Ο Τούντορ «θύμα» - και - του Ιγκορ...

Ο Κροάτης τεχνικός συμπλήρωσε εννιά μήνες στον ΠΑΟΚ και με απολογισμό δεκαέξι νίκες, δεκαεπτά ισοπαλίες, δέκα ήττες σε όλες τις διοργανώσεις Πρωτάθλημα, Κύπελλο και Europa League. Νέος σε ηλικία, τριάντα επτά ετών, έχοντας - πριν από την έλευσή του στη Θεσσαλονίκη - θητεία μόνο στη Χάιντουκ Σπλιτ, για δυο χρόνια.

Ενας άνθρωπος με ισχυρό - φαινομενικά - χαρακτήρα, απόρροια της ποδοσφαιρικής του καριέρας με σημαντική παρουσία στη Γιουβέντους, εκεί όπου πήρε και τα πρώτα του μαθήματα ως τεχνικός, παρακολουθώντας τον τότε τεχνικό της «Μεγάλης Κυρίας» κι άλλοτε συμπαίκτη του, Αντόνιο Κόντε. Με δεδομένη την ενέργεια και τη διάθεση για διάκριση ο πρώην αθλητικός διευθυντής του «Δικεφάλου», Φρανκ Αρνεσεν έπεισε τον - τότε - πρόεδρο της ΠΑΕ, Ιάκωβο Αγγελίδη να ποντάρουν πάνω του ένα ελπιδοφόρο μεν αλλά με πολύ ρίσκο αγωνιστικό πλάνο.

Απέτυχαν όμως να το ενισχύσουν και να το στηρίξουν βάσει των επιλογών που έκαναν. Αυτό όλο το σχήμα όμως αποδείχτηκε δυσλειτουργικό κι αναποτελεσματικό με συνέπεια ο Κροάτης να μην έχει τη στήριξη που χρειαζόταν προκειμένου ο ανώριμος προπονητικά χαρακτήρας του να τον οδηγήσει στον δρόμο που χάραξαν αυτοί πρώτοι διαδοχικά, δηλαδή αυτόν της εξόδου από την Τούμπα και τον ΠΑΟΚ.

Αλλα πράγματα είχε στο μυαλό του να πράξει ο Τούντορ, όπως τουλάχιστον φάνηκε στην προετοιμασία και σε άλλα υποχρεώθηκε να προσαρμοστεί βάσει έμψυχου υλικού. Εχοντας παραλάβει μια ομάδα σε πολύ ιδιαίτερη χρονική στιγμή, με τερματισμό την προηγούμενη σεζόν στις 10 Ιουνίου κι έναρξη της επόμενης δυο εβδομάδες μετά. Με πληθώρα αγώνων και δεδομένη την πίεση επιτυχίας και διάκρισης, αφού οι έννοιες αυτές θεωρούνται άρρηκτα συνδεδεμένες ως στόχοι με τον σύλλογο.

Χωρίς όμως να έχει και την απαραίτητη βοήθεια, σε επίπεδο ποδοσφαιριστών, σ' επίπεδο εμπειρίας και διαχείρισης του υλικού του είτε απέναντι σε νεαρούς ποδοσφαιριστές είτε απέναντι σε πολύ πιο έμπειρους με αποκορύφωμα την περίπτωση του Μπερμπάτοφ. Και σα να μην έφταναν όλα αυτά, ίσως η σημαντικότερη τροχοπέδη στο εγχείρημά του ήταν η μάστιγα των θλάσεων. Αυτή που του στέρησε υπερπολύτιμες επιλογές σε δύσκολες καταστάσεις και ως βασικές και ως εναλλακτικές.

Λάθη έκανε κι ο ίδιος. Ακόμη και στο θέμα των θλάσεων φέρει μερίδιο ευθύνης καθώς η ανάγκη του αποτελέσματος τον οδήγησε σε λάθος αποφάσεις. Από τα πιο σημαντικά του όμως ήταν η αποτυχία του σε συνθήκες πίεσης. Ο εκρηκτικός του χαρακτήρας, αυτός που του έδινε συν σε άλλες καταστάσεις, σε τέτοιες περιπτώσεις τον πρόδιδε, αφού πάντα έστρεφε τις ευθύνες αλλού, αποφεύγοντας την αυτοκριτική. Σ' αυτήν του την προσπάθεια υποτίμησε τους ποδοσφαιριστές του δημόσια, πηγαίνοντας σε σύγκριση με άλλους. Κι αν οι ποδοσφαιριστές μπορούσαν να ζήσουν με κάτι τέτοιο, με όλα όσα έχουν συμβεί και συμβαίνουν τον τελευταίο καιρό, ο μεγαλομέτοχος δεν μπορούσε και προχώρησε στην απόλυσή του.

