Έφυγε ο τάκος...

Η κατρακύλα της ομάδας συνεχίζεται, η ψυχολογία του κόσμου στο ναδίρ και κάποιοι κοιτούν αποσβολωμένοι. Ούτε το ηλεκτρομαγνητικό πεδίο που χτυπάει όποιον γίνει κάτοικος Τούμπας, ούτε η δίνη που καταπίνει το ταλέντο των ποδοσφαιριστών, ούτε το τρίγωνο των Βερμούδων, ούτε το πείραμα της Φιλαδέλφειας φταίει! Η πορεία από το Δεκέμβριο και μετά είναι μία πορεία υποβιβασμού, που μόνο η χρονιά των σαρδελών και της χρονιάς αμέσως μετά τον τίτλο του 1985 μπορούν να συγκριθούν μαζί της, στην πρόσφατη ιστορία του δικεφάλου.

Κύριοι υπάρχουν ευθύνες! Και οι ευθύνες είναι οριζόντιες παντού. Η ομάδα επιλέγεται να ξεκινήσει με μία ερμαφρόδιτη συνεργασία (;;;) Βρύζα-Αναστασιάδη! Προβλήματα συνεννόησης και συντονισμού από την αρχή. Και αυτό είναι καθάρα απόφαση του Ιβάν. Δεν ξέρω ποιος από τους δύο είχε το δίκιο, ούτε με ενδιαφέρει! Αυτό που με ενδιαφέρει είναι ότι, αυτό το σχήμα δεν «έβγαινε» και αργά ή γρήγορα θα «έσκαγε». Η προοπτική για καλή και εποικοδομητική συνεργασία των δυο τους χλωμή και ομιχλώδης!

Η ομάδα ξεκινάει με ελλιπές ρόστερ σε αρκετές θέσεις, λόγω της απόφασης όχι απλώς να περικοπεί, αλλά να καρατομηθεί κυριολεκτικά το μπάτζετ. Επιλέγεται να γίνουν λίγες και φτηνές – σχετικά – μεταγραφές ουσίας. Ομολογουμένως καλές κινήσεις, αλλά λίγες! Η ομάδα πάσχει σε αρκετές θέσεις και η επιλογή να βρεθούν λύσεις εκ των έσω από τις ακαδημίες, αν και ακούγεται εύηχα, εμπεριέχει σαφώς ρίσκο. Ρίσκο ως προς το αποτέλεσμα, αλλά και δυσκολία για το κατά πόσο είναι εφικτό άμεσα και ξαφνικά να «κολυμπήσουν» στα βαθιά φερέλπιδες μεν, άπειροι δε, νεαροί ποδοσφαιριστές. Δεν είναι δυνατόν να μπορέσεις να «μπολιάσεις» παραπάνω από τρία-τέσσερα παλικάρια σε μία χρονιά. Θα υπάρξουν τραυματισμοί, κάρτες, ατυχίες και θα πρέπει να υπάρχουν δύο σχεδόν ισάξιες ενδεκάδες κι εμείς φέτος δεν είχαμε!

Αναπάντεχα, η χρονιά ξεκινάει εξαιρετικά και όλοι τρίβουν τα μάτια τους! Δυστυχώς, όμως, τα αγωνιστικά προβλήματα ελλοχεύουν. Αρχίζει η αντίστροφή πορεία και οι κόντρες μεταξύ προπονητή και τεχνικού διευθυντή επιτείνονται. Ήδη έχουν αρχίσει από καιρό και οι μεμονωμένες - και δίκαιες, πιθανότατα - κόντρες και με ποδοσφαιριστές και οι επιλογές του προπονητή μειώνονται. Γίνεται αντιληπτό το λάθος του καλοκαιριού και λαμβάνεται η απόφαση ενίσχυσης με παίκτες από το «πάνω ράφι» το Γενάρη. Γίνονται κινήσεις και μάλιστα έρχονται, προς το τέλος της μεταγραφικής περιόδου, βέβαια, δύο μεγάλα ονόματα στην Τούμπα! Βέβαια, ειδικά ο ένας είναι σφόδρα ανέτοιμος και αυτό φαίνεται δια γυμνού οφθαλμού. Η ομάδα δεν μπορεί να σταθεί στα πόδια της και οι «σφαλιάρες» διαδέχονται η μία την άλλη. Η εμμονές του προπονητή να χρησιμοποιεί ανέτοιμους και ντεφορμέ ποδοσφαιριστές (και δεν αναφέρομαι μόνο σε ξένους, αλλά κυρίως και σε Έλληνες ποδοσφαιριστές που είναι ντεφορμέ εδώ και χρόνια και έχουν αγανακτήσει πολύ κόσμο) δεν τον δικαιώνουν και καταλήγουμε να έχουμε προσφάτως την απομάκρυνση και των δύο: τεχνικού διευθυντή και προπονητή.

