Εκλεισε ο κύκλος του Κλάους στον ΠΑΟΚ;

Ο Στέφανος Αθανασιάδης, ένα παιδί που από τα 8 του χρόνια μεγάλωσε στην Τούμπα, δε θα μπορούσε να αποτελέσει την εξαίρεση του κανόνα. Νομοτελειακά θα φτάναμε εδώ που φτάσαμε, όταν σ' ένα δημοφιλή οργανισμό, σαν αυτό του ΠΑΟΚ, όλοι μοιάζουν να είναι απαξιωμένοι, είτε είναι παίκτες, πρόεδροι, μεγαλομέτοχοι, προπονητές, εργαζόμενοι, οπαδοί, μέλη Συνδέσμων και πάει λέγοντας. Ο κύκλος δεν κλείνει ποτέ...

Για να ακριβολογούμε, δεν πρόκειται να κλείσει ποτέ. Η εσωστρέφεια δε, που «τρώει» τα σωθικά του «Δικεφαλου» τα τελευταία χρόνια, επέστρεψε καβάλα στ' άλογο, σημαδεύοντας την υπόθεση και λίγο ως πολύ οριοθετώντας την σχέση «Κλάους-ΠΑΟΚ».

Η «επίθεση» που δέχεται ο Αθανασιάδης δεν προκαλεί έκπληξη. Είναι από το ίδιο ακριβώς κοινό, που πριν από μερικά χρόνια τον αποθέωνε και καμάρωνε για το μακρόσυρτο «Σςςς» του «Mr. 33» προς την αντίπαλη κερκίδα, το ίδιο πάνω κάτω κοινό που απαιτούσε από τον Ιβάν Σαββίδη, να μη διανοηθεί να τον αφήσει να φύγει, αλλά τώρα δε θέλει να τον βλέπει ζωγραφιστό! Γι' αυτό ούτε πρωτόγνωρη είναι, ούτε ασυνήθιστη για τους παροικούντες στην Τούμπα. Στα πέριξ της υπάρχουν, δυστυχώς, άνθρωποι που διψάνε για αίμα, η ευχή και η κατάρα των social media, οι οποίοι ακόμη κι αν κλείσει το θέμα Αθανασιάδη, θα επιδιώξουν και θα βρουν άλλο «θύμα» για φρέσκο αίμα.

Έκλεισε, λοιπόν, ο κύκλος του Κλάους στον ΠΑΟΚ; Ο πρώτος που πρέπει να απαντήσει στο ερώτημα είναι ο ίδιος, αφού πρώτα καθίσει με ηρεμία και ψυχραιμία, καθαρό μυαλό, να αναλογιστεί για ποιον λόγο έφτασε να ξυπνάει το πρωί και βλέπει το όνομα του κρεμασμένο στα μανταλάκια, όχι μετά από κάποιο γκολ (από τα 104) που πέτυχε, αλλά γιατί φρόντισε να δώσει πολλά δικαιώματα και πατήματα.

Ο Κλάους ουδέποτε ήτανε ο καλύτερος επιθετικός του κόσμου, μπορεί και ο ίδιος να το ήξερε, δεν ήταν ηγέτης μέσα κι έξω από το γήπεδο, αλλά είχε καταφέρει να αφήσει το στίγμα του, σε μια ομάδα που τα τελευταία χρόνια έπαψε να βγάζει σταρ από τα σπλάχνα της, να δημιουργεί ήρωες με την ασπρόμαυρη φανέλα. Παρένθεση: Όταν η μπάλα κατέληγε στο πλεκτό, η φανέλα με το «33» στην πλάτη, πουλούσε πιο πολύ κι από αυτή του Γκαρσία στην μπουτίκ της Τούμπας. (Κλείνει η παρένθεση...)

Από τις εποχές Ζαγοράκη, ο ΠΑΟΚ δομήθηκε και χτίστηκε δίχως την παρουσία δημιουργικών μέσων, κλασικών δεκαριών, ανέκαθεν ήταν μια ομάδα με έμφαση στην άμυνα, μέσους που δεν πατούσαν στην αντίπαλη περιοχή, βασίστηκε περισσότερο σε ικανούς πλαϊνούς παίκτες, όχι στους φορ του, που τόσο επιτακτικά θέλουν να βλέπουν –και δεν βλέπουν- φέτος οι φίλαθλοι του. Αφήστε που όλη αυτή η κουβέντα για την έλλειψη ικανού φορ τελικά μόνο κακό κάνει στην ομάδα. Δε βάζει την μπάλα στα δίχτυα ο Αθανασιάδης, ακολουθούν ο Τζάλμα Κάμπος, ο Ροντρίγκες, ο Μπίσεσβαρ, ο Κουλούρης. Κακό κάρμα. Νόμος.

