"Ανοργανωσιά και προχειρότητα..."

Δεν λέω ότι δεν θα ξαναδώ τον ΠΑΟΚ εκτός έδρας, αλλά όταν μιλάω για εκδρομή, σκέφτομαι ταλαιπωρία, χιλιόμετρα με λεωφορείο, αυτοκίνητο, τρένο... Αν και ποτέ δεν ξέρεις, φοβάμαι ότι την επόμενη φορά θα κάνω εκδρομή άλλου τύπου.

Έφυγα με πυρετό, επιμένοντας να κάνω την εκδρομή παρά τα χάλια μου. Εκτός από τα σάντουιτς και το νερό, αντί για αλκοόλ, εγώ πήρα μαζί μου ντεπόν. Όταν οι άλλοι φώναζαν και έπιναν στο λεωφορείο, εγώ προσπαθούσα απελπισμένα να κοιμηθώ μήπως και αισθανθώ καλύτερα. Στο σπίτι άφησα την γυναίκα μου και τα παιδιά, με τον μικρό να έχει κι αυτός πυρετό, κάνοντας έτσι το μεγάλο κατόρθωμα να αδιαφορήσω και για τα παιδιά μου, φτάνει να βρεθώ στον τελικό κυπέλλου. Περίπου 20 χρόνια πριν είχα «γράψει στα αρχίδια μου τα δυο» την μάνα μου (όποιος είναι ικανός να αδιαφορήσει για τη γυναίκα που τον έφερε στην ζωή και τον ανέθρεψε, δεν έχει ούτε ιερό ούτε όσιο), προχθές κατάφερα να «γράψω στα αρχίδια μου τα δυο» και τα παιδιά μου. Τέλος πάντων... Όποιος θέλει να βρει τη δικαιολογία, την βρίσκει («τα παιδιά πάντα την μάνα ψάχνουν όταν είναι άρρωστα»).

Ευτυχώς στο γήπεδο ήμουν καλύτερα... Φώναξα κι εγώ όσο μπορούσα, δεν μπόρεσα να βγάλω τα ρούχα μου όταν ξεγυμνώθηκαν όλοι (κρύωνα πολύ), δεν φώναξα «όλε» στο όνομα του Σαλπιγγίδη (όπως δεν φωνάζω ποτέ), μέχρι που ήρθε η ώρα που φάγαμε το τρίτο γκολ και μου τελείωσε όλη η ενέργεια. Δεν πρέπει να ήμουν ο μόνος. Πριν σφυρίξουν την λήξη, βγήκα με τους υπόλοιπους να ψάξω το λεωφορείο μας. Πριν φτάσουμε στα διόδια, είχα κοιμηθεί ήδη. Ξύπνησα στα δικαστήρια στις πεντέμισι.

Για μένα ούτε ο τελικός ούτε η τεσσάρα ήταν το πρόβλημα. Ούτε καν το γεγονός ότι η ομάδα δεν προσπάθησε, με ελάχιστες εξαιρέσεις. Το πρόβλημα είναι ότι αυτό που είδαμε οφειλόταν, για μένα, στην ανοργανωσιά και την προχειρότητα της ομάδας, που δεν την βλέπω και να αλλάζει. Κι αυτό σημαίνει ότι δεν βλέπω κάτι καλύτερο, ούτε του χρόνου. Ελπίζω μόνο ο Πόντιος να βάλει μυαλό και να διορθώσει την κατάσταση, επειδή εγώ δεν μπορώ να κόψω το γήπεδο, έχω δεχτεί το γεγονός ότι είμαι εξαρτημένος. Αν μάλιστα δεν δουλεύω την Τετάρτη, θα πάω στο γήπεδο. Αυτά είναι και τα παιχνίδια που περισσότερο μου αρέσουν: αυτά που πρέπει να κερδίσεις με την ψυχολογία στα τάρταρα.

Υ.Γ.1: Ο κόσμος ήταν αυτός που περίμενα. Πολλά "φαντάσματα" του παρελθόντος έκαναν και πάλι την εμφάνιση τους.

Υ.Γ.2: Μετά το παιχνίδι με τον γαύρο στην Τούμπα, αμφισβήτησα στο σάιτ το αν ήταν ΠΑΟΚ ένα παλικάρι από την Κρήτη. Δεν το συνηθίζω, και να του ζητήσω συγγνώμη, αν τυχόν διαβάζει και κατάλαβε ποιος είμαι. Δεν έχω αλλάξει γνώμη φυσικά, όσον αφορά αυτά που έγιναν. Ήμουν στο γήπεδο στον ημιτελικό από τις 7 και δεν έγινε απολύτως τίποτα, εκτός από την μπανάνα στον Σαλίνο και δύο φωτοβολίδες στον Μέγιερι. Όλα τα υπόλοιπα ήταν κλασική προπαγάνδα των γαύρων για δημιουργία εντυπώσεων, προπαγάνδα πολύ χρήσιμη για αυτούς, που συνεχίζεται ακόμα και σήμερα από τα «αντικειμενικά» μέσα ενημέρωσης (όποιος έχει @ρχίδι@, ας διαβάσει αυτό)

Ξανά συγγνώμη αδερφέ, αλλά μαζί με την συγγνώμη, δέξου και μία συμβουλή: τους αγώνες του ΠΑΟΚ τους βλέπουμε χωρίς φωνή στην τηλεόραση. Για τα υπόλοιπα, θα μιλήσουμε όταν θα μιλήσω για την «ελευθερία λόγου».