«Σε ευχαριστώ και πάλι και... βάλτο αγόρι μου»

«Φίλε Δημήτρη,

Η είδηση της απόφασής σου να σταματήσεις το μπάσκετ, μόνο στενοχώρια μου προκαλεί. Σίγουρα, εσύ ξέρεις καλύτερα απ' τον καθένα πως είναι το σώμα σου, τι χρειάζεσαι και πως αισθάνεσαι. Δεν μπορώ να παραβλέψω, όμως, ότι όποιος σε βλέπει μέσα στο γήπεδο, δεν δυσκολεύεται να συνειδητοποιήσει πόσο μπάσκετ έχεις ακόμη μέσα σου.

Δεν εξηγείται αλλιώς το γεγονός ότι στα 36 σου, παραμένεις ο καλύτερος παίκτης μίας ομάδας όπως ο Παναθηναϊκός, που ανήκει στην «ελίτ» της Ευρώπης. Θέλω πραγματικά να σε ευχαριστήσω για ό,τι έχεις προσφέρει στο ελληνικό και το ευρωπαϊκό μπάσκετ, αλλά και σε μένα τον ίδιο με τις συμβουλές σου, τις δύο χρονιές που είμαστε μαζί στην Εθνική ομάδα.

Ήσουν πάντα ο ίδιος απλός άνθρωπος που δεν άλλαξε σε τίποτε παρά τις αλλεπάλληλες ατομικές διακρίσεις που είχες και τους τίτλους που κατέκτησες. Ήσουν πάντα παιδί ήπιων τόνων, της οικογένειας και δεν είναι τυχαίο ότι ποτέ δεν ακούστηκε τίποτε άσχημο για σένα.

Μέσα στο παρκέ, όμως, ήσουν ο απόλυτος ηγέτης κι αρχηγός κι έκανες αισθητή την παρουσία σου, είτε πετύχαινες 20 πόντους, είτε επιθετικά δεν βρισκόσουν στη μέρα σου. Αυτό το έχουν λίγοι παίκτες! Λίγοι είναι οι αυτοί που πάντα κάνουν καλό στην ομάδα τους, ανεξαρτήτως ευστοχίας. Κι εσύ, σε όλη την καριέρα σου, ήσουν ένας απ' αυτούς.

Σ' ευχαριστώ και πάλι και... βάλτο αγόρι μου!

Φιλικά»