Μέσα σ' αυτό το μείγμα και σ' έναν ΠΑΟΚ, με αντιδημιουργικό κατά βάσει κέντρο, ο Κλάους κατόρθωσε να ξεπεράσει τα 100 γκολ, να ανταπεξέλθει λόγω και της στάσης ζωής του στην πίεση της Τούμπας, να κερδίσει ένα συμβόλαιο με αρκετά μηδενικά, αλλά αποδεικνύεται ό,τι δεν μπόρεσε ποτέ να διαχειριστεί τη λάμψη και το θόρυβο γύρω από το όνομά του. Αφησε τον χρόνο να κυλάει εις βάρος του αδιαφορώντας, λόγω χαρακτήρα, για τις αφορμές, που ο ίδιος έδινε κατά διαστήματα. Στα 27-28 του χρόνια παρασύρθηκε. Σε πολλές περιπτώσεις ξέφυγε, δεν μέτρησε σωστά τις απαιτήσεις του κόσμου από τον «ΠΑΟΚ του Σαββίδη», ντεφορμαρίστηκε και φτάσαμε εδώ που φτάσαμε.

Όποιος, όμως, συνεχίζει να πιστεύει ότι ο Κλάους είναι το αποκλειστικό πρόβλημα για την επιθετική λειψανδρία του ΠΑΟΚ, μάλλον εθελοτυφλεί και απλά ψάχνει αφορμές για να τον έχει διαρκώς στην μπούκα και στο κάδρο. Δεν υπάρχει ποδοσφαιριστής στον πλανήτη, που θα είναι διαρκώς στα πάνω του και θα σκοράρει ακατάπαυστα, απλά ο Αθανασιάδης φρόντισε μ' όλα τα υπόλοιπα πράγματα που τον συνόδευαν να γίνει η προσωποποίηση της διαφαινόμενης (φετινής) αποτυχίας.

Όπως, έχει ο Κλάους τις δικές του μεγάλες ευθύνες, για όλο αυτό το σκηνικό που έχει στηθεί γύρω από το όνομά του, άλλες τόσες και περισσότερες ευθύνες μπορεί να έχει ο οργανισμός του ΠΑΟΚ, συμπεριλαμβανομένων και των φιλάθλων του. Δεν φρόντισε, δυστυχώς, να βρει απαντήσεις και λύσεις στο πρόβλημα. Και το κυριότερο; Μοιάζουν να είναι όλοι τους εγκλωβισμένοι σε μια κατάσταση που οι ίδιοι φρόντισαν και δημιούργησαν και ένα περιβάλλον που διαμόρφωσαν κι όταν έρθει ο επόμενος, «τατουαζάκιας, με ξανθιά τραγουδίστρια γκόμενα και παχυλά αμειβόμενος», στράικερ-κίλερ, αλλά ίσως δε στέλνει την μπάλα στα δίχτυα και δε θα έρχονται οι πολυπόθητοι τίτλοι, τότε δεν θα υπάρχει και πάλι η υπομονή, από ένα κοινό που έμαθε να διψάει για αίμα και μόνιμα εξιλαστήρια θύματα.

ΥΓ: Στον ΠΑΟΚ ξύπνησαν το πρωί του Σαββάτου και είδαν δημοσίευμα αθλητικής εφημερίδας να διώχνει τον προπονητή της ομάδας, στηρίζοντας το ρεπορτάζ και το πρωτοσέλιδο της σε... φήμες! Δυστυχώς ή ευτυχώς τη δημοσιογραφία την έμαθα πολύ πιο διαφορετικά πριν από χρόνια, αφήστε που δεν υπάρχει πουθενά στον κόσμο, δημοσιογραφικός οργανισμός, ο οποίος αποδέχεται και κάνει «πρώτο θέμα», ανυπόγραφο ρεπορτάζ, που απλά στηρίζεται σε... φήμες.

Όσο λοιπόν καταπατώνται και αγνοούνται βασικές αρχές δημοσιογραφίας, προς εξυπηρέτηση συμφερόντων, τόσο οι πωλήσεις θα πέφτουν, δικαιολογημένα ο κόσμος θα απαξιώνει και θα γυρίζει την πλάτη του προς τον αθλητικό Τύπο.