Λέγεται πως το αποφάσισαν από κοινού με τον πρόεδρο της ΠΑΕ, Λούμπος Μίχελ, μετά την ήττα από τον Πανθρακικό. Και για κάποιον που είκοσι τέσσερις ώρες νωρίτερα δήλωνε την απόλυτη στήριξή του στο αγωνιστικό τμήμα, μια τέτοια απόφαση μπορεί να οφείλεται μόνον σε έντονο εκνευρισμό. Μια ήττα, ακόμη κι από την ουραγό ομάδα του πρωταθλήματος, μοιάζει δύσκολο να είναι ικανή να νικήσει την αποδεδειγμένη διάθεση του κ. Σαββίδη να μην επαναλάβει την πεπατημένη των προηγούμενων σεζόν με τις απομακρύνσεις προπονητών. Ετσι λοιπόν, ο προπονητής που αρχικά είχε ανακοινωθεί για τρία χρόνια και μερικούς μήνες μετά προέκυψε πως είχε υπογράψει για ένα συν δυο χρόνια, όπως κάτι ανάλογο είχε συμβεί και με τον κ. Αρνεσεν, ίσως και με τον κ. Αγγελίδη, αποχώρησε.

Σε μια στιγμή που ο ΠΑΟΚ επιζητά την απόλυτη συσπείρωση για να δώσει ισχυρή συνέχεια σ' αυτό που ξεκίνησε, τα δημόσια λεγόμενα του προπονητή του έγιναν αντικείμενο εκμετάλλευσης από αυτόν που έχει βάλλει απέναντί του. Η ταπεινή μου άποψη ίσως περιορίζεται σε μια λέξη . κρίμα. Και για την ομάδα και για τον ίδιο. Ενδεχομένως να έχασε μια σημαντική ευκαιρία στην καριέρα του να κάνει ένα βήμα μπροστά, λόγω της ανασφάλειάς του και της ατυχίας του συνάμα για πράγματα και συμπεριφορές που θα έπρεπε να έχει από τους γύρω του, δίχως αυτό να συμβεί.

Ευθύνες είχε αλλά δε βαραίνουν πλέον αυτόν. Το μεγαλύτερο μέρος, αν όχι όλο, δεν περνάει στον διάδοχό του, Βλάνταν Ιβιτς αλλά στους ποδοσφαιριστές, που είτε το θέλουν είτε όχι κρατούν τις τύχες της ομάδας, άρα και τις δικές τους , στα χέρια τους. Σε μια στιγμή που ο μεγαλομέτοχος δείχνει αποφασισμένος - μένει να φανεί αν είναι από τη συνέπεια των πράξεων - να προχωρήσει σε αλλαγές πολλών δεδομένων, εντός κι εκτός ομάδας, μοιάζοντας να μην τον νοιάζει το κόστος για οτιδήποτε και με το κλίμα στα πέριξ της ομάδας να είναι κάκιστο, πλέον δεν υπάρχουν άλλα περιθώρια. Κι ας το ερμηνεύσει ο καθένας όπως το αντιλαμβάνεται.

Για τον Σέρβο προπονητή, που ως ποδοσφαιριστής στον ΠΑΟΚ άφησε το στίγμα του, αλλά με έναν αστερίσκο στον επίλογό του, ως τεχνικό δεν τον γνωρίζω και δεν μπορώ να έχω άποψη. Πρόκειται για μια ισχυρή προσωπικότητα, άνθρωπο οξυδερκή, μεθοδικό κι εξελίξιμο, βάσει όσων είχα ως άποψη γι' αυτόν από το διάστημα που φόρεσε τ' ασπρόμαυρα. Η σοβαρότητά του κι η ταπεινοφροσύνη είναι χαρακτηριστικά που λειτουργούν υπέρ του, όπως επίσης και τ' ότι έχει άποψη για τη δεύτερη τη τάξει ομάδα του «Δικεφάλου» σε μια εποχή που οι επιλογές σε συγκεκριμένες θέσεις είναι απελπιστικά περιορισμένες. Εχει έντεκα αγώνες μπροστά του για να προλάβει να δείξει τί είναι ικανός να κάνει. Με μια ομάδα γεμάτη από προβλήματα αγωνιστικά και μη. Η αρχή γίνεται το Σάββατο στο Αγρίνιο ...

Ο Ιβάν Σαββίδης αποφάσισε να πάει στη λογική της κατά μέτωπον επίθεσης και το πιστοποίησε με την παρουσία του στη συνάντηση της Τρίτης και με όλα όσα ανέφερε κατά τη διάρκειά της. Το πινγκ πονγκ των εκατέρωθεν, όσο περνάει ο καιρός ολοένα και περισσότερο, ακραίων τοποθετήσεων επιδεινώνεται. Η πόλωση γίνεται ακόμη πιο έντονη. Η επιλογή κι ο βαθμός συμμετοχής ανήκει στον καθέναν, μαζί κι η σχετική ευθύνη. Γιατί σε κάθε «πόλεμο» υπάρχουν και . θύματα. Και σύμφωνα μ' έναν από τους σπάνιους κανόνες της σύγχρονης ζωής που δεν έχουν εξαιρέσεις για να τον επιβεβαιώνουν, αυτοί ποτέ δεν είναι οι ισχυροί κι από τις δυο πλευρές, νικητών και ηττημένων.

Οι θεσμοί οφείλουν να λειτουργήσουν άμεσα κι αποτελεσματικά για να πάψει να υφίσταται η όποια καχυποψία. Νόμοι υπάρχουν, ας εφαρμοστούν αδιακρίτως, με ταχύτητα και δικαιοσύνη, αφήνοντας στην άκρη την όποια κωλυσιεργία που μόνον κακό επιφέρει γενικώς στις ζωές όλων όσων ασχολούνται και που ολοένα - αποδεδειγμένα - μειώνονται. Καλή δύναμη και καλή συνέχεια σε όλους...