Υπομονή... το μόνο που θυμάμαι!

Μπορεί να ακούγεται προφανές για κάποιον που βλέπει ψύχραιμα την προσπάθεια αναγέννησης του ΠΑΟΚ, δεν είναι όμως έτσι τα πράγματα όταν μιλάμε για έναν δύσκολο και στερημένο από τίτλους, είναι αλήθεια, οπαδό, όπως είναι αυτός της ομάδας μας. Η πορεία για την κορυφή έχει ξεκινήσει, είναι όμως δύσκολη και δύσβατη.

Δυστυχώς, γίνεται σύγκριση με μία ομάδα που έχει χτιστεί πάνω στις πλάτες του ελληνικού δημοσίου, πάνω σε παράγκες, παρασκήνια και σε σκάνδαλα, προκειμένου να γίνει ο μόνιμος πρωταθλητής Ελλάδας που θα καρπώνεται αποκλειστικά τα οφέλη και τα έσοδα του Champions League. Αρρώστια και φασισμός σε όλο του το μεγαλείο! Αθλητική αιθαλομίχλη, όπως απόλυτα επιτυχημένα έγραψε πρόσφατα μέλος της ιστοσελίδας μας από την Πτολεμαΐδα, ο eorptol.

Όχι! Δεν είναι έτσι τα πράγματα! Μία ομάδα δεν μπορεί να χτιστεί από τη μια στιγμή στην άλλη. Αυτό είναι αδύνατον! Χρειάζεται πρόγραμμα και μεθοδικότητα. Ο νέος ΠΑΟΚ χτίζεται με το κέφι και το μεράκι ενός ανθρώπου που αποφάσισε να επενδύσει, ανάμεσα σε άλλα (και μάλιστα ξεκίνησε από εδώ), σε αυτό το μεγάλο κεφάλαιο για όλη τη Βόρεια Ελλάδα - και όχι μόνο - που λέγεται ΠΑΟΚ. Δεν λέω ότι δεν προσδοκά οφέλη ανταποδοτικά ο Ιβάν και γιατί άλλωστε να τον κατηγορήσω γι' αυτό; Λέω ότι η βοήθεια που δίνει στον σύλλογο είναι τεράστια. Λέω ότι έχει σχέδια και όραμα! Εξόφληση των χρεών, νέο υπερσύγχρονο προπονητικό, νέο ή ανακατασκευασμένο υπερσύγχρονο γήπεδο, μεγάλη ομάδα ικανή να πρωταγωνιστήσει και να πατήσει στην κορυφή.

Η ομάδα, παρά το μέτριο αγωνιστικό πρόσωπο που δείχνει, έχει καταφέρει να είναι άνετα δεύτερη στο δύσμοιρο ελληνικό πρωτάθλημα. Είναι γεγονός ότι ενισχύθηκε το καλοκαίρι και συνεχίζει να ενισχύεται τώρα το Γενάρη. Ήρθε στην ομάδα ένα από τα μεγαλύτερα ονόματα προπονητών που έχουν έρθει στη χώρα μας, αυτό του Hubb Stevens. Η διάθεση για να ενδυναμωθεί ο ΠΑΟΚ είναι παραπάνω από εμφανής, όμως μεγάλο μέρος του κόσμου, επηρεαζόμενο από τη γκρίνια που ρέει άφθονη από τα ερτζιανά της πόλης, δείχνει ότι η κρίνει πράγματα και καταστάσεις επιπόλαια και βιαστικά.

Έρχεται το κακό αποτέλεσμα και αρχίζουν οι ατέρμονες συζητήσεις για τον πολυλογά τον Ρώσο, για τους βάζελους, για την εθνική, για τον κοντό, για το «παρεάκι», άσχετα εάν αυτό το «παρεάκι» είχε την περιουσία του υποθηκευμένη για τον ΠΑΟΚ μέχρι πριν από λίγο καιρό και άσχετα εάν με δικές του επιλογές και ενέργειες η ομάδα θα έπαιρνε, πριν από τέσσερα χρόνια, το δικαιότερο πρωτάθλημα της τελευταίας 25ετίας. Στα στραβά οι συνειρμοί έρχονται αστραπιαία, στα καλά, όμως, μυστηριωδώς δεν επιβραβεύεται κανείς! Μόνο η τύχη μνημονεύεται, καμιά φορά!

Ίσως και γω να προτιμούσα να είχαμε να κάνουμε με ένα λιγότερο «φλύαρο» ιδιοκτήτη, όμως είναι πραγματικά τραγικό όταν στεκόμαστε σε λεπτομέρειες, κοροϊδεύουμε, απαξιώνουμε και υπερμεγεθύνουμε δευτερευούσης σημασίας μειονεκτήματα του χαρακτήρα του, τα οποία σίγουρα είναι επίκτητα χαρακτηριστικά των συνθηκών κάτω από τις οποίες μεγάλωσε (προσφυγιά, φτώχεια, ξένη χώρα, εξέλιξη, πρόοδος, αυτοδημιουργία). Άνθρωπος με άλλη νοοτροπία, που όμως εύκολα κατηγορούμε και μερικές φορές λοιδορούμε κι εμείς οι ίδιοι οι οπαδοί του ΠΑΟΚ!

