Και Γκαρσία και… πάρτι! (pics, vids)

Ο Πάμπλο Γκαρσία έχει γενέθλια και το SDNA του κάνει το... πάρτι.

Κάθε ιδιοφυία κρύβει μια σκοτεινή πλευρά... Πολλές φορές καταστρέφει τα πάντα στο πέρασμά της, άλλες στρέφεται εναντίον του ίδιου της του εαυτού. Συνέβη στο πέρασμα της ιστορίας με μεγάλους καλλιτέχνες.

Όπως συνέβη και συμβαίνει ακόμα και με μεγάλους ποδοσφαιριστές, αυτούς τους αρτίστες της μπάλας. Ο Πάμπλο Γκαμπριέλ Γκαρσία Πέρεζ, που σήμερα κλείνει τα 39 χρόνια του, είναι ένας τέτοιος άνθρωπος.

Είναι ένας άνθρωπος που γεννήθηκε για να γίνει σπουδαίος, για να αφήσει το στίγμα του, για να «σημαδέψει» με το πέρασμά του, με το μαγικό αριστερό πόδι του, με το εγκεφαλικό παιχνίδι του, με το εκρηκτικό ταπεραμέντο του, με τις εκρήξεις του, με τις χειρονομίες του, με τα λόγια του. Γεννήθηκε για να πρωταγωνιστεί, είτε εκτελούσε αριστοτεχνικά ένα φάουλ είτε έριχνε... μπουνιά στον αντίπαλο.

Γεννήθηκε το 1977 σε ένα χωριό της Ουρουγουάης, είναι επίσημα εγγεγραμμένος στους ληξιαρχικούς καταλόγους της Πάντο, μιας κωμόπολης στα περίχωρα του Μοντεβιδέο. Σε... πανηγύρια και σε λαϊκές αγορές, όπου ζύγιζε φρούτα, ήταν οι πρώτες δουλειές του πιτσιρικά Πάμπλο για να βγάλει χαρτζιλίκι, κάτι να κρατήσει ο ίδιος, κάτι να συνεισφέρει και στο σπίτι. Δούλεψε και σε φούρνο, αλλά μετά τη δουλειά ήταν η ώρα της μπάλας... Σχολείο; Δεν τα έπαιρνε τα γράμματα, αντιδρούσαν οι γονείς, πιο πολύ αντιδρούσε ο Πάμπλο και έκανε το δικό του.

Η μεγάλη ευκαιρία του ήταν το ραδιοφωνικό κάλεσμα για παιδιά που παίζουν μπάλα να συγκεντρωθούν στην πρωτεύουσα για να δείξουν σε προπονητές το ταλέντο τους. «Ενδιαφέρθηκα και πήγα. Πολλοί παίκτες ήταν από το Μοντεβιδέο και δεν μου έδιναν την μπάλα. Αναγκάστηκα και την πήρα μόνος μου από έναν συμπαίκτη μου και με έδιωξαν. Μου είπαν να ξαναπάω τη Δευτέρα, αλλά εκείνη τη μέρα έβρεχε και δεν πήγα. Ο πατέρας μου τους είπε να μου δώσουν μια ευκαιρία ακόμη, διότι ήμουν καλό παιδί».

Μια ευκαιρία, λοιπόν, και στα 19 του ήταν παίκτης της Μοντεβιδέο Γουόντερερς. Τρία χρόνια στην ομάδα της πρωτεύουσας και μετά ήρθε η ευκαιρία της Ευρώπης. Η Ατλέτικο Μαδρίτης τον απέκτησε αν και τα επόμενα πέντε χρόνια θα τα περνούσε κυρίως ως δανεικός στη Βαγιαδολίδ, στην Πενιαρόλ, στη Μίλαν και στη Βενέτσια. Και το 2002 ήρθε η Οσασούνα . Μια ομάδα φτιαγμένη στα μέτρα του με έναν προπονητή, τον Χαβιέρ Αγκίρε, ο οποίος τον στήριζε με... κλειστά μάτια. Στην Παμπλόνα, ο Γκαρσία έκανε ίσως τις καλύτερες εμφανίσεις της καριέρας τους και έφτασε μέχρι τον τελικό του Κυπέλλου Ισπανίας.

Τρεις σεζόν στην Οσασούνα, έγινε έμβλημα και ένας από τους πιο περιζήτητους παίκτες στην Ισπανία. Το 2005 είχε πια φτιάξει το όνομά του στα γήπεδα της Ιβηρικής χώρας, ποδοσφαιρικά ήταν σε εξαιρετική ηλικία, θα άφηνε η Ρεάλ να της ξεφύγει; Υπέγραψε τριετές συμβόλαιο με τη «βασίλισσα», στην οποία αγωνίστηκε μόνο μία σεζόν καθώς ο ιδιόρρυθμος χαρακτήρας του προκαλούσε προβλήματα στο εσωτερικός της ομάδας και έντονες κριτικές από τον Τύπο. Η παρουσία του στους Μαδριλένους ολοκληρώθηκε το καλοκαίρι του 2006, καθώς εξάντλησε το συμβόλαιό του ως δανεικός αρχικά στη Θέλτα και κατόπιν στη Μούρθια, η οποία αγωνιζόταν στη δεύτερη κατηγορία.

