Τρεις βαθμοί κι ένα ... κρίμα

Σε τρεις αγώνες που έδωσε, δυο εκτός έδρας κι έναν εντός χωρίς κόσμο, συγκέντρωσε επτά βαθμούς, έχοντας δυο νίκες και μια ισοπαλία με την ομάδα που ισοβαθμεί στην πρώτη θέση, αλλά σε αγώνα που έγινε στην έδρα της. Κατά συνέπεια, με δυο αγώνες στην έδρα του, από τους οποίους ο ένας - πιθανόν κι ο πλέον καθοριστικός, αφού θα είναι η τελευταία αγωνιστική - με κόσμο στις κερκίδες κι έναν με την ΑΕΚ στο ΟΑΚΑ, μπορεί να νιώθει πως έχει καλύψει μ' επιτυχία τη μισή απόσταση μέχρι τον τελευταίο στόχο για τη φετινή σεζόν, που είναι η κατάκτηση της πρώτης θέσης στα πλέι οφ κι η δεύτερη συνολικά.

Χρειάστηκε να περάσουν εβδομήντα ημέρες μετά την τελευταία εκτός έδρας νίκη του στο πρωτάθλημα (σ.σ. στις 13 Μαρτίου στο Αγρίνιο επί του Παναιτωλικού η πλέον πρόσφατη) για να σημειώσει ο «Δικέφαλος» την πέμπτη του νίκη στη φετινή διοργάνωση. Οι ποδοσφαιριστές του Βλάνταν Ιβιτς, μπροστά σε αρκετούς φίλους της ομάδας τους που παρά το γεγονός του ότι ήταν καθημερινή ημέρα και νωρίς το απόγευμα έδωσαν δυναμικό παρών στη Νέα Σμύρνη, κατάφεραν να νικήσουν και τον κακό τους εαυτό επικρατώντας του ... αναστατωμένου Πανιωνίου - ελέω του θέματος Μπακασέτα - με 0-2 (27' Αθανασιάδης, 77' Μακ).

Επιτυχία πάρα πολύ σημαντική και ως προς τη χρονική στιγμή που σημειώθηκε αλλά κυρίως επειδή προήλθε σε μια κακή αγωνιστική ημέρα, πριν συγκεκριμένων διαστημάτων, όπως αυτό του ξεκινήματος της αναμέτρησης, αφού με το ... «καλημέρα» ο ΠΑΟΚ έχασε σημαντική ευκαιρία με τον Αθανασιάδη έπειτα από σέντρα του Λέοβατς. Καλή κυκλοφορία αρχικά, όμορφοι συνδυασμοί κι ένας αγώνας που έμοιαζε να κρίνεται από την αποτελεσματικότητα της πίεσης που ασκούσε η μια ομάδα στην άλλη αμέσως μετά τα όρια της περιοχής της.

Ωστόσο, από ένα σημείο και μετά οι ποδοσφαιριστές επιδόθηκαν σε ρεσιτάλ αβίαστων λαθών που έδιναν ευκαιρία στον αντίπαλο για εύκολες αντεπιθέσεις σε ανοργάνωτη άμυνα. Ηταν τέτοια η εικόνα που αν παρατηρούσε κάποιος τον Βλάνταν Ιβιτς, δύσκολα θα τον θυμόταν έτσι σε ανάλογη κατάσταση από τη μέρα που ανέλαβε τις τύχες της ομάδας. «Τί κάνουν σήμερα;», ήταν μια από τις χαρακτηριστικότερες στιγμές του, όταν έπειτα από ένα τέτοιο λάθος γύρισε έξω φρενών κι απηύθυνε το συγκεκριμένο - ρητορικό - ερώτημα σε όλους όσοι βρίσκονταν στον πάγκο.