Θεωρώ λάθος το γεγονός ότι δεν έχει γίνει ακόμη η συνάντηση ιδιοκτήτη και συνδέσμων που ματαιώθηκε πριν από δύο μήνες. Ας πούμε ότι ήταν κάτι σαν «μανιάτικο» από τη μεριά των συνδέσμων για τη στάση που τήρησε η ΠΑΕ στο θέμα των φυλακισμένων οπαδών, όμως η συνάντηση πρέπει να γίνει και να αποκατασταθεί το κανάλι επικοινωνίας των οργανωμένων με την ΠΑΕ. Κανείς δεν περισσεύει στον αγώνα που δίνει η ομάδα μας. Πρέπει να υπάρχει σύμπνοια και ομόνοια. Να δοθούν κάποιες εξηγήσεις και να χαραχθεί μία πορεία κοινή που μοναδικό σκοπό θα έχει το καλό του συλλόγου και την αναρρίχησή του στην κορυφή.

Δεν είναι δυνατόν η Θ4 να είναι σχεδόν άδεια! Δεν είναι δυνατόν να βγαίνουν ανακοινώσεις αλληλοσυγκρουόμενες μεταξύ τους και μάλιστα να υπάρχουν και θέσεις ακραίες μέσα σε αυτές. Όχι! Δεν πρέπει - και δεν θα γίνει - το δικό μας με τη βία. Θα πρέπει να πρυτανεύει η λογική και το συμφέρον του ΠΑΟΚ. Αλλά πως θα γίνουν όλα αυτά όταν δεν υπάρχει διάθεση για διάλογο;

Είναι προτιμότερο να βγάζουμε ανακοινώσεις καταδικαστικές για τον Κάτσε, από το να υιοθετούμε το ευκόλως εννοούμενο, που είναι η επανένταξη του μικρού στην ομάδα; Μήπως ήταν καλύτερα να είχαμε όλοι συγχωρέσει τον μικρό, που ζήτησε άλλωστε συγγνώμη, από το να αναλωνόμαστε σε ανούσιες εθνικιστικού περιεχομένου ανακοινώσεις; Ευτυχώς χθες η πλειοψηφία του κόσμου έδειξε με το χειροκρότημα, το οποίο όλο και μεγάλωνε όσο περνούσε η ώρα, ότι ξέρει να συγχωρεί. Όμως για μένα είναι μείζον ζήτημα να υπάρξει διάλογος και συμπόρευση των οργανωμένων οπαδών, που τόσα έχουν προσφέρει στην ομάδα, με τη διοίκηση, ώστε κανείς να μην εκτίθεται και κανείς να μην απέχει από τη μεγάλη αυτή προσπάθεια που γίνεται.

Ο εχθρός μας είναι αλλού! Δεν είναι μέσα στην ομάδα μας. Όσο και να ψάχνουμε να βρούμε εχθρούς στο πρόσωπο του Βρύζα και του Ζαγοράκη, δεν πρόκειται να βρούμε! Εχθροί μας είναι οι γνωστοί-άγνωστοι της πρωτεύουσας που δεν θέλουν τον ΠΑΟΚ μεγάλο! Είναι, επίσης, η έλλειψη υπομονής και η ελλιπής στήριξη που (δεν) δίνουμε στην ομάδα, όσο θα έπρεπε. Αυτή η εκνευριστική μίρλα που αναδύεται φέτος πάνω από τα τσιμέντα της Τούμπας είναι, τελικά, το πιο επίφοβο αυτοκαταστροφικό όπλο για να μηδενιστεί και να αποδομηθεί ό,τι πάει να γίνει! Πολύ γκρίνια, ρε αδέλφια!

Και το γελοίο της υπόθεσης είναι ότι, πολλές φορές ο κακός μας σύμβουλος είναι αυτή η ίδια η υπέρμετρη αγάπη για την ομάδα, που μας θολώνει το μυαλό και δεν μπορούμε να αντιληφθούμε κάποια πράγματα. Ότι η χρονιά είναι μεταβατική, ότι γίνονται αλχημείες και πειράματα, ότι θα χάσουμε από τον Πανιώνιο και τον Παναιτωλικό, ότι θα διασυρθούμε από τον πστγαυρο και ότι... ναι... δεν θα παίξουμε καλά φέτος σε πολλά παιχνίδια. Βεβαίως και θα στεναχωρηθώ και δεν θα μπορεί να μου μιλήσει άνθρωπος για μια-δυο μέρες, όμως είναι δυνατόν να μην το ξεχάσω και να μην ανηφορίσω για το γήπεδο όταν πλησιάζει η ώρα του επόμενου αγώνα;

Γίνεται δουλειά και παράγεται έργο! Αυτό είναι σίγουρο! Υπομονή... το μόνο που θυμάμαι, ότι πρέπει να κάνω!

Ντίνος Λαζαρίδης

ΠΑΟΚ, ΠΑΟΚ, ΠΑΟΚάρα μου,
ζω μόνο για σένα ομαδάρα μου!