Μεγάλο μερίδιο ευθύνης έχουν και οι καλοπληρωμένοι ποδοσφαιριστές μας που έχουν γίνει βορά και εύκολη λεία στις ορέξεις σχεδόν άγνωστων συναδέλφων τους από τις άλλες ομάδες. Από πού να αρχίσεις και που να τελειώσεις; Βρε σεις, λίγο τσίπα, λίγο εγωισμό, λίγο τσαγανό δεν έχετε πάνω σας; Χορτάσαμε από ανούσιες δηλώσεις παραδοχής ευθυνών και λαθών! Θέλουμε και πράξεις!

Καλείται και πάλι (δεν έφυγε, βέβαια ποτέ τα τελευταία χρόνια) ο Γιώργος Γεωργιάδης, που είναι ο μόνος ο οποίος δεν φταίει για τη σημερινή εικόνα. Μάλλον ως υπηρεσιακός, κανείς δεν ξέρει στα σίγουρα, όμως το ζητούμενο είναι «τι μέλλει γενέσθαι». Έρχονται τα play off και ο ΠΑΟΚ, όχι μόνο δεν είναι φόβητρο κανενός, αλλά δείχνει να είναι ο πιο αδύναμος κρίκος αυτή τη στιγμή! Θα μπορέσει να βρει λύσεις ο κόουτς; Θα μπορέσει να βάλει τον τάκο που έφυγε και να σώσει ότι είναι δυνατόν να σωθεί από το φετινό κάζο; Τα ερωτήματα είναι σίγουρα πολλά! Χρειάζεται επειγόντως αφύπνιση!

Ένα είναι το βέβαιο! Η μεγάλη ομάδα χτίζεται με μεγάλο προπονητή από την αρχή της περιόδου και με καλή συνεργασία όλων όσων αποτελούν το γρανάζι αυτής της ποδοσφαιρικής μηχανής! Έρχεται όσο πιο νωρίς γίνεται και χτίζει μία ομάδα πάνω στη δική του φιλοσοφία. Ευελπιστώ, βέβαια, όταν με το καλό λήξει το θέμα των χρεών που ταλανίζει εδώ και πολλά χρόνια την ομάδα, οι αποφάσεις να παίρνονται, από αυτούς που διαχειρίζονται τις τύχες της ομάδας, πιο ορθολογικά και με πιο καθαρό μυαλό.

Ο δικός μου ρόλος είναι στην κερκίδα και εκεί θα συνεχίσω να βρίσκομαι, όση πίκρα και να συνεχίζουν να με ποτίζουν ορισμένοι. Θα είμαι εκεί για να στηρίξω. Ίσως, ορισμένες φορές, θα προτιμήσω να μην χειροκροτήσω, όμως δεν πρόκειται να αποδοκιμάσω κανέναν ποδοσφαιριστή της ομάδας... πράγμα, άλλωστε, που ποτέ δεν έκανα.

Ντίνος Λαζαρίδης

ΠΑΟΚ, ΠΑΟΚ, ΠΑΟΚάρα μου,
ζω ΜΟΝΟ για σένα ομαδάρα μου !