Ο ΠΑΟΚ είχε έναν πολύ καλό, σοβαρό κι αποτελεσματικό Μαλεζά, ένα σοβαρό κι ορεξάτο Κίτσιου, τον βελτιωμένο Τσίμιροτ, ένα σταθερά καλό τον τελευταίο καιρό Λέοβατς κι έναν αεικίνητο Αθανασιάδη. Οι υπόλοιποι είχαν έντονες διακυμάνσεις στην απόδοσή τους. Κι όπως αποδείχτηκε γενικότερα φέτος, θέμα στη ... νοοτροπία. Το γκολ που έβαλε μπροστά τον «Δικέφαλο» με τον Αθανασιάδη και τη βοήθεια της τύχης, αφού επωφελήθηκε από τις κόντρες για να «εκτελέσει» τον Διούδη από κοντινή απόσταση, αντί να διώξει το άγχος και να λειτουργήσει ευεργετικά στην εικόνα της ομάδας, προκάλεσε έναν αναίτιο εφησυχασμό, που λίγο έλειψε να κοστίσει.

Για ένα εικοσάλεπτο στο ξεκίνημα του δευτέρου χρόνου, με τον Μπαργκάν αντί του Αρσαριφάρντ στο σχήμα του Πανιωνίου, οι γηπεδούχοι πίεσαν αλλά στις φορές που χρειάστηκε ο Γλύκος απεσώβησε τον όποιο κίνδυνο, σε αρμονία με τους αμυντικούς του. Το δίδυμο Χαρίση - Τσίμιροτ είχε κουράγια κι αντοχές για πολλά τρεξίματα και σημαντικές βοήθειες στις πτέρυγες, ωστόσο πήρε χαμηλό βαθμό στην κάλυψη των χώρων μπροστά από την περιοχή της ομάδας τους, κάτι για το οποίο ωρυόταν συνεχών ο Σέρβος τεχνικός με διαδοχικές παρατηρήσεις. Το «μην κουβαλάτε την μπάλα, παίξτε πιο γρήγορα», ήταν ένα - ακόμη - στοιχείο που ακούστηκε πολλάκις, με αποδέκτες τους Χαρίση - Πέλκα κατά κύριο λόγο, αλλά όχι μόνον αυτούς. Αλλωστε όποτε η παραίνεση έγινε πράξη, κάτι καλό προέκυπτε επιθετικά.

Η ανάγκη για το αποτέλεσμα κι η δεδομένη διάθεση ήταν στοιχεία εμφανή σε πολλές εκφάνσεις της αναμέτρησης. Και μια από αυτές ήταν οι βοήθειες που έδιναν κι οι επιθετικοί, μεταξύ των οποίων και ο Μακ. Η ποιότητα του διεθνούς Σλοβάκου είναι τέτοια, που μια καλή του στιγμή, απόρροια της επιμονής του Λέοβατς και του αγωνιστικού πείσματος που έχει ο Κροάτης, ήταν αρκετή για να διπλασιάσει τα τέρματα της ομάδας του και να «κλειδώσει» τη νίκη. Καίριο και καταλυτικό ρόλο έπαιξε κι η παρουσία του Μπερμπάτοφ που επέστρεψε στην αγωνιστική δράση για την ομάδα του έπειτα από - σχεδόν - τρεις μήνες και κάπου εδώ είναι το κρίμα.

Ο ρόλος του, η ηρεμία που προσέδωσε στο παιχνίδι της ομάδας του και στους συμπαίκτες του, ο τρόπος ακόμη και που τον κοιτούσαν οι αντίπαλοί του πρόδιδαν πολλά ως προς το πόσα έχασε ο ΠΑΟΚ όλο αυτό το διάστημα της απουσίας του κι ας μη σκόραρε προχτές. Πολλά πράγματα θα ήταν διαφορετικά φέτος με υγιή τον Βούλγαρο επιθετικό και πιο σωστά αξιοποιημένο. Φευ ... Το ζητούμενο όμως είναι το παρόν κι όχι το παρελθόν, παρά μόνο ως προς τη διδαχή των λαθών προκειμένου να μην επαναληφθούν. Ο Πανιώνιος είχε την ευκαιρία να μειώσει λίγο πριν από την εκπνοή, όταν μια σειρά επιπόλαιων - πάλι - λαθών, οδήγησε σε πέναλτι του Χατζηϊσαία, αλλά ο Οικονόμου, που ανέλαβε την εκτέλεσή του, αστόχησε.

