Gracias, Pablo!

Οι δρόμοι μας χωρίζουν οριστικά, πλέον, όσο ο Garcia θα είναι ενεργός ποδοσφαιριστής, πιθανότατα μέχρι το καλοκαίρι, και όταν με το καλό κρεμάσει τα παπούτσια του, τότε όλες οι πόρτες της επιστροφής σε κάποιο πόστο στην ομάδα θα είναι ανοιχτές για το παιδί αυτό, που αγαπήθηκε όσο ελάχιστοι από τον κόσμο του ΠΑΟΚ.

Είναι δεδομένο ότι, οι λόγοι του παραγκωνισμού είναι καθαρά λόγοι αγωνιστικοί. Ο προπονητής κρίνει ότι δεν μπορεί να προσφέρει και ότι δεν μπορεί να αντεπεξέλθει στο ρόλο του μέσα στο γήπεδο. Μια νέα ομάδα χτίζεται αυτή τη μεταβατική σεζόν και ο μεγάλος Ολλανδός θέλει να βασίσει τον κορμό της ομάδας σε σαφώς πιο νέους ποδοσφαιριστές, στους οποίους θα μπορεί να στηριχτεί η ομάδα μας τα επόμενα χρόνια.

Είναι γεγονός ότι δεν πετούν «φωτιές» ούτε ο Αλέξανδρος Τζιόλης ούτε ο εκνευριστικά ασταθέστατος φέτος Costin Lazar. Με τον παροπλισμό δε του Kace, πολλοί ήμασταν αυτοί που θεωρήσαμε ότι ίσως δοθεί κάποια ευκαιρία στον δικό μας «Τσε» να ξεκινήσει σε κάποια παιχνίδια σαν βασικός, όμως είτε ο Νίνης, είτε ο Κατσούρ προτιμήθηκαν κατά καιρούς από τον Stevens στη θέση του αμυντικού χαφ. Και όταν η επιλογή αυτή είναι ενός προπονητή του δικού βεληνεκούς, τότε δεν πρέπει να υπάρχει καμία απολύτως αμφιβολία για τα κριτήρια με τα οποία γίνεται, τα οποία είναι δεδομένο ότι είναι καθαρά αξιοκρατικά.

Δυστυχώς το θέμα είναι στενάχωρο... Πολύ έως πάρα πολύ! Ο ίδιος ο Pablo θεωρεί ότι μπορεί να προσφέρει και ότι τα «κότσια» του ακόμα βαστάνε. Ζήτησε μια ευκαιρία που δεν την πήρε, όμως. Δεν μπορώ να θεωρήσω, φυσικά, ευκαιρίες τα παιχνίδια του κυπέλλου, όπου αγωνίστηκε η δεύτερη κατ' ουσίαν ομάδα. Το εάν θα μπορούσε να αγωνιστεί αξιοπρεπώς, έστω και για ένα ημίχρονο, θα μου μείνει για πάντα σαν απορία. Η δική μου αίσθηση, βέβαια, δεν έχει καμία σημασία, διότι οι αρμόδιοι αποφασίζουν με κριτήρια και δεδομένα τεχνοκρατικά που δεν έχουν καμία απολύτως σχέση με τα δικά μου τα συναισθηματικά.

Δύσκολη κατάσταση για την οποία, τώρα που το σκέφτομαι, δεν μπορώ να επιρρίψω τελικά ευθύνες σε κανένα. Και πώς να κατηγορήσω, άλλωστε, το τεχνικό τιμ όταν βλέπει, κρίνει και αποφασίζει καθαρά για το αγωνιστικό συμφέρον της ομάδας; Πώς μπορώ να κατηγορήσω τον ίδιο τον αρχηγό, τη στιγμή που είναι τόσο σίγουρος για τον εαυτό του; Πώς μπορώ να κατηγορήσω αυτούς που, πραγματοποιώντας την επιθυμία του κόσμου, τον έφεραν και πάλι πίσω; Μήπως υπήρχε περίπτωση να περνούσε από το μυαλό κανενός ότι θα είχαμε το ίδιο άσχημο φινάλε όπως πέρσι; Όχι, βέβαια!

Είναι δεδομένη η πολύ μεγάλη προσφορά του τεράστιου Ουρουγουανού στην ομάδα μας και το δέσιμο που υπάρχει από τη μεριά του κόσμου με τον Pablo και, αντίστροφα, από τη μεριά του Pablo με τον κόσμο και την ομάδα. Μαχητής, αγωνιστής, εμψυχωτής ... με το μαγικό αριστερό πόδι έδειχνε σε όλους και ειδικά στους συμπαίκτες του τι θα πει κατάθεση ψυχής εντός του αγωνιστικού χώρου. Σωστό αγρίμι! Ατίθασος και ασυμβίβαστος! Σκληρός! Πιθανότατα υπέρμετρα, αλλά σίγουρα ο εύκολος στόχος των διαιτητών! Άλλοτε δίκαια και άλλοτε άδικα. Κατάφερε και αγαπήθηκε περισσότερο από οποιοδήποτε άλλο τα τελευταία χρόνια και όσο σχεδόν κανείς άλλος στην ιστορία του ΠΑΟΚ. Έγινε σημαία, έγινε σύνθημα, έγινε λατρεία...

Ε, λοιπόν - θα μιλήσω με το συναίσθημα τώρα - αυτό το παλικάρι δεν έπρεπε να «τελειώσει» έτσι από τον ΠΑΟΚ. Έπρεπε να ολοκληρώσει την καριέρα του στην ομάδα μας και να βρεθεί μία άλλη, πιο συμβιβαστική λύση. Ήθελα η «σημαία» να υποσταλεί διαφορετικά. Λίγο νερό στο κρασί και των δύο πλευρών και ίσως να τον βλέπαμε έστω και σαν αλλαγή... έστω και σε λίγα παιχνίδια με σαφώς υποδεέστερους αντιπάλους. Κρίμα! Κρίμα που πικράναμε τον «Παυλάρα» μας για δεύτερη φορά...

Θεωρώ ότι ο ποδοσφαιριστής θα τιμηθεί από την ομάδα μου, όπως του αξίζει. Με ένα παιχνίδι προς τιμήν του, ίσως! Με το γήπεδο κατάμεστο να ευχαριστεί από καρδιάς και να αποθεώνει έναν τόσο τεράστιο ΠΑΟΚτσή... έναν τέτοιο λεβέντη που δίδαξε ποδοσφαιρικό πάθος και γι' αυτό αγαπήθηκε, άλλωστε, με πάθος από μικρούς και μεγάλους!

Gracias, Pablo... por todo...
Ευχαριστούμε, Pablo... για όλα...

Ντίνος Λαζαρίδης

ΠΑΟΚ, ΠΑΟΚ, ΠΑΟΚάρα μου,
ζω μόνο για σένα ομαδάρα μου!