Το καλοκαίρι του 2008 είναι πια ελεύθερος, θα υπογράψει στον ΠΑΟΚ, χιλιάδες οπαδοί θα τον αποθεώσουν κατά την άφιξή του στη Θεσσαλονίκη. Τέλη Αυγούστου κάνει ντεμπούτο κόντρα στον Εργοτέλη, τον Νοέμβριο δίνει... στίγμα με το χτύπημα στον Ντιόγκο, το καλοκαίρι του 2009 έρχεται πρόταση από την Ανκαραγκούτσου και οι οπαδοί μετατρέπουν το φιλικό με τον Εργοτέλη σε διαδήλωση υπέρ του. Και άλλες στιγμές: τον Φεβρουάριο του 2010 χάνει τη μητέρα του, κάνει το μακρινό ταξίδι πίσω στην πατρίδα για να την αποχαιρετήσει και όταν επιστρέφει σκοράρει κόντρα στον Παναθηναϊκό το πρώτο γκολ του και σηκώνει το βλέμμα του προς τον ουρανό.

Τα συμβόλαια έληγαν, υπέγραφε νέα δεχόμενος και μείωση αποδοχών. Μικροεπεισόδια υπήρχαν από την πρώτη στιγμή, αλλά τουλάχιστον μέχρι τον Μάρτιο του 2013 δεν επηρέαζαν την ομάδα. Η κόντρα με τον Γιώργο Δώνη παίρνει διαστάσεις όταν ο Ουρουγουανός κατηγορεί τον προπονητή της ομάδας για έλλειψη σεβασμού. Η κλεψύδρα έχει γυρίσει και μετρά πια αντίστροφα. Ο Ιβαν Σαββίδης παρεμβαίνει και η κατάσταση εκτονώνεται, το διαζύγιο αποφεύγεται. Για λίγο μόνο...

Θα είναι οριστικό τον Ιανουάριο του 2014, όταν πια ο Γκαρσία θα έχει συγκρουστεί και με τον Χουμπ Στέφενς. Σε συνέντευξη Τύπου με δάκρυα στα μάτια, με οπαδούς στο πλευρό του θα ανακοινώσει την αποχώρησή του, θα αφήσει αιχμές, θα αποθεωθεί, θα επικριθεί, θα σχολιαστεί. Θα ακολουθήσει πέρασμα – αστραπή από τη Σκόντα Ξάνθη και πέρυσι το καλοκαίρι ξανά επιστροφή στην Τούμπα ως βοηθός του Άγγελου Αναστασιάδη. Δεν θα προλάβει να καθίσει στην άκρη του πάγκου, καθώς νέα διαφωνία θα ρίξει τίτλους τέλους στις σχέσεις των δύο πλευρών.

Έτσι, ο Πάμπλο θα αποσυρθεί από την ενεργό δράση (την ποδοσφαιρική, αλλά και την προπονητική) και θα μπορεί πια να αφιερώνει όλο το χρόνο του στο στήριγμά του, τη Λάουρα, και στα τρία παιδιά τους, τον Μπένχαμεν (ο οποίος γεννήθηκε στην Ουρουγουάη), τη Λάουρα (που γεννήθηκε στην Βαλένθια) και τον Ελίας (ο οποίος γεννήθηκε στη Μούρθια).

Παροπλισμένος πια, αλλά όχι ξεχασμένος, οι οπαδοί του ΠΑΟΚ εξακολουθούν να του στέλνουν μηνύματα λατρείας και αυτός τους απαντά με τα σπαστά ελληνικά του. Αφοσιωμένος πια στα δύο αγόρια και στην κόρη του, που όσο ήταν ποδοσφαιριστής απολάμβαναν με το δικό τους τρόπο τη δόξα του διάσημου μπαμπά τους. Αν έπρεπε να τους δώσει κάποιο μάθημα από όσα έμαθε από τη ζωή και το ποδόσφαιρο ίσως αυτό να ήταν μια φράση. «Caer esta permitido, levantarse es obligatorio». «Επιτρέπεται να πέσεις, επιβάλλεται να σηκωθείς». Το τατουάζ στο στήθος του. Το μότο της ζωής του.

Όταν μιλάει ο Γκαρσία

«Καλύτερα που δεν σκόραρα με τον Ολυμπιακό. Η ομάδα θα έμενε με δέκα παίκτες, γιατί σίγουρα θα έκανα και κάποια μ@@@@@α για να πανηγυρίσω το γκολ».

«Κάποια πράγματα στη ζωή δεν εξαγοράζονται με τα χρήματα. Αυτό που εγώ ζω εδώ στην Θεσσαλονίκη και στον ΠΑΟΚ δεν έχει τιμή. Οι οπαδοί του ΠΑΟΚ έχουν α@@@@@α».

«Η Μύκονος είναι κοσμικό νησί, δεν είναι για αριστερούς. Τι δουλειά έχω εγώ εκεί;»

«Είμαι πολύ ήρεμος άνθρωπος. Καλύτερος και από αρνάκι. Και δεν εννοώ μόνο εκτός γηπέδου».

«Στο ισπανικό πρωτάθλημα όποτε ο διαιτητής έχει αμφιβολία για ένα καυγά, αποβάλλει τον Ουρουγουανό».

«Ένα ποδοσφαιρικό παιχνίδι είναι όπως ένας πόλεμος. Μέσα στο γήπεδο όλα επιτρέπονται».

«Έχω παίξει σε μεγάλα πρωτάθλημα και μεγάλα γήπεδα. Καλό το Μπερναμπέου της Ρεάλ, καλό το Καμπ Νου της Μπαρτσελόνα, αλλά η ατμόσφαιρα της Τούμπας δεν υπάρχει πουθενά!»

Όταν... χτυπάει ο Γκαρσία