κόουτς. Αλλά εκτέθηκε συνολικά ο ΠΑΟΚ. Τώρα, το γιατί γίνεται τώρα το ταμείο με το κοντέρ να γράφει μόνο 11 παιχνίδια, ε εντάξει κάπως πρέπει να πουλήσουμε βρε παιδιά. Σεβασμό στο προϊόν λέμε!

Εκ των πραγμάτων, αποδείχθηκε λάθος η επιλογή των ακραίων μπακ. Εκτέθηκε ο Λίνο. Στα 37 του να κυνηγάει αυτόν τον μπαγασάκο τον Κάμπελ, ατόπημα μεγάλο. Πρέπει να τον προβληματίσει τον Τζαβέλλα, που είναι ακόμα πάγκο. Με τον Κίτσιου από τα δεξιά αντί του Σκόνδρα, ως επιθετικό μπακ, θα είχαμε και περισσότερα τρεξίματα και περισσότερα ανεβάσματα. Το παιχνίδι, βέβαια, χάθηκε σε συνδιασμό και με την κακή τακτική προσέγγιση αλλά και με την γενική νοοτροπία της ομάδας. Μαλθακός, νωχελικός και νωθρός ΠΑΟΚ δεν πέρασε ποτέ από καμία έδρα.

Επιπλέον,η πρώτη τελική προσπάθεια γίνεται στο 58' με ένα σουτ του Κλάους. Η δεύτερη στο 88' από το Νίνη που μπήκε αλλαγή. Είναι και αυτό ένα στατιστικό επιχείρημα στο χρονικό μιας αποτυχίας.

Το ζήτημα για τον ΠΑΟΚ του 2013-2014 είναι αν έχει τη μαγκιά καθόσον και τη μαγιά να διαχειριστεί μία τέτοια ήττα. Δράση-αντίδραση. Σ' αυτό το μομέντουμ θα φανούν τα αντανακλαστικά και η δυναμική αυτής της ομάδας. Ειδάλλως, θα είναι ένα επιζήμιο αποτέλεσμα, στίγμα για τη συνολική εικόνα της και τροφή για τις κακές γλώσσες.

Και αν προβληματίζεστε για το πως θα δώσετε έναυσμα και καθοδήγηση μετά από μία αποτυχία, ρωτήστε κάποιον καλό γνωστό στα αποδυτήρια. Αυτός ξέρει. "Επιτρέπεται να πέσεις, επιβάλλεται να σηκωθείς". Και ρωτήστε τον γιατί τον αγάπησε ένας ολόκληρος κόσμος. Αγνός κόσμος. Αυτός ξέρει.

ΥΓ.Τα κεφάλια μέσα κύριοι. Δουλειά για να φτάσει η ομάδα εκεί που πρέπει. Ταπεινότητα, σεμνότητα, υπομονή και δουλειά!

The Outlaw