Ο ΠΑΟΚ στο χείλος της καταστροφής

Πέρα από τη διάθεση για αυτοσαρκασμό, ας μιλήσουμε λίγο σοβαρά. Η αγωνιστική σεζόν ξεκίνησε και μετράμε δύο στις δύο αποτυχίες. Ήττα στο "εξωτικό Κισινάου" και ισοπαλία με τη συμπαθή, από τα περυσινά ενδιαφέροντα αποτελέσματα, Καλλονή. Σε μία άδεια από θεατές σκηνή, θέαμα για το οποίο φρόντισε από τη μία η καλοπληρωμένη ΕΠΟ κι από την άλλη η αποτυχημένη λυκοφιλία με τον εχθρό του κατεστημένου, η ποδοσφαιρική εικόνα δείχνει και πάλι να τίθεται σε δεύτερη μοίρα και να παραγκωνίζεται από το παρασκήνιο και τα background stories, σα θεωρίες συνωμοσίας.

Πάμε με τη σειρά, λοιπόν. Ο Σαββίδης κάλεσε τον Αναστασιάδη να αναλάβει μία διάδοχη μεταβατική κατάσταση στο ποδοσφαιρικό τμήμα, όπου θα συνέβαινε ένα ξεσκαρτάρισμα με στόχο τη δημιουργία ενός κορμού μίας πιο φιλόδοξης ομάδας. Αντ' αυτού, η λογική αυτοαναιρείται μιας και το εγχείρημα παρουσιάζει λειτουργικές αδυναμίες ως προς την εφαρμογή του. Πρώτα απ' όλα, μονοετές συμβόλαιο σε προπονητή που καλείς να χτίσει μία νέα ομάδα, αυτόματα τον ονομάζεις αναλώσιμο. Βασικότερο όλων, παραδίδεις τα κλειδιά σε αυτόν, χωρίς να έχεις το σπίτι επιπλωμένο. Θέλει πολύ δουλειά ένα νέο σπίτι. Και με τι budget θα δουλέψεις;

Η ομάδα έχει μία καλή nouvelle vague. Ταλαντούχοι και φερέλπιδες ποδοσφαιριστές που αξίζουν την προσοχή. Σημειώστε το αυτό. Είναι σημαντικό σε μία ομάδα να επικρατεί ισορροπία και συνοχή. Σε ηλικιακά και ποιοτικά χαρακτηριστικά. Ο ΠΑΟΚ, αγωνιστικά, πάσχει σε προσωπικότητα. Πέρυσι, ήταν ο Λούκας ή ο Στοχ που με μία ενέργεια πέρνανε πάνω τους το ματς. Ο Βούκιτς, ερχόταν από τον πάγκο και νομοτελειακά άλλαζε την εξέλιξη του αγώνα. Ο Λίνο άφησε το στίγμα του από αριστερά την τελευταία πενταετία. Ο Νάτχο γέμισε με ποιότητα το κέντρο κι ο Ινσαουράλδε μάζεψε τα μετόπισθεν προς το τέλος της σεζόν. Ναι, ο καθένας εξ αυτών μία διαφορετική ιστορία. Κανείς τους, όμως, δεν αντικαταστάθηκε. Και τα νέα παιδιά, όπως ο Σαββίδης, ο Πόζογλου, ο Τσανδάρης, ο Ποζατζίδης, ο Κουλούρης, κινδυνεύουν να καούν στο ζέσταμα. Κι επειδή μιλάμε για φρέσκα ψάρια που τώρα ψήνονται, μην καταλήξουν αθερίνες-βορά στην ,αγανακτισμένη, όρεξη του πλήθους.

Και μια κουβέντα για τα παραδείγματα των άλλων οίκων. Όλα είναι ζήτημα πολιτικής γραμμής και σχεδιασμού. Το μοντέλο του Παναθηναϊκού με την προώθηση της καλής γενιάς των ακαδημιών του. Στην ομάδα ήρθαν κάποιοι παίκτες, επιλεγμένα και στοχευμένα, με συγκεκριμένες δυνατότητες έτσι ώστε ο ένας να συμπληρώνει τον άλλο. Και τώρα χάνει τη γη κάτω από τα πόδια του με την απώλεια του Μπεργκ. Αντίθετα, ο Ολυμπιακός "μοσχοπούλησε" και θα συνεχίσει να "μοσχοπουλάει" γιατί πλέον έχει το know how και τα κατάλληλα connections για τις ντήλιες του. Δες πως "πουλάει" το Διαμαντάκο και με τι παίκτες τον πλαισιώνει. Δες πως "πουλάει" ο ΠΑΟΚ τον Κουλούρη, τον πρώτο σκόρερ του περυσινού πρωταθήματος νέων και με ποιούς-συμπαίκτες από τη νέων-τον πλαισιώνει.

Σε τελική ανάλυση παράδειγμα προς μίμηση πρέπει να αποτελεί το μοντέλο λειτουργίας του μπασκετικού ΠΑΟΚ. Διάολε, ποτέ δεν αναφέρθηκα και το φέρνω βαρέως. Πρέλεβιτς-Ζουρνατζίδης-Σταυρόπουλος-Μαρκόπουλος. Άνθρωποι που αγαπάνε την ιδέα του ΠΑΟΚ και την κρατάνε ψηλά ρε γαμώτο. Υπενθυμίζω και τη συνέντευξη του team manager.

"Αυτοί τρώγονται μόνοι τους", "Ο Σαββίδης θα φύγει νύχτα". Ατάκες που συχνά-πυκνά ακούγονται κι αναμεταδίδονται στην περιγραφή για τον ΠΑΟΚ. Τέλη Αυγούστου, πριν καλά καλά αρχίσει η σεζόν κι ο ΠΑΟΚ βρίσκεται απέναντι στο διχασμό κινδυνεύοντας να βυθιστεί και πάλι στην εσωστρέφεια. Η πρώτη ανάγκη του Σαββίδη για να καλύψει το status του έγινε με την πρόσληψη του Αγγελίδη στη θέση του προέδρου του ΔΣ. Η σημαντικότερη, όμως, παραμένει στο έλεος της Παναγιάς. Αυτή του Επικοινωνιολόγου. Ο τωρινός Ευρωβουλευτής Θ. Ζαγοράκης διετέλεσε σύμβουλος επιχειρήσεων. Με ότι αυτό συνεπάγεται.

Ψυχραιμία,

The Outlaw