Ισως ήταν μια από τις σπάνιες φορές που μετά από νικηφόρο αποτέλεσμα για οποιαδήποτε ομάδα, ακούγονταν τόσο έντονα οι φωνές και των δυο προπονητών στα αποδυτήρια, κάνοντας παρατηρήσεις στους ποδοσφαιριστές τους. Ο κάθε ένας για τους δικούς του λόγους. Τουλάχιστον ο κ. Ιβιτς είχε ως παρηγοριά το αποτέλεσμα. Ενα αποτέλεσμα που ομόφωνα οι πρωταγωνιστές του το αφιέρωσαν στον Παναγιώτη Ποικιλίδη. Τον άνθρωπο που τη μέρα του αγώνα συμπληρώθηκαν δυο χρόνια από τη στιγμή που τόσο ξαφνικά «έφυγε», αλλά κανείς δεν τον ξέχασε κι όπως όλα δείχνουν δεν πρόκειται να τον ξεχάσει για αυτό που ήταν και για αυτά που έδωσε στην ομάδα επί σειρά ετών.

Πέραν αυτού, ο αγώνας στιγματίστηκε από ένα - ακόμη - παράδοξο για τον ΠΑΟΚ στη φετινή σεζόν, με τον Μυστακίδη να παθαίνει θλάση δευτέρου βαθμού στην αριστερή γάμπα ενώ πραγματοποιούσε προθέρμανση στο δεύτερο ημίχρονο., με συνέπεια να χάνει το υπόλοιπο της σεζόν. Με τον Ζάιρο ήδη εκτός και τον Μακ αμφίβολο για την τελευταία αγωνιστική ελέω Εθνικής, γίνεται κατανοητό πόσο πιο δύσκολα διαμορφώνεται η κατάσταση στον δεύτερο γύρο της διοργάνωσης για τον «Δικέφαλο». Τίποτα δεν πρόκειται να είναι εύκολο και τίποτα δε θα απαιτήσει κάτι λιγότερο από το 100% της απόλυτης προσπάθειας και συγκέντρωσης στις «τεσσεράμιση ώρες ποδοσφαίρου» που απέμειναν, όπως είπε κι ο Βλάνταν Ιβιτς μετά το τέλος του αγώνα.

Η αρχή γίνεται αύριο στην Τούμπα, στον τελευταίο κεκλεισμένων των θυρών αγώνα για φέτος, κόντρα στον Πανιώνιο. Χωρίς Κωνσταντινίδη, Ζάιρο, Μυστακίδη, Σάμπο και τους τιμωρημένους Κάτσε, Χαρίση, με μοναδική επιστροφή αυτήν του Τζιόλη. Δεν έχει καμία, μα καμία σημασία ο αντίπαλος ή οι απουσίες του. Κάθε τέτοια σκέψη λειτουργεί αποπροσανατολιστικά και τέτοιες πολυτέλειες δεν υπάρχουν πλέον. Ο ΠΑΟΚ θα πρέπει να παρουσιαστεί όσο καλύτερος και αποτελεσματικότερος γίνεται και μετά να περιμένει να πληροφορηθεί το αποτέλεσμα της άλλης αναμέτρησης της αγωνιστικής.

Τέλος, αξίζουν θερμά συγχαρητήρια και στη γυναικεία ομάδα του «Δικεφάλου», που με την κατάκτηση του Κυπέλλου την περασμένη Κυριακή πραγματοποίησαν ένα ακόμη «νταμπλ» και το πανηγύρισαν με την ψυχή τους μαζί με αρκετούς φίλους της ομάδας που βρέθηκαν κοντά τους και τις στήριξαν, με τις θριαμβεύτριες ν' αφιερώνουν την επιτυχία τους στα αδικοχαμένα θύματα των Τεμπών, τα οποία τίμησαν και κατά την επιστροφή τους στη Θεσσαλονίκη με την επίσκεψή τους στο μνημείο τους. Από τις φορές που οι πράξεις καλύπτουν και με το παραπάνω τα όποια λόγια