Μπράβο...

Κατ' αρχήν λοιπόν να τονίσω πως έχω την άποψη πως η έννοια ΝΟΟΤΡΟΠΙΑ είναι κυρίαρχη κατάσταση στον τρόπο που αντιλαμβάνεται ο καθένας μας τα πράγματα. Όπως λοιπόν τα χρόνια μετά τον πόλεμο κυριαρχούσε η «εθνικοφροσύνη», μετά το '81 κυριάρχησε ο «πασοκισμός», έτσι και στο ποδόσφαιρο ιδιαίτερα μετά την συμπόρευση του Αθηναϊστάν με το κοκκαλιστάν, κυριάρχησε η «γαυροποίηση» της οπαδικής κρίσεως.

Χαρακτηριστικό της νοοτροπίας που κυριαρχεί είναι, η ισοπέδωση της διαφορετικότητος, όπως π.χ με τον πασοκισμό που ακόμη και επί διακυβερνήσεως επί Νέας Δημοκοπίας πάλι πασοκιμός επικρατούσε. Έτσι και στα αθλητικά, η νοοτροπία του Πειραιώτη ανάπηρου κυριαρχεί ακόμη και στα ελληνικά χώματα. Χαρακτηριστικό αυτής της νοοτροπίας είναι ότι, ΒΛΕΠΩ ΜΟΝΟ ΤΗΝ ΟΜΑΔΑ ΜΟΥ και ΑΔΙΑΦΟΡΩ για τον αντίπαλο.

Την πέμπτη λοιπόν παιζόταν η πρωτιά του ομίλου ανάμεσα στον ΠΑΟΚ και την ολλανδέζα. Τι σημαίνει αυτό; Ότι, θεωρητικά, η πρώτη θέση ενδιαφέρει και τον ΠΑΟΚ αλλά και την ολλανδέζα. Και έρχεται ο προπονητής της ολλανδέζας και για τον «κρίσιμο» αγώνα, που έκρινε την πρωτιά, ξεκινά με 10! αναπληρωματικούς τον αγώνα.

Αυτό για μένα συνιστά ΕΥΘΕΙΑ απαξίωση του αντιπάλου. Γιατί; Γιατί όποιο αποτέλεσμα και να φέρεις είσαι χαμένος. Αν κερδίσεις θα σε πουν «κέρδισες τα πιτσιρίκια» και αν χάσεις θα σε πουν «έχασες από τα πιτσιρίκια». Πέραν αυτού ο προπονητής της ολλανδέζας με την επιλογή που έκανε σε πετάει το μπαλάκι ότι «μπορώ να σε κερδίσω και με τα τρίτα μου». Ο σοβαρός και ΣΥΓΚΡΟΤΗΜΕΝΟΣ προπονητής που λέγεται ΣΤΕΦΕΝΣ κατάλαβε το «πονηρό» της υποθέσεως. Επειδή όμως δεν μπορούσε να κατεβάσει 10 αναπληρωματικούς για να πράξει «τα όμοια» βάζει τον ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗ σε θέση μυστήριο (άρα παίζαμε με 10), επιλέγει να μην χρησιμοποιήσει καθόλου ΣΑΛΠΙ και ΒΟΥΚΙΤΣ, βγάζει τον μικρό και βάζει ΣΚΟΝΔΡΑ και περνάει ΚΙΤΣΙΟΥ στα χάφ (άρα συνεχίζουμε να παίζουμε με 10) και κάνει και το επικό, ενώ χάνει, βγάζει τον ΣΤΟΧ και βάζει τον άπειρο ΠΟΖΟΓΛΟΥ, και θεωρητικά παίζουμε με 9!

ΈΤΣΙ ο ΣΤΑΡΤΗΓΟΣ εξισορρόπησε την ανοικτή ΠΡΟΚΛΗΣΗ του συναδέλφου του. Και όχι μόνο αυτό αλλά κέρδισε και τον ΠΟΖΟΓΛΟΥ. Εγώ λοιπόν λέω: ΜΠΡΑΒΟ στην προσέγγιση του ΣΤΡΑΤΗΓΟΥ, λέω ΜΠΡΑΒΟ στα παιδιά του ΠΑΟΚ, λέω ΜΠΡΑΒΟ στον ΠΟΖΟΓΛΟΥ, λέω ΜΠΡΑΒΟ στον ΣΤΕΦΕΝΣ που με έδωσε να καταλάβω ότι ο ΠΑΟΚ δεν λοιδωρείται, δεν απαξιώνεται και δεν εμπαίζεται, ότι ο ΠΑΟΚ είναι ΙΣΧΥΡΟΣ, ανεξαρτήτως γκρούπ δυναμικότητος. Η διαφωνεί κανείς σε αυτό;

Γιατί λοιπόν σ' ένα παιχνίδι «ειδικών συνθηκών» που το θέαμα ήταν αναμενόμενο, να προβαίνω σε ΑΠΟΚΑΡΔΙΩΤΙΚΕΣ κριτικές; Προσωπικά έχω την ΠΕΠΟΙΘΗΣΗ ότι ΜΟΝΟ ο ΠΑΟΚ θα κυριαρχεί τ' ανοιξιάτικα βράδια στους τηλεοπτικούς δέκτες των Ελλήνων και των Αθηναίων.

Καλό θα είναι να γίνει ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ ότι η δίψα του ΠΑΟΚτσή για διακρίσεις, τον ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΙ να μοιάζει σε νοοτροπία και αντίληψη με τον Νικόλα του Πειραιά, γιατί ο τελευταίος και γυναίκες ν' αντιμετωπίσει σε τελικό και τις κερδίσει θα υπερηφανεύεται ότι «κατέκτησε το κύπελλο»

Όσο για τον ΓΚΑΡΣΙΑ, καλό θα είναι να γίνει συνείδηση ότι πλέον ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ να προσφέρει. Αν κάποιος συγκρίνει τον ΤΖΙΟΛΗ και τον σημερινό ΓΚΑΡΣΙΑ σε προσφορά και απόδοση, μάλλον δεν παρακολουθεί ποδόσφαιρο. Όμως ο ΓΚΑΡΣΙΑ πρέπει να αντιμετωπισθεί, ως ΣΥΜΒΟΛΟ, όχι σαν ένα ανεπιθύμητο συμβόλαιο...