Ο Ιβιτς, ο ΠΑΟΚ και το… play station

Θα αποφύγω να αναφερθώ στην… play station απόδοση του ΠΑΟΚ στην Λάρισα. Άλλωστε έχουν γραφτεί και ειπωθεί τόσα πολλά από την ώρα που ολοκληρώθηκε το παιχνίδι στην Θεσσαλία, που δεν θα ανακάλυπτα την… Αμερική, ότι κι αν έγραφα. Την εμφάνιση του Δικεφάλου, την απόλαυσαν όλοι οι φίλαθλοι, ανεξάρτητα από τις οπαδικές τους προτιμήσεις.

Πρέπει να είσαι εντελώς κάφρος για να μην αναγνωρίσεις την ποιότητα που βγάζει ο ΠΑΟΚ στο γήπεδο. Όχι ότι δεν υπάρχουν κάφροι, αλλά θεωρώ δεν πρέπει να ασχολούμαστε ούτε λεπτό μαζί τους.

Πάμε παρακάτω. Θεωρώ ότι ο ΠΑΟΚ που βλέπουμε, είναι σε μεγάλο βαθμό, έργο του Βλάνταν Ιβιτς. Πρέπει να του πιστωθεί η ανοδική πορεία της ομάδας. Όπως του χρεώθηκε το γεγονός ότι, ο Δικέφαλος βρέθηκε στην 9η θέση του βαθμολογικού πίνακα στην διάρκεια του πρωταθλήματος. Ένα λάθος έκανε ο Σέρβος τεχνικός το καλοκαίρι. Δεν φρόντισε να πλαισιώσει το επιτελείο του από συνεργάτες πιο έμπειρους από τον ίδιο.

Όλα τα πρόσωπα που επέλεξε είναι αξιόλογα αλλά άπειρα. Δεν είχε στον πάγκο τον άνθρωπο που θα τον βοηθούσε να ξεμπλοκάρει το μυαλό του σε μια δύσκολη στιγμή. Όχι μόνο την ώρα της εξέλιξης ενός αγώνα αλλά και σε άλλους τομείς, όπως η διαχείριση του υλικού που είναι ίσως το πιο δύσκολο κομμάτι για κάθε προπονητή.

Αυτός ήταν και ο λόγος που πριν από ένα μήνα ο Ιβιτς αποφάσισε να εισηγηθεί την συνεργασία με τον Μίλος Βεσελίνοβιτς. Η εμπειρία του Σέρβου και το γεγονός ότι έχει χημεία με τον Ιβιτς, αποφόρτισε τον προπονητή του ΠΑΟΚ. Ο Βεσελίνοβιτς δεν έχει το ραβδάκι που δεν έχουν οι υπόλοιποι συνεργάτες του Ιβιτς. Δεν υπερασπίζομαι κάτι τέτοιο. Μην τρελαθούμε κιόλας. Έχει όμως παραστάσεις, ήττες, νίκες και ισοπαλίες, έστω και σ΄ ένα πρωτάθλημα όπως είναι το Σερβικό.

Η παρουσία του στην τεχνική ηγεσία, έδωσε την ευκαιρία στον προπονητή του ΠΑΟΚ να απελευθερωθεί και να λειτουργήσει με λιγότερο άγχος και περισσότερη αυτοπεποίθηση. Στο πρόσωπο του Ιβιτς, καιρό τώρα διακρίνουν όσοι τον γνωρίζουν την ασφάλεια και την ηρεμία που έλειψαν το προηγούμενο